Portal LifeSiteNews informuje o nominacji 63-letniego Josefa Grünwidla przez „papieża” Leona XIV na „arcybiskupa” Wiednia. Grünwidl, dotychczasowy „administrator apostolski” archidiecezji, znany jest z otwartego poparcia dla „święceń” kobiet, dopuszczenia niekatolików do „komunii”, zniesienia celibatu oraz przynależności do heterodoksyjnej grupy „Wezwanie do nieposłuszeństwa”. Jego działalność stanowi jawny bunt przeciw niezmiennej doktrynie katolickiej.
Rewolucja w szatach duchownych: Synodalność jako narzędzie destrukcji
Nominacja Grünwidla stanowi szczytowy przejaw systemowej apostazji struktury posoborowej. Jego publiczne apele o „pilne wyjaśnienie kwestii święceń kobiet” oraz poparcie dla „diakonatu żeńskiego” to bezpośrednie odrzucenie nieomylnego nauczania Kościoła. Już w 1976 roku Kongregacja Nauki Wiary pod kierownictwem kard. Franja Šepera w dokumencie Inter Insigniores potwierdziła:
„Kościół nie uważa siebie za upoważnionego do dopuszczenia kobiet do święceń kapłańskich” (nr 1).
Grünwidl przekracza nawet tę posoborową linię, otwarcie forsując dopuszczenie kobiet do „Kolegium Kardynalskiego”. To nie „postęp”, lecz realizacja masonickiego planu zniszczenia hierarchicznej struktury Kościoła, o czym ostrzegał św. Pius X w encyklice Pascendi Dominici gregis:
„Moderniści […] pragną zniszczyć cały porządek religijny, który zastąpić chcą systemem czysto ludzkim, mającym swe źródło w świadomości jednostki” (nr 39).
Zdrada doktryny o kapłaństwie i celibacie: Powrót do herezji protestanckiej
Deklaracja Grünwidla, że celibat „nie jest kwestią wiary” i powinien podlegać indywidualnej decyzji „duchownych”, to jawny powrót do błędów reformacji. Sobór Trydencki w sesji XXIII, kanonie 9 nauczał nieomylnie:
„Jeśliby ktoś twierdził, że duchownym będącym w wyższych święceniach lub zakonnikom, którzy uroczyście ślubowali czystość, można pozwolić na zawarcie małżeństwa, niech będzie wyklęty” (Denzinger 980).
To nie dyscyplina, lecz lex orandi, lex credendi (prawo modlitwy jest prawem wiary). Kwestionując celibat, Grünwidl podważa samą istotę kapłaństwa jako alter Christus (drugiego Chrystusa), całkowicie oddanego służbie Bożej.
„Komunia” dla odszczepieńców: Świętokradztwo w białych rękawiczkach
Przynależność Grünwidla do grupy „Wezwanie do nieposłuszeństwa”, która otwarcie domaga się udzielania „Eucharystii” rozwiedzionym w nowych związkach i niekatolikom, to najcięższe przestępstwo przeciwko pierwszemu przykazaniu. Kodeks Prawa Kanonicznego z 1917 roku w kanonie 731 §2 stanowił:
„Katolikom surowo zabrania się prosić o sakramenty od akatolickich szafarzy”
Brak jakiegokolwiek sprzeciwu ze strony „Leona XIV” wobec tej nominacji dowodzi, że struktura posoborowa całkowicie zerwała z depozytem wiary. Jak stwierdził Pius XI w encyklice Quas Primas:
„Odrzucenie panowania naszego Odkupiciela sprowadziło na cały rodzaj ludzki te nieszczęścia” (nr 1).
Konsekwencje doktrynalne: Automatyczna utrata urzędu
Działalność Grünwidla spełnia wszystkie znamiona haereticus manifestus (jawny heretyk). Zgodnie z kanonem 188 §4 Kodeksu z 1917 roku:
„Każdy urząd staje się wakujący ipso facto na skutek publicznego odstępstwa od wiary katolickiej”.
Jak wyjaśniał św. Robert Bellarmin w De Romano Pontifice:
„Papież, który jest jawnym heretykiem, przestaje sam w sobie być Papieżem i głową […] przez co może być sądzony i karany przez Kościół”.
Analogiczna zasada dotyczy każdego hierarchy. Grünwidl, głosząc herezje, automatycznie stracił jakąkolwiek władzę w Kościele, choćby formalnie „mianował” go uzurpator.
Ostrzeżenie dla wiernych: Nie mieć wspólności z dziełami ciemności
Większość „wiernych” w Austrii zapewne przyjmie tę nominację z aplauzem, co jedynie potwierdza głębię apostazji. Prawdziwi katolicy muszą pamiętać słowa św. Pawła:
„Nie miejcie wspólności z bezowocnymi uczynkami ciemności, ale je raczej karćcie” (Ef 5,11).
Uczestnictwo w jakichkolwiek „sakramentach” sprawowanych przez Grünwidla czy jemu podobnych to nie tylko świętokradztwo, lecz współudział w budowaniu antykościoła. Jak pisał Pius XII w encyklice Mystici Corporis Christi:
„Tylko ci są naprawdę włączeni w Mistyczne Ciało Chrystusa, którzy są ochrzczeni, wyznają prawdziwą wiarę i nie oderwali się od jedności Ciała” (nr 22).
W obliczu tej kolejnej profanacji jedyną odpowiedzią katolika pozostaje modlitwa ekspiacyjna, wierność Tradycji i oczekiwanie na restaurację prawowitej Hierarchii.
Za artykułem:
Pope Leo appoints priest who expressed support for ‘women’s ordination’ as archbishop of Vienna (lifesitenews.com)
Data artykułu: 17.10.2025
