Portal eKAI relacjonuje wystąpienie Pietro Parolina podczas prezentacji raportu o wolności religijnej, w którym hierarcha posoborowej struktury określił wolność religijną jako „fundamentalne prawo obywatelskie” mające być zagwarantowane w konstytucjach i traktatach międzynarodowych. Parolin powołał się przy tym na modernistyczny dokument *Dignitatis humanae* oraz świecką Deklarację Praw Człowieka ONZ, co stanowi jawną apostazję od niezmiennej doktryny katolickiej.
Rewolucyjne zerwanie z Magisterium Kościoła
Kardynał” Parolin otwarcie głosi herezję potępioną w Syllabusie błędów Piusa IX, który w punkcie 77 stanowczo odrzucił tezę, że „w obecnych czasach nie jest już rzeczą pożyteczną, aby religia katolicka miała być uważana za jedyną religię państwa, z wyłączeniem w jakikolwiek sposób wszystkich innych form kultu”. Leon XIII w encyklice Immortale Dei nauczał nieomylnie: „Państwo, tak samo jak jest obowiązane słusznie czcić Boga jedną tylko religią, tą mianowicie, którą Bóg objawił i która sama jedna jest niezawodnie prawdziwa”. Tymczasem cytowany raport i stanowisko Parolina implikują fałszywą tezę o równości wszystkich religii przed prawem.
„Aby to prawo mogło się urzeczywistnić, musi zostać formalnie uznane w ramach prawnych. Powinno być zapisane jako fundamentalne prawo obywatelskie w konstytucjach, prawie krajowym i traktatach międzynarodowych”
To stanowisko stanowi bezpośrednią kontynuację błędu potępionego w Quanta cura Piusa IX: „W wielu krajach zostało wydane, lub też wydane być może takie prawo, nikczemne pod każdym względem, że nikomu nie wolno przeszkadzać tym, którzy odstąpiwszy od wiary katolickiej przyjmują inną, byle jawnie wiarę wyznawali i praktykowali”.
Fałszywe źródła doktrynalne
Hierarcha” posoborowej struktury powołuje się na heretycki dokument Vaticanum II Dignitatis humanae, który w sposób rewolucyjny zmienił katolicką naukę o relacji państwa do religii. Sprzeciwia się to nauczaniu św. Piusa X, który w encyklice Vehementer nos stwierdził: „Kościół państwowy należy do porządku rzeczy absolutnie koniecznego, w którym nie można nic zmieniać według upodobania”.
Jeszcze bardziej szokujące jest zestawienie dokumentu soborowego ze świecką Deklaracją Praw Człowieka ONZ, co Parolin określa jako „świecki odpowiednik” nauczania Kościoła. To jawne zaprzeczenie encyklice Mortalium animos Piusa XI, która potępiła „zgubny błąd, jakoby można było znaleźć jakąś formę religii pomiędzy różnymi systemami filozoficznymi czy też nawet między różnymi wyznaniami chrześcijańskimi, chociażby nie zgadzały się one z nauką Kościoła katolickiego”.
Naturalistyczne wypaczenie pojęcia wolności
Próba uzasadnienia wolności religijnej jako „fundamentalnego aspektu ludzkiego istnienia” opartego na „strukturze ludzkiej natury” stanowi klasyczny przykład modernizmu potępionego w dekrecie Lamentabili św. Piusa X. Punkt 58 tego dokumentu wyraźnie odrzuca tezę, że „prawda zmienia się wraz z człowiekiem, ponieważ rozwija się wraz z nim, w nim i przez niego”.
Parolin twierdzi, że „wiara ma być wolną odpowiedzią człowieka na Boże zaproszenie”, co stanowi półprawdę wykorzystywaną do relatywizacji Objawienia. Św. Pius X w encyklice Pascendi demaskował ten błąd: „Modernista wierzy w doświadczenie wewnętrzne, które gdy chodzi o wiarę, zasadza się na pewnym szczególnym uczuciu, pochodzącym z potrzeby tego, co boskie”. Tymczasem prawdziwa wiara katolicka wymaga assensus intellectus – przyzwolenia rozumu na prawdy objawione.
Zdrada misji Kościoła i królewskiej godności Chrystusa
Najcięższym zarzutem wobec wystąpienia Parolina jest całkowite pominięcie nauki o społecznej władzy Chrystusa Króla. Pius XI w encyklice Quas primas nauczał nieomylnie: „Królowanie naszego Odkupiciela obejmuje wszystkich ludzi. (…) Wszyscy rozkazów Jego słuchać powinni i to pod groźbą zapowiedzianych kar, których uporni uniknąć nie mogą”.
Tymczasem raport PKWP i stanowisko „sekretarza stanu” całkowicie ignorują fakt, że jedynym prawdziwym źródłem wolności jest Chrystus Król, o czym przypomina bulla Unam Sanctam Bonifacego VIII: „Poza Kościołem nie ma zbawienia ani odpuszczenia grzechów”. Brak jakiegokolwiek nawiązania do obowiązku państw do publicznego uznania królewskiej władzy Chrystusa stanowi milczące przyjęcie masońskiej zasady rozdziału Kościoła od państwa.
Podwójna gra w kwestii prześladowań
Wspominając o prześladowaniach w Nigerii, raport pomija kluczowy aspekt: większość prześladowanych „chrześcijan” to heretyccy protestanci lub sekciarze posoborowi, podczas gdy prawdziwi katolicy pozostawieni są bez obrony przez struktury okupujące Watykan. Pius XII w encyklice Mystici Corporis przypominał: „Nie mogą być zbawieni ci, którzy wiedzą, że Kościół został założony przez Boga za pośrednictwem Jezusa Chrystusa jako konieczny, a mimo to nie chcą bądź wejść do niego, bądź w nim wytrwać”.
Raport PKWP nie wspomina ani słowem o systematycznym niszczeniu katolickiej liturgii, prześladowaniach tradycyjnych wspólnot czy likwidacji klasztorów przez modernistyczne władze kościelne. To wymowne milczenie świadczy o ideologicznym ukierunkowaniu dokumentu służącemu interesom globalistów, a nie obronie prawdziwej wiary.
Za artykułem:
Kard. Parolin: wolność religijna fundamentalnym prawem obywatelskim (vaticannews.va)
Data artykułu: 21.10.2025
