Portal Gość Niedzielny (17 października 2025) relacjonuje trudności Hamasu w zwrocie ciał izraelskich zakładników, powołując się na oświadczenia ugrupowania o konieczności użycia ciężkiego sprzętu do wydobycia zwłok spod gruzów. Artykuł koncentruje się na technicznych aspektach rozejmu, przemilczając fundamentalny problem relatywizacji zła moralnego przez współczesną dyplomację.
Polityczna gra zamiast moralnego osądu
„Hamas miał też wydać 28 ciał zakładników, ale sygnalizował wcześniej, że może mieć kłopoty ze zlokalizowaniem i wydobyciem szczątków wszystkich zabitych” – czytamy. Taka narracja redukuje zbrodnię do problemu logistycznego, podczas gdy Summa Theologica św. Tomasza z Akwinu (II-II, q.64, a.6) jednoznacznie klasyfikuje zabójstwo niewinnych jako gravissimum peccatum (najcięższy grzech). Brak odniesienia do obiektywnego zła terroryzmu świadczy o przyjęciu modernistycznej hermeneutyki, gdzie dialog zastępuje osąd moralny, wbrew nauczaniu św. Piusa X w Lamentabili sane exitu (pkt 58).
Milczenie o prawie naturalnym
Artykuł bezkrytycznie powtarza retorykę „mediatorów”:
„Będziemy zabiegać o powrót ciał zmarłych, dopóki wszyscy nie wrócą do domu” – powiedział Steve Witkoff
. To klasyczny przykład naturalistycznej utopii, gdzie pokój rozumiany jest wyłącznie jako brak konfliktu, nie zaś jako tranquillitas ordinis (spokój porządku) według definicji św. Augustyna (De Civitate Dei, XIX, 13). Pius XI w encyklice Quas Primas przypominał: „Pokój Chrystusa w Królestwie Chrystusowym”, podczas gdy tu mamy do czynienia z próbą budowania pokoju na fundamencie relatywizmu.
Ewakuacja sacrum z przestrzeni publicznej
Najcięższym zarzutem wobec tekstu jest całkowite pominięcie:
1. Sankcji moralnej za profanację zwłok (KKK 2300)
2. Obowiązku naprawy krzywd (Ex 21:23-25)
3. Nadprzyrodzonej perspektywy sądu ostatecznego
Katarska telewizja Al-Dżazira zostaje zacytowana bez komentarza o jej propagandowej funkcji, podczas gdy Pius IX w Syllabus Errorum (pkt 77-79) potępiał wolność propagowania błędów. Brak analizy tego, czy prezentowane nagrania nie stanowią simulacrum (pozoru) działania, jest symptomatyczny dla mediów akceptujących kulturę kłamstwa.
Amputacja katolickiego rozumienia sprawiedliwości
Gdy autor pisze: „Izraelscy urzędnicy i wojskowi uważają, że Hamas zna miejsce pochówku kolejnych zakładników, ale celowo nie oddaje ciał”, nie dostrzega się tu złamania podstawowego kanonu sprawiedliwości – reddere quod debet (oddać to, co się należy). Bulla Cum ex Apostolatus Officio Pawła IV uczy, że „heretyk traci wszelkie prawa z urzędu” – analogicznie, zbrodniarz traci prawo do dysponowania ciałami ofiar.
Konsekwencje milczenia
Przedstawiona relacja jest klasycznym przykładem dezintegracji katolickiego myślenia, gdzie:
– Terroryzm nie jest nazwany crimen laesae maiestatis divinae (zbrodnią obrazy Majestatu Bożego)
– Mediacje pozbawione są odniesienia do regnum sociale Christi (społecznego panowania Chrystusa)
– Cierpienie ofiar sprowadzone zostało do kategorii politycznego przetargu
Jak ostrzegał św. Pius X w Pascendi Dominici gregis, „moderniści widzą w religii jedynie poszukiwanie nieznanego Boga, nie zaś objawioną prawdę”. Artykuł utrwala ten błąd, przedstawiając konflikt wyłącznie przez pryzmat doczesnych negocjacji, nie zaś jako walkę między Civitas Dei a Civitas terrena.
Za artykułem:
Hamas: zwrot ciał potrwa, ale zamierzamy spełnić warunki rozejmu (gosc.pl)
Data artykułu: 17.10.2025
