Portal Konferencji Episkopatu Polski (20 października 2025) relacjonuje obrady Rady przy Delegacie KEP ds. Ochrony Dzieci i Młodzieży oraz Rady Fundacji Świętego Józefa. Omawiano organizację szkoleń dla „delegatów”, „delegatek” i „kuratorów osób oskarżonych”, planowany na luty 2026 „Dzień modlitwy i solidarności z Osobami Skrzywdzonymi” oraz zmiany personalne w zarządzie fundacji. Arcybiskup Wojciech Polak podziękował ustępującej prezes Marcie Titaniec za „współ-patrzenie w kierunku ochrony”, zaś nowy zarząd ma kontynuować „posługę dla osób zranionych”.
Naturalistyczna pseudoprewencja jako substytut sakramentalnej dyscypliny
Opisywany mechanizm „ochrony” stanowi jawną negację kanonicznej procedury karnej określonej w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1917 r. (CIC 1917). Podczas gdy prawdziwy Kościół nakazuje procedurę delicta graviora z automatycznymi karami ekskomuniki latae sententiae (CIC 1917, kan. 2343 §1), neo-kościół zastępuje ją świeckim modelem „szkoleń” i „kuratorów”.
„szkolenie dla delegatów ds. ochrony rozpoczynających posługę w diecezjach i zakonach”
To zdanie demaskuje całkowite zerwanie z zasadą Ecclesia non sitit sanguinem (Kościół nie pragnie krwi), która nakazywała karanie grzeszników dla ich nawrócenia. W miejsce kanonicznego dochodzenia i pokuty wprowadza się psychologiczno-socjologiczne procedury. Brak jakiejkolwiek wzmianki o obowiązku zgłoszenia przestępstw cywilnym wymiarom sprawiedliwości (co nakazywał kanon 1935 CIC 1917) dowodzi systemowego tuszowania nadużyć.
Genderowy przewrót w instytucjach pseudo-kościelnych
Artykuł chełpi się zwiększającą się liczbą kobiet w systemie: „w systemie ochrony ponad 1/3 tworzą kobiety, również zwiększyła się ilość przedstawicielek w samej Rada przy Delegacie”. To jawne pogwałcenie 23 kanonu Soboru Trydenckiego oraz dekretu Świętego Oficjum z 1917 r. (Decretum de mulieribus in officiis ecclesiasticis), które zakazują kobietom jakiejkolwiek władzy jurysdykcyjnej w Kościoł.
„Dzisiaj odbywają się spotkania dla osób skrzywdzonych, w systemie ochrony ponad 1/3 tworzą kobiety”
Marta Titaniec, świecka „prezes” fundacji, zostaje przedstawiona jako architekt całego systemu – co stanowi bezprecedensowe naruszenie zasady clericis laicos (zakaz mieszania się świeckich w sprawy duchowne) potwierdzonej przez Bonifacego VIII w bulli Clericis laicos (1296). Pominięcie jakiejkolwiek wzmianki o roli spowiedzi, zadośćuczynienia i ekspiacji dowodzi, że mamy do czynienia z czysto naturalistycznym programem terapeutycznym, a nie działaniem nadprzyrodzonym.
Fundacja Świętego Józefa: świecka namiastka trybunału pokuty
Działalność fundacji koncentrująca się na „osobach zranionych przez nadużycia duchowe” to parodia sakramentu pokuty. Podczas gdy prawdziwy Kościół nakazywał kapłanom kierować pokutników do konfesjonału (Pius X, Exhortatio ad clerum catholicum), neo-kościół zastępuje to „spotkaniami” prowadzonymi przez świeckich.
Brak jakiegokolwiek odniesienia do:
- Obowiązku publicznego odwołania błędów przez heretyckich duchownych (kan. 2314 CIC 1917)
- Natychmiastowego zawieszenia w czynnościach kapłańskich (kan. 2187 CIC 1917)
- Ekskomuniki za przestępstwa przeciwko VI przykazaniu (kan. 2359 CIC 1917)
„Dzień modlitwy i solidarności” jako heretycka alternatywa dla przebłagania
Planowane obchody 20 lutego 2026 r. to czysto humanitarna inicjatywa, która celowo pomija dogmatyczne obowiązki:
- Publiczne odprawienie Mszy św. ekspiacyjnej pro remissione peccatorum
- Procesje błagalne o nawrócenie grzeszników
- Obowiązek denuncjacji heretyków do Świętego Oficjum (kan. 1935 CIC 1917)
W encyklice Quas Primas Pius XI jednoznacznie nauczał: „Pokój Chrystusowy w Królestwie Chrystusowym nie zajaśnieje narodom, dopóki jednostki i państwa wyrzekać się będą i nie zechcą uznać panowania Zbawiciela naszego”. Tymczasem opisywany system „ochrony” usuwa Chrystusa Króla z przestrzeni publicznej, zastępując Jego panowanie terapią i dialogiem.
Konsekwencje teologiczne: odrzucenie królowania Chrystusa
Całość przedsięwzięć KEP stanowi realizację potępionych tez modernizmu z dekretu Lamentabili św. Piusa X:
„Dogmaty wiary należy pojmować według ich funkcji praktycznej, tzn. jako obowiązujące w działaniu, nie zaś jako zasady wierzenia” (teza 26)
Pominięcie w całym artykule:
dowodzą, że mamy do czynienia z czysto naturalną organizacją charytatywną, która odrzuca nadprzyrodzony charakter Kościoła. Jak nauczał Pius XI w Quas Primas: „Jawny heretyk nie może być członkiem Kościoła, a tym bardziej jego przełożonym”. Tymczasem struktury kierowane przez uzurpatorów jawią się jako narzędzie destrukcji ostatnich pozorów katolicyzmu.
Za artykułem:
Prace systemu ochrony i Fundacji Świętego Józefa – dwa spotkania Rad (episkopat.pl)
Data artykułu: 20.10.2025
