Portal ACI Africa (16 października 2025) relacjonuje dyskusję nigeryjskich duchownych w reakcji na projekt amerykańskiej ustawy senatora Teda Cruza, domagającej się uznania Nigerii za „kraj szczególnej troski” z powodu prześladowań chrześcijan. Wypowiedzi „księży” ujawniają typowo posoborową mentalność: redukcję religijnego prześladowania do socjopolitycznego konfliktu oraz milczenie o obowiązku publicznego wyznawania Chrystusa Króla.
Naturalistyczne diagnozy zamiast teologii krzyża
„Persecution in Nigeria cannot be viewed in isolation. It is tied to deep sociopolitical divisions and bad governance”
– twierdzi „ks.” Maximilian Okpong Peter z „archidiecezji” Abuja, redukując mordowanie wyznawców Chrystusa do problemów zarządzania. To klasyczny przykład modernistycznej hermeneutyki, odzierającej fakty z nadprzyrodzonego wymiaru. Jak zauważył św. Pius X w Lamentabili sane exitu: „Dogmaty są tylko interpretacją faktów religijnych przez ludzki umysł” (propozycja 22). Gdyby „duchowny” kierował się doktryną Leona XIII, wiedziałby, że „królestwo Chrystusa nie tylko obejmuje narody katolickie, lecz wszystkich ludzi, gdyż Chrystus ma władzę nad całym rodzajem ludzkim” (Annum sanctum).
Zdrada misji Kościoła: dialog zamiast nawrócenia
„Ks.” Solomon Patrick Zaku, „dyrektor” Papieskich Dzieł Misyjnych, popełnia herezję indifferentyzmu, stwierdzając:
„The insecurity in Nigeria affects all Christians, Muslims, and traditional believers”
. To jawne zaprzeczenie dogmatowi Extra Ecclesiam nulla salus oraz encyklice Mortalium animos Piusa XI, która zakazuje udziału w ekumenicznych zgromadzeniach „jak gdyby Bóg mógł być czczony również przez rozmaite heretyckie sekty”. Brakuje tu wezwania do nawracania muzułmanów, choć kanon 1351 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r. nakazywał: „Nikt nie może być zmuszony do przyjęcia wiary katolickiej wbrew swojej woli, ale wszyscy muszą być od herezji odprowadzeni” („ad abiurandam haeresim reducendi sunt”).
Statystyki męczeństwa wobec milczenia o królewskiej godności Chrystusa
Szokujące jest przemilczenie przez wszystkich cytowanych „duchownych” fundamentalnego rozwiązania: publicznego uznania królewskiej władzy Chrystusa nad Nigerią. Gdy „ks.” Lawrence Emehel kwestionuje religijny charakter mordów w Benue, zapomina słów Piusa XI:
„Państwa nie mogą odmawiać czci Chrystusowi, jeśli chcą uniknąć surowego sądu, na którym Pomazaniec pomści zniewagi wyrządzone Jego godności” (Quas Primas)
. Tymczasem inżynier Leo Okwesi domaga się jedynie sankcji międzynarodowych – typowo masońskiego redukcjonizmu, pomijającego modlitwę i poświęcenie narodu Najświętszemu Sercu.
Demaskacja modernistycznej taktyki
Cytowani „duchowni” stosują trzy posoborowe chwyty:
1. Relatywizacja prześladowań („nie tylko chrześcijanie cierpią”) – sprzeczna z kanonem 2314 KPK 1917, nakazującym ekskomunikę prześladowców Kościoła.
2. Redukcja wiary do „wartości” („łączmy się w miłości”) – odrzucająca nauczanie św. Piusa X o modernizmie jako „syntezie wszystkich herezji”.
3. Świeckie diagnozy („zła gospodarka, nie islam”) – ignorujące bulle antyislamskie jak Cum ex Apostolatus Officio Pawła IV, zakazujące nawet dyskusji z wyznawcami Mahometa.
Jak zauważył kard. Alfredo Ottaviani: „Gdy księża milczą o prawach Chrystusa Króla, stają się współwinymi prześladowań”. Nigerii nie zbawią sankcje Waszyngtonu, lecz publiczne zadośćuczynienie Sercu Jezusowemu za grzechy apostazji i apostazji oraz przywrócenie katolickiego porządku społecznego.
Za artykułem:
Nigerian Catholic leaders respond to call to label Nigeria ‘country of particular concern’ (catholicnewsagency.com)
Data artykułu: 16.10.2025
