Portal eKAI (18 października 2025) informuje o wręczeniu nagrody „Premio San Giovanni Paolo II” abpowi Jacquesowi Mouradowi przez Watykańską Fundację Jana Pawła II za rzekome „świadectwo wiary” i promocję dialogu z muzułmanami w Syrii. Ceremonia w Pałacu Apostolskim, z udziałem kurialnych dostojników sekty posoborowej, stanowi jawny akt zdrady Regno Sociale di Cristo (Społecznego Królestwa Chrystusa) na rzecz naturalistycznej utopii religijnego synkretyzmu.
Faktyczna abdykacja z misji zbawienia dusz
„Dialog międzyreligijny i międzykulturowy nie są opcją, lecz życiową koniecznością naszych czasów”
– deklaruje „abp” Mourad, powtarzając herezję potępioną w Syllabus Errorum Piusa IX (propozycje 15-18). Jego słowa stanowią jawne odrzucenie dogmatu Extra Ecclesiam nulla salus oraz zasad wiary sformułowanych na Soborze Florenckim (1442):
„Firmiter credit, profitetur et praedicat […] neminem […] extra catholicam Ecclesiam existere posse, non solum paganos, sed nec Iudaeos aut haereticos atque schismaticos, aeternae vitae fieri participes” (Stanowczo wierzy, wyznaje i głosi, że nikt spoza Kościoła katolickiego – nie tylko poganie, lecz także żydzi, heretycy i schizmatycy – nie mogą stać się uczestnikami życia wiecznego).
Teologiczne samobójstwo w imię „świętej gościnności”
Chwalona przez laureata działalność klasztoru Mar Moussa, polegająca na „przyjmowaniu wszystkich, a w szczególności muzułmanów, w imię Chrystusa”, to praktyczne zastosowanie modernizmu potępionego w encyklice Pascendi św. Piusa X.
Kard. Alfredo Ottaviani w Il Baluardo (1953) przypominał: „Tolerancja religijna w myśl prawa naturalnego obowiązuje jedynie wobec zła niemożliwego do usunięcia bez większego zamętu. Nigdy zaś nie może oznaczać aprobaty dla fałszywego kultu”. Tymczasem Mourad otwarcie gloryfikuje „dialog teologiczny” z wyznawcami islamu, co Pius XI w Quas Primas nazwałby zdradą królewskich praw Zbawiciela.
Bergogliońska logika nagradzania apostazji
Fundacja Jana Pawła II – instytucja hołdująca kultowi apostaty Wojtyły – konsekwentnie promuje rewolucję antykościelną. Wyróżnienie dla syryjskiego hierarchy jest logiczną kontynuacją:
1. Przemilczenia obowiązku nawracania niewiernych (kanon 1350 KPK 1917)
2. Fałszywej ekumenicznej „duchowości” z Asyżu
3. Bluźnierczego porównania muzułmańskiego Allaha do Trójjedynego Boga
Kard. Kurt Koch, jako prefekt pseudo-dykasterii, występuje w roli grabarza katolickiej doktryny, co św. Robert Bellarmin określiłby jako „haereticus manifestus” (jawny heretyk) automatycznie pozbawiony jurysdykcji (De Romano Pontifice, II.30).
Syria: męczeństwo bez Chrystusa Króla
Przedstawienie cierpień syryjskich chrześcijan jako „świadectwa nadziei” pozbawionego wymogu nawrócenia mahometan to parodia męczeństwa. Św. Teodor Studyta poucza: „Męczennik umiera nie dla abstrakcyjnego pokoju, lecz aby dać świadectwo o Bogu-Człowieku, którego muzułmanie bluźnierczo negują”.
Tymczasem laureat dedykuje nagrodę ojcu Paolo Dall’Oglio – jezuickiemu moderniście ekskomunikowanemu w 2013 r. za współpracę z dżihadystami. Ten fakt doskonale ilustruje duchową zapaść struktury okupującej Watykan.
Quas Primas versus „premio della apostasia”
W 1925 r. Pius XI ogłaszał: „Państwa winny szukać w prawach Bożych i w nauce Chrystusowej przepisów i oparcia nie tylko dla życia prywatnego, lecz i publicznego” (Quas Primas). Sto lat później „fundacja Jana Pawła II” finansuje niszczenie tego dziedzictwa, co stanowi wypełnienie proroctwa z Lamentabili sane exitu (1907): „Moderniści przekształcają Kościół w instytucję humanitarną, pozbawioną nadprzyrodzonego charakteru”.
Podczas gdy prawowici pasterze nawoływali jak św. Pius X: „Instaurare omnia in Christo” (Odnowić wszystko w Chrystusie), posoborowi uzurpatorzy realizują program: „Destruere omnia inter religiones” (Zniszczyć wszystko poprzez mieszanie religii).
Za artykułem:
Abp Mourad: Dialog międzyreligijny w Syrii jest koniecznością (vaticannews.va)
Data artykułu: 18.10.2025
