Portal Catholic News Agency (17 października 2025) relacjonuje planowaną „historyczną” modlitwę ekumeniczną między królem Karolem III a „papieżem” Leonem XIV w Kaplicy Sykstyńskiej. W ramach pierwszej oficjalnej wizyty monarchy w Watykanie zaplanowano wspólne nabożeństwo z udziałem anglikańskiego arcybiskupa Yorku Stephena Cottrella oraz przedstawicieli kościoła szkockiego. Król otrzyma tytuł „Royal Confrater” bazyliki św. Pawła za Murami – nawiązujący do przedreformacyjnej tradycji angielskiego protektoratu nad rzymskimi bazylikami. Ceremonii towarzyszyć będzie wspólny śpiew chórów anglikańskich i watykańskich pod malowidłami Michała Anioła.
Zdrada katolickiej misji pod pozorem ekologii
„biznesmeni w Sala Regia będą rozmawiać o ekologii”
Wprowadzenie świeckiego władcy – głowy schizmatyckiej wspólnoty – do sacrum katolickiej liturgii stanowi jawne pogwałcenie kanonu 1258 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 roku, który surową ekskomuniką karze udział katolików w nabożeństwach heretyckich. Pius XI w encyklice Quas primas nauczał, że „pokój Chrystusowy w Królestwie Chrystusowym” możliwy jest jedynie przez poddanie narodów pod berło Zbawiciela, nie zaś przez bałwochwalczy kult „braterstwa” z odszczepieńcami.
Nadanie tytułu „Royal Confrater” to strategiczne nadużycie historycznej symboliki. Jak słusznie zauważono, protektorat królów angielskich nad rzymskimi bazylikami został zerwany nie przez kaprys historii, lecz przez formalną apostazję Henryka VIII i jego następców. Kardynał Billot w De Ecclesia Christi przypominał: „Kościół nie może uznać żadnej władzy heretyckich książąt, gdyż utracili oni wszelką jurysdykcję z chwilą odstępstwa od wiary”.
Teatr jedności bez nawrócenia
Wspomnienie spotkania „papieża” Pawła VI z arcybiskupem Ramseyem w 1966 roku odsłania istotę posoborowej rewolucji: substytucję nawracania heretyków przez dialogową imitację. Tymczasem Pius XI w encyklice Mortalium animos jednoznacznie zakazał katolikom uczestnictwa w zgromadzeniach ekumenicznych: „Kościół katolicki nigdy nie zezwalał swoim członkom na uczestnictwo w zgromadzeniach niekatolików. (…) Jedność może zachodzić jedynie wówczas, gdy wszyscy przyjmą jednakową wiarę i uznają się za członków tego samego Kościoła”.
Wybór Bazyliki św. Pawła za Murami jako sceny ekumenicznego spektaklu to profanacja miejsca spoczynku Apostoła Narodów, który w Liście do Galatów (1,8) ostrzegał: „Gdyby wam nawet my albo anioł z nieba głosił Ewangelię różną od tej, którą otrzymaliście – niech będzie przeklęty!”.
Newman – patron modernistycznej herezji
„hymn do tekstu Newmana, którego Leon XIV ogłosi doktorem Kościoła”
Cyniczna instrumentalizacja postaci Johna Henry’ego Newmana – konwertyty o ewolucyjnej doktrynie i podejrzanych związkach – doskonale ilustruje destrukcyjną logikę posoborowej „hermeneutyki ciągłości”. Św. Pius X w dekrecie Lamentabili potępił tezę, jakoby „dogmaty miały być formułowane jedynie jako interpretacja faktów religijnych przez ludzki umysł” (propozycja 22), co stanowi sedno newmanowskiej teorii rozwoju doktryny.
Podniesienie tego anglikańskiego konwertyty do godności doktora Kościoła przez uzurpatora Leona XIV to ostateczne zerwanie z niezmienną Tradycją. Jak przypomina bulla Cum ex Apostolatus Officio Pawła IV: „Jeśliby kiedykolwiek okazało się, że jakikolwiek biskup (…) przed swoją promocją odstąpił od Wiary Katolickiej (…) jego wyniesienie będzie nieważne, nieobowiązujące i bezwartościowe”.
Epilog: królewskie krzesło jako tron antychrysta
Umieszczenie w bazylice specjalnego tronu z dewizą „Ut unum sint” („Aby byli jedno”) demaskuje prawdziwy cel tej groteskowej ceremonii: legitymizację anglikańskiej schizmy przez stworzenie pozorów sakralnej ciągłości. Tymczasem Sobór Laterański IV (1215) definitywnie orzekł: „Jedna jest powszechna społeczność wiernych, poza którą nikt nie może dostąpić zbawienia”.
W obliczu tej jawnej zdrady katolickiej tożsamości obowiązkiem każdego wiernego jest odcięcie się od ohydy spustoszenia w świętym miejscu (Mt 24,15). Jak nauczał św. Robert Bellarmin: „Kościół jest jedną owczarnią pod jednym najwyższym pasterzem. Jest jedną mistyczną osobą, widzialną głową której jest następca Piotra, zaś niewidzialną – Chrystus” (De Romano Pontifice).
Za artykułem:
King Charles and Pope Leo XIV to pray together in historic ecumenical moment at Vatican (catholicnewsagency.com)
Data artykułu: 17.10.2025
