Portal Opoka relacjonuje rzekomo „historyczne” wydarzenie – wspólną modlitwę króla Anglii Karola III z „papieżem” Leonem XIV w Kaplicy Sykstyńskiej. Według autorów jest to pierwsza taka modlitwa od czasów reformacji, nawiązująca do „wrażliwości ekologicznej” Franciszka i z udziałem hymnu autorstwa „św.” Johna Henry’ego Newmana.
Symonia władzy i apostazji
Komentowany artykuł z entuzjazmem opisuje spotkanie głowy schizmatyckiej sekty anglikańskiej z uzurpatorem na Stolicy Piotrowej. Tymczasem Codex Iuris Canonici (1917) w kanonie 1258 stanowił wyraźnie: „Nie wolno katolikom w jakikolwiek sposób brać czynnego udziału w kultach niekatolickich”. Tym bardziej bluźnierstwem jest organizowanie pseudoliturgii z przywódcą wspólnoty od wieków ekskomunikowanej latae sententiae za odrzucenie prymatu Rzymu.
Św. Pius X w encyklice Editae saepe ostrzegał: „Ci, którzy żyją poza Kościołem (…) nie mogą być w jedności z Chrystusem. Gdyby jednak ktoś złączył się z nimi, odłączy się od nauki Chrystusowej i od Jego Kościoła”. Tymczasem Leon XIV nie tylko nie wezwał heretyckiego monarchy do nawrócenia, ale wręcz legitymizuje jego schizmę przez wspólną modlitwę. To ewidentne pogwałcenie prawa kanonicznego i zdrada misji następcy św. Piotra.
Kult stworzenia zamiast kultu Stwórcy
Artykuł podkreśla ekologiczny charakter spotkania, co doskonale odsłania naturalistyczne oblicze neo-kościoła. Pius XI w Quas primas nauczał: „Pokój Chrystusowy w Królestwie Chrystusowym – inaczej nie zaznamy pokoju”. Tymczasem posoborowi uzurpatorzy zamieniają królowanie Chrystusa na kult „Matki Ziemi”, co Pius IX w Syllabusie potępił jako błąd nr 58: „Wszelka prawowitość i doskonałość moralności polegać ma na gromadzeniu bogactw i zaspokojeniu przyjemności”.
Wspomniany hymn Newmana to kolejny element ideologicznej układanki. Rzekomy „święty” posoborowia był w istocie modernistycznym prekursorem, którego koncepcja development of doctrine (rozwój dogmatów) została potępiona w dekrecie Lamentabili (1907) jako błąd nr 21: „Dogmaty mogą ewoluować i zmieniać znaczenie”. Uczestnictwo w bluźnierczej „modlitwie” z udziałem jego utworu to czysty synkretyzm.
Milczenie o nawróceniu
Najbardziej wymowne jest jednak to, czego artykuł nie mówi. Brak jakiegokolwiek wezwania do porzucenia anglikanizmu i powrotu do jedynego Kościoła Chrystusowego. Tymczasem Leon XIII w Satis cognitum wykładał: „Kościół jest konieczny do zbawienia jak Chrystus, będąc Jego Ciałem Mistycznym, bez którego nie można przynależeć do Chrystusa”.
Pomysł „współbraterstwa królewskiego” w opactwie św. Pawła za Murami to parodia katolickiej duchowości. Królowie Anglii utracili wszelkie prawa do protektoratu nad świątyniami w chwili apostazji Henryka VIII, co potwierdził Pius V w bulli Regnans in Excelsis: „Henryka, heretyka i winowajcę apostazji, pozbawiamy jego królestwa i uwalniamy wszystkich poddanych od przysięgi wierności”.
Teatr apostazji
Całe wydarzenie to sceniczna inscenizacja potwierdzająca słowa św. Piusa X: „Moderniści dążą do zniszczenia nie osób, lecz Kościoła katolickiego” (Pascendi). Użycie Kaplicy Sykstyńskiej – miejsca konsekracji prawowitych papieży – do ekumenicznego spektaklu to akt symbolicznego gwałtu na Tradycji.
Kardynał Pie prorokował: „Gdy Kościół przestanie być zwalczany z zewnątrz, zacznie być zdradzany od wewnątrz”. Spełnienie tych słów obserwujemy dziś, gdy „papież” wymachujący różańcem z heretykiem w miejscu, gdzie Michał Anioł przedstawił Sąd Ostateczny, naigrawa się z wiary milionów męczenników, którzy woleli śmierć niż udział w anglikańskich nabożeństwach.
Za artykułem:
Pierwsza od czasów reformacji modlitwa króla Anglii z Papieżem. Wydarzenie ma charakter historyczny (opoka.org.pl)
Data artykułu: 23.10.2025
