Portal LifeSiteNews (22 października 2025) relacjonuje rytuał neo-kanonizacji Bartolo Longo przez uzurpatora Leona XIV, przedstawiając go jako „byłego satanistę” i „apostoła różańca”. Tekst gloryfikuje rzekome nawrócenie Longo z okultyzmu oraz jego działalność w Pompejach, w tym kult obrazu „Matki Bożej Pompejańskiej” i domniemane cuda. Całość utrzymana w tonie sensacyjnej hagiografii, typowej dla posoborowego synkretyzmu religijnego.
Nieważność anty-sakramentalnego spektaklu
Rytuał przeprowadzony przez uzurpatora noszącego tytuł „Leona XIV” nie ma żadnej mocy kanonicznej, gdyż – jak uczy św. Robert Bellarmin – „heretyk jawny nie może być papieżem” (De Romano Pontifice). Wszystkie posoborowe pseudo-kanonizacje są czysto ludzkimi aktami politycznymi, służącymi legitymizacji sekty Nowego Porządku. Jak ostrzegał Pius X w encyklice Pascendi, moderniści celowo mieszają prawdę z fałszem, by „zburzyć cały porządek nadprzyrodzony”.
Longo’s cause for canonization was opened in 1947, and in 1980, he was beatified by Pope John Paul II, who called him the “Apostle of the Rosary.”
Już sama „beatryfikacja” przez antypapieża Wojtyłę – znanego z kultu fatimskiej herezji i Taize – dyskwalifikuje Longo jako kandydata na ołtarze. Jan Paweł II otwarcie głosił herezje ekumenizmu (Assisi 1986) i wolności religijnej (Dignitatis humanae), co automatycznie pozbawiło go jurysdykcji zgodnie z kanonem 188.4 Kodeksu z 1917 roku.
Demonologia zamiast teologii
Opowieść o „satanistycznej przeszłości” Longo nosi znamiona romantycznej fantazji rodem z powieści gotyckich, nie zaś rzetelnego procesu kanonizacyjnego. Brak jakichkolwiek dowodów na potwierdzenie:
- Rzekomej „satanistycznej ordynacji” z manifestacjami demonicznymi
- Historycznej wiarygodności domniemanych wizji i objawień
- Zależności między praktyką różańcową a ustaniem okultyzmu w regionie
Wiara katolicka nie potrzebuje sensacyjnych opowieści o nawróconych „kapłanach szatana” – wystarczy jej moc Krwi Chrystusa przelanej na Krzyżu. Tymczasem posoborowie, odrzucając teologię ex opere operato, szuka tanich substitutów w emocjonalnych narracjach.
Bałwochwalczy kult obrazu
he acquired a painting of Our Lady of the Rosary which was not just “worm-eaten,” but artistically subpar, to Longo’s distaste. He had the painting renovated and placed in the church, and “within hours” of its installation began many miracles
Opis kultu „cudownego obrazu” w Pompejach stanowi jawną apostazję od katolickiej nauki o kulcie świętych obrazów. Sobór Trydencki w sesji XXV wyraźnie potępił:
- Przypisywanie cudów samym wizerunkom z pominięciem Boga
- „Artystyczną renowację” obrazów jako źródło łask
- Prywatne objawienia jako podstawę kultu publicznego
Rzekome „uzdrowienie” Fortuny Agrelli poprzez „nowennę pompejańską” to klasyczny przykład przesądnej magii sacramentalnej, potępionej przez Piusa IX w Syllabusie (propozycja 58). Katolicki różaniec jest modlitwą rozmyślaniową, a nie talizmanem do wymuszania cudów.
Modernistyczna duchowość bez dogmatów
Działalność Longo w Pompejach odzwierciedla wszystkie cechy rodzącego się modernizmu:
- Redukcja wiary do emocjonalnego humanitaryzmu – założone przez niego „instytucje charytatywne” (sierociniec, szkoła) zastąpiły prawdziwą misję zbawienia dusz
- Synkretyzm z kulturą pogańską – akceptacja lokalnych zabobonów pod płaszczykiem „ewangelizacji”
- Subiektywizacja łaski – cuda rozumiane jako psychosomatyczne efekty sugestii, a nie znaki Bożej wszechmocy
Jak trafnie zauważył św. Pius X w Lamentabili, moderniści „mieszają pojęcia filozoficzne z doktryną katolicką, prowadząc do całkowitego zniszczenia religii” (propozycja 58).
Polityczny kontekst „świętości”
Współkanonizowani wraz z Longo „błogosławieni” to:
- Laik z Papui Nowej Gwinei – promocja teologii wyzwolenia
- „Orędownik ubogich” z Wenezueli – komunistyczny populizm
- Ofiary „ludobójstwa ormiańskiego” – instrumentalizacja historii dla geopolityki
Ta dobrana lista demaskuje prawdziwy cel posoborowych pseudo-kanonizacji: legitymizację antykatolickiej agendy ONZ pod płaszczykiem „świętości”. Jak ostrzegał Pius XI w Quas primas, odrzucenie królewskiej władzy Chrystusa prowadzi do „całkowitego zburzenia społeczeństwa ludzkiego”.
Prawdziwi katolicy muszą odrzucić tę farsę i trwać przy niezmiennej nauce Kościoła: Extra Ecclesiam nulla salus (poza Kościołem nie ma zbawienia). Jedyną odpowiedzią na okultyzm jest powrót do integralnej doktryny katolickiej, a nie nowe formy religijnego synkretyzmu.
Za artykułem:
The incredible story of the ex-satanist St. Bartolo Longo canonized by Pope Leo XIV (lifesitenews.com)
Data artykułu: 22.10.2025
