Portal Opoka (26 października 2025) relacjonuje rosyjski atak dronów na Kijów, w którym zginęły trzy osoby, a 29 zostało rannych – w tym sześcioro dzieci. Mer stolicy Witalij Kliczko szczegółowo opisuje zniszczenia budynków mieszkalnych i usprawiedliwienia rosyjskiego wysłannika Kiriłła Dmitrijewa, który ataki na cywilne cele nazywa „nieszczęśliwymi wypadkami”. Artykuł pomija jednak fundamentalny wymiar tej tragedii: milczenie o Bogu w czasie próby i redukcja cierpienia do statystyk politycznego teatru.
Etyka wojny bez etyki katolickiej
„Bellum iustissimum nulla est nisi vindicatio honoris Dei læsi” (Najsprawiedliwszą wojną jest tylko obrona zranionego honoru Boga) – nauczał św. Robert Bellarmin. Tymczasem komentowany tekst ogranicza się do suchego opisu strat materialnych:
„W rejonie desniańskim (…) odłamki (drona) spadły na dziewięciokondygnacyjny budynek mieszkalny (…) Zapaliło się kilka mieszkań, a ogień rozprzestrzenił się na balkony od trzeciego do szóstego piętra”.
Gdzie jest analiza moralna ataków na ludność cywilną w świetle katolickiej nauki o wojnie sprawiedliwej? Pius XII w przemówieniu z 13 maja 1953 roku ostrzegał: „Każdy akt wojny skierowany bezrozumnie przeciwko całym miastom lub większym ich obszarom z mieszkańcami jest zbrodnią przeciwko Bogu i samemu człowiekowi”. Tymczasem portal ogranicza się do przekazania cynicznej relacji rosyjskiego dyplomaty:
„Dmitrijew usprawiedliwiał w piątek na antenie amerykańskiej stacji CNN ataki rosyjskich wojsk na obiekty cywilne, w tym na przedszkola, przekonując, że są to «nieszczęśliwe wypadki»”.
Zbrodnie bez kontekstu Bożego sądu
Św. Augustyn w Państwie Bożym (XIX, 7) przypomina: „Pokój niesprawiedliwych nie jest prawdziwym pokojem, lecz ukrytą wojną”. Artykuł całkowicie pomija duchowy wymiar konfliktu – brak wezwania do modlitwy za ofiary i prześladowców, brak odniesienia do zadośćuczynienia za grzechy narodów, które odrzuciły społeczne panowanie Chrystusa Króla.
Czy autorzy zapomnieli słów Piusa XI z encykliki Quas Primas (1925)? „Nie przez co innego szczęśliwe państwo – a przez co innego człowiek, państwo bowiem nie jest czym innym, jak zgodnym zrzeszeniem ludzi (…). Niech więc nie odmawiają władcy państw publicznej czci i posłuszeństwa królującemu Chrystusowi”. Tymczasem zarówno agresor, jak i ofiary tkwią w tej samej duchowej pustce postchrześcijańskiego świata.
Ofiary bez nadziei zmartwychwstania
Najbardziej porażające jest przemilczenie wiecznego wymiaru ludzkiego cierpienia. Gdy czytamy:
„Liczba rannych wzrosła do 29, (jest wśród nich) sześcioro dzieci. Najmłodsze ma cztery lata”
– gdzie jest przypomnienie słów Chrystusa: „Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie” (Mt 19,14)? Gdzie wezwanie do chrztu w niebezpieczeństwie śmierci? Gdzie zachęta do Różańca jako prawdziwej „broni przeciwko szatanowi”, jak nauczał Pius XI?
Polityczny pragmatyzm zamiast katolickiego realizmu
Tekst utrzymany jest w konwencji świeckiego humanitaryzmu, gdzie człowiek umiera jak zwierzę, bez perspektywy Sądu Ostatecznego. Brak choćby śladu odniesienia do encykliki Pacem in terris Jana XXIII (1963), która – choć już naznaczona duchem dialogu – przynajmniej wskazywała na Boga jako źródło ładu międzynarodowego.
Tymczasem jedyną reakcją władz ukraińskich jest zbieranie dowodów zbrodni:
„Mer miasta Ihor Terechow poinformował, że Rosjanie celowo skierowali bezzałogowce na ten obiekt”.
Gdzie wołanie o sprawiedliwość Bożą? Gdzie przypomnienie, że „pomsta jest moja – mówi Pan” (Rz 12,19)?
Wojna jako kara za apostazję narodów
Analiza pomija teologię historii, która od czasów proroków Starego Testamentu widzi w wojnach karę za odstępstwo od Prawa Bożego. Czy autorzy nigdy nie czytali słów Leona XIII z encykliki Humanum genus (1884)?
„Gdy Boga i Jezusa Chrystusa usunięto z praw i z państw i gdy już nie od Boga, lecz od ludzi wywodzono początek władzy, stało się iż zburzone zostały fundamenty pod tąż władzą”.
Rosja – po wiekach prześladowania katolików, zniszczenia greckokatolickiej Cerkwi, mordów na kapłanach – zbiera dziś żniwo swojej apostazji. Ukraina zaś, po Majdanie 2014 roku, oficjalnie wspiera schizmatycką Cerkiew „prawosławną” i prześladuje katolików obrządku wschodniego wiernych Rzymowi.
Zabrakło wezwania do publicznej pokuty
Najcięższym zaniedbaniem artykułu jest brak wezwania do modlitwy wynagradzającej i nawrócenia. Gdy w 1527 roku wojska Karola V splądrowały Rzym, papież Klemens VII zarządził procesje pokutne i publiczne błaganie o miłosierdzie. W 2025 roku sekularne media nie widzą potrzeby wołania: „Od powietrza, głodu, ognia i wojny zachowaj nas, Panie!”.
Czy autorzy zapomnieli, że Pius V w obliczu inwazji tureckiej na Europę wezwał cały Zachód do Różańca – i 7 października 1571 roku flota chrześcijańska odniosła cudowne zwycięstwo pod Lepanto?
Fałszywy ekumenizm zamiast jedynej drogi pokoju
Tekst milczy o jedynym lekarstwie na wojnę: publicznym uznaniu królowania Chrystusa nad narodami. Pius XI w Quas Primas nauczał nieprzekupnie:
„Pokój Chrystusowy w Królestwie Chrystusowym – nie ma innej drogi do zagojenia ran świata”.
Tymczasem współczesny „dialog” i „dyplomacja” to jedynie świecka gra interesów, gdzie Bóg jest największym nieobecnym.
Zamiast zakończenia: wołanie o królowanie Maryi
Gdy rosyjskie drony sieją śmierć, gdy politycy kłamią jak Dmitrijew, gdy dzieci umierają w płonących budynkach – jedyną odpowiedzią katolika może być akt wynagrodzenia Niepokalanemu Sercu Maryi:
„Królowo Różańca Świętego, módl się za nami! Królowo pokoju, zmiłuj się nad nami! Przyczyń się za nami do Twego Syna, aby raczył zatrzymać karę, na którą zasłużyliśmy naszymi grzechami!”.
Tego wołania zabrakło w komentowanym artykule. I to jest jego największa klęska.
Za artykułem:
Ukraina: trzy osoby zabite i 29 rannych w wyniku nalotu rosyjskich dronów na Kijów (opoka.org.pl)
Data artykułu: 26.10.2025
