Portal eKAI (20 października 2025) relacjonuje wizytę premiera Armenii Nikola Pasziniana w Watykanie, podczas której spotkał się z osobą podającą się za „papieża” Leona XIV oraz z „kardynałami” Pietro Parolinem i Paulem Richardem Gallagherem. W komunikacie podkreślono „dobre relacje między Stolicą Apostolską a Armenią” oraz omówienie tematów pokoju na Kaukazie Południowym i życia „Kościoła katolickiego” w tym kraju. Całość przedstawiona została w tonie dyplomatycznego sukcesu, całkowicie pomijając nadprzyrodzony wymiar misji Kościoła.
Symulacja relacji dyplomatycznych zamiast głoszenia Ewangelii
Opisywane spotkanie stanowi klasyczny przykład redukcji misji Kościoła do poziomu organizacji pozarządowej. Brak jakiejkolwiek wzmianki o obowiązku nawracania narodów („Euntes ergo docete omnes gentes” – Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody; Mt 28,19) demaskuje rzeczywisty charakter tej pseudo-religijnej struktury. Jak stwierdza Pius XI w Quas Primas: „Nadzieja trwałego pokoju dotąd nie zajaśnieje narodom, dopóki jednostki i państwa wyrzekać się będą i nie zechcą uznać panowania Zbawiciela naszego”. Tymczasem „Sekretariat Stanu” zajmuje się wyłącznie doczesną geopolityką, zdradzając swoje rzeczywiste cele.
„Podczas przebiegających w serdecznej atmosferze rozmów w Sekretariacie Stanu wyrażono zadowolenie z dobrych relacji między Stolicą Apostolską a Armenią, krajem o starożytnej tradycji chrześcijańskiej”
To zdanie szczególnie obnaża modernistyczną hipokryzję. Jaką wartość ma „starożytna tradycja chrześcijańska” kraju, który odrzucił unię z Rzymem na Soborze Florenckim (1439) i trwa w schizmie? Zamiast przypomnieć obowiązek powrotu do jedynego prawdziwego Kościoła, posoborowi uzurpatorzy celebrują historyczne dziedzictwo jako pretekst do relatywizmu religijnego. Św. Robert Bellarmin w De Romano Pontifice przypomina: „Niechrześcijanin w żaden sposób nie może być Papieżem… jawny heretyk nie może być Papieżem” – co w pełni stosuje się do duchowych przywódców Armenii odrzucających prymat Piotrowy.
Naturalistyczna wizja pokoju sprzeczna z doktryną katolicką
Komunikat wspomina o „potrzebie zapewnienia trwałego i stabilnego pokoju na Kaukazie Południowym”, całkowicie pomijając jego jedyne możliwe źródło – Chrystusa Króla. Pius XI w Quas Primas nauczał nieomylnie: „Pokój Chrystusowy w Królestwie Chrystusowym – oto hasło, któreśmy dali naszym czasom”. Tymczasem posoborowy establishment propaguje utopijną wizję pokoju opartą na laickich zasadach praw człowieka, co potępia już Syllabus błędów Piusa IX (pkt 64-65).
Szokujące jest milczenie w sprawie prześladowań katolików w Armenii. Pomimo że kraj ten w 2011 roku przyjął ustawę gwarantującą wyłączność Apostolskiego Kościoła Ormiańskiego, żaden z „dostojników” nie poruszył kwestii praw wiernych pozostających w jedności z Rzymem. To milczenie stanowi zdradę obowiązku obrony owczarni, o której mówi kanon 1325 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r.
Strukturalna apostazja w działaniu
Obecność „sekretarza ds. relacji z państwami” Paula Gallaghera podczas rozmów stanowi symboliczne potwierdzenie przekształcenia Kościoła w korporację dyplomatyczną. Jak stwierdza św. Pius X w liście apostolskim Notre charge apostolique: „Kościół nie jest ani demokratyczny, ani arystokratyczny, ale jest hierarchiczny przez samą swoją naturę”. Tymczasem cała narracja skupia się na „wzajemnym szacunku” i „dialogu” – pojęciach całkowicie obcych przedsoborowemu magisterium.
Brak jakiejkolwiek wzmianki o konieczności nawrócenia czy choćby przypomnienia katolickich zasad moralnych w rozmowach z prawosławnym politykiem świadczy o całkowitym porzuceniu misji zbawczej. To potwierdza tylko słuszność tezy sedewakantystycznej o braku ważnej sukcesji apostolskiej w posoborowej hierarchii.
Podsumowując, opisana wizyta stanowi kolejny dowód na całkowite zerwanie watykańskich struktur z katolicką tożsamością. Jak ostrzegał św. Pius X w encyklice Pascendi Dominici gregis: „Moderniści usiłują zniszczyć wszelki autorytet kościelny, podkopując jego fundamenty”. Dziś widzimy ostateczne owoce tej rewolucji – Kościół zastąpiony biurokratyczną parodią, gdzie Ewangelię zastąpiła polityczna poprawność, a Krzyż – dyplomatyczne ukłony.
Za artykułem:
Papież przyjął na audiencji premiera Armenii (vaticannews.va)
Data artykułu: 20.10.2025
