Portal CNA (16 października 2025) relacjonuje wystąpienie „papieża” Leona XIV w siedzibie Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa (FAO). Uzurpator rzekomego Tronu Piotrowego wygłosił przemówienie pełne świeckich frazesów o „zbiorowej odpowiedzialności” w walce z głodem, potępiając przy tym konflikty zbrojne i „używanie żywności jako broni”. Wśród słuchaczy znaleźli się m.in. premier Włoch Giorgia Meloni, królowa Hiszpanii Letizia oraz król Lesotho Letsie III. „Papież” podkreślał potrzebę „realnych rozwiązań”, twierdząc że „hasła nie wyprowadzają ludzi z ubóstwa” i nawoływał do przejścia od deklaracji do czynów.
Naturalistyczne przesłanie w miejsce nadprzyrodzonej misji Kościoła
Podczas gdy katolicka doktryna społeczna jasno wskazuje, że pokój możliwy jest jedynie w królestwie Chrystusa (Pius XI, Quas primas), posoborowy przywódca ograniczył się do świeckiego humanitaryzmu. Jego zdaniem: „jeśli głód zostanie pokonany, pokój będzie żyzną glebą, z której zrodzi się wspólne dobro wszystkich narodów”. To karykaturalne odwrócenie porządku – zapomniano, że bez uznania społecznego panowania Chrystusa żaden trwały pokój nie jest możliwy. Jak nauczał Pius XI: „Kościół Boży, udzielając bez ustanku pokarmu duchowego ludziom, rodzi i wychowuje coraz to nowe zastępy świętych mężów i niewiast, a Chrystus tych, którzy Mu byli w Królestwie ziemskim wiernymi i posłusznymi poddanymi, nie przestaje powoływać do szczęścia w Królestwie niebieskim”.
Milczenie o grzechu pierworodnym jako źródle nędzy
Szokujące jest całkowite pominięcie teologicznej przyczyny ludzkiego cierpienia. Gdy „papież” stwierdza, że „głód nie jest przeznaczeniem człowieka, ale jego upadkiem”, dokonuje groźnego odwrócenia porządku. To grzech pierworodny jest źródłem wszelkiego zła materialnego i duchowego, zaś głód stanowi tylko jedną z jego konsekwencji. Św. Paweł Apostoł nauczał przecież: „Przeto jak przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech śmierć, tak i na wszystkich ludzi śmierć przyszła, bo wszyscy zgrzeszyli” (Rz 5,12).
Fałszywy ekumenizm zamiast ewangelizacji
Współobecność „papieża” z przedstawicielami masońskich struktur ONZ oraz niekatolickimi monarchami (jak protestancki król Lesotho czy prawosławna królowa Hiszpanii) stanowi jawną zdradę misji Kościoła. Zamiast wezwania do nawrócenia i podporządkowania się prawdziwej Wierze, mamy do czynienia z synkretycznym teatrem. Tymczasem Pius IX w Syllabusie błędów jednoznacznie potępił twierdzenie, że „protestantyzm jest niczym więcej niż inną formą tej samej prawdziwej religii chrześcijańskiej, w której formie można podobać się Bogu równie dobrze jak w Kościele katolickim” (pkt 18).
Ekonomiczny redukcjonizm zamiast duchowego przebudzenia
Gdy „papież” oświadcza, że „nie możemy ograniczać się do głoszenia wartości, ale musimy je ucieleśniać”, sięga po typowo modernistyczną retorykę. Skupienie na materialnych aspektach ludzkiej egzystencji przy jednoczesnym przemilczeniu konieczności łaski uświęcającej stanowi klasyczny przykład naturalizmu potępionego w Syllabusie błędów (pkt 3-4). Św. Pius X w Lamentabili sane piętnował podobne redukcje: „Wiara jako przyzwolenie umysłu opiera się ostatecznie na sumie prawdopodobieństw” (pkt 25).
Kapitulacja przed globalistyczną agendą
Wezwanie do „wielostronności i międzynarodowej współpracy” stanowi niebezpieczną legitymizację struktur globalistycznych, które otwarcie zwalczają katolicką naukę społeczną. Współpraca z FAO – organizacją promującą aborcję, kontrolę populacji i genderową rewolucję – to zdrada misji Kościoła. Jak można domagać się „rozwiązań nie wymyślonych w odległych biurach”, jednocześnie występując w siedzibie ONZ? To hipokryzja godna faryzeuszów!
Zabójcze milczenie o Najświętszej Ofierze
Najcięższym zarzutem jest całkowity brak odniesienia do Ofiary Kalwarii – jedynego źródła prawdziwego odkupienia. Gdy „papież” wspomina o „głodzie wiary, nadziei i miłości”, nie wskazuje na Eucharystię jako pokarm duszy. To milczenie o Najświętszym Sakramencie stanowi najdobitniejszy dowód teologicznej pustki posoborowej pseudomagisterium. Tymczasem Pius XI w Quas primas nauczał: „Kościół, to Królestwo Chrystusa na ziemi, przeznaczone oczywiście dla wszystkich ludzi całego świata, idąc za tą nauką, powitał Sprawce i Założyciela swojego w dorocznym okresie świętej liturgii, i uczcił go jako Króla i Pana i Króla królów”.
„Ponieważ więc Rok ów święty do wyjaśnienia Królestwa Chrystusowego niejedną nastręczył sposobność, sądzimy, że uczynimy rzecz zgodną przede wszystkim z Naszym Apostolskim urzędem, jeżeli przychylimy się do licznych próśb Kardynałów, Biskupów i wiernych, przedkładanych Nam czy pojedynczo czy zbiorowo, i ten właśnie Rok Jubileuszowy zakończymy wprowadzeniem do liturgii kościelnej szczególnego świata Pana Naszego Jezusa Chrystusa – Króla.” (Pius XI, Quas primas)
Konkluzja: kolejny akt apostazji
Wystąpienie Leona XIV w FAO stanowi kolejny dowód całkowitego zerwania posoborowej sekty z katolicką doktryną. Zamiast głosić Sociale Regnum Christi, mamy do czynienia z promocją masońskiego projektu „zrównoważonego rozwoju”. Zamiast wskazywać na Krzyż jako jedyne rozwiązanie ludzkich niedoli – laickie programy pomocowe. To nie Kościół, lecz parodia Kościoła, która – jak pisał św. Pius X – „przez zburzone zupełnie pokój domowy wskutek zapomnienia i zaniedbania obowiązków; węzły rodzinne rozluźnione i trwałość rodzin zachwiana; całe wreszcie społeczeństwo do głębi wstrząśnięte i ku zagładzie idące” (Quas primas).
Brak także ostrzeżenia, że przyjmowanie „Komunii” w strukturach posoborowych, gdzie Msza została zredukowana do stołu zgromadzenia, a rubryki naruszają teologię ofiary przebłagalnej, jest jeżeli nie li 'tylko’ świętokradztwem, to bałwochwalstwem. Gdzie jest wezwanie do pokuty, nawrócenia i uznania Chrystusa Króla? Gdzie potępienie sztucznej antykoncepcji – głównej przyczyny demograficznego kryzysu prowadzącego do gospodarczej zapaści?
Na te pytania posoborowie nie ma i nie może mieć odpowiedzi, gdyż – jak uczył św. Pius X – „zarazą tą jest zeświecczenie czasów obecnych, tzw. laicyzm, jego błędy i niecne usiłowania” (Quas primas). Dopóki świat nie powróci do społecznego panowania Chrystusa Króla, żadne programy walki z głodem nie przyniosą trwałych skutków.
Za artykułem:
Pope to UN Food and Agriculture Organization: ‘Slogans do not lift people out of poverty’ (catholicnewsagency.com)
Data artykułu: 16.10.2025
