Portal eKAI (27 października 2025) relacjonuje spotkanie uzurpatora watykańskiego z patriarchą Asyryjskiego Kościoła Wschodu, przedstawiając je jako „krok ku jedności”. Wspomina się o rzekomym przezwyciężeniu sporów chrystologicznych dzięki deklaracji z 1994 roku oraz dążeń do „pełnej komunii” bez dominacji czy absorpcji.
Herezja ekumenizmu wobec niezmiennego dogmatu „Extra Ecclesiam nulla salus”
Kompromisowa deklaracja chrystologiczna z 1994 roku, przywołana przez „papieża” Leona XIV, stanowi jawne pogwałcenie kanonu VII Soboru Efeskiego (431), który potępił Nestoriusza za odrzucenie Theotokos (Bogurodzicy). Asyryjski Kościół Wschodu, mimo późniejszych zabiegów semantycznych, pozostaje w heretyckim separatyzmie, odrzucając fundamentalne prawdy o unii hipostatycznej. Jak przypomina św. Robert Bellarmin w De Romano Pontifice: „Nikt nie może być zbawiony, nawet jeśli przelał krew za Chrystusa, jeśli nie był w jedności z Kościołem Katolickim”.
„Dialog” prowadzony przez struktury posoborowe to zdrada obowiązku nawracania heretyków, wyraźnie nakazanego przez Chrystusa: „Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody” (Mt 28,19). Wspominane przez „Leona XIV” wzajemne uznanie sakramentów to bluźnierstwo przeciwko nauce św. Augustyna: „Poza Kościołem nie ma odpuszczenia grzechów” (Sermo ad Caesariensis Ecclesia plebem).
Naturalistyczna redukcja Kościoła do humanitarnego klubu
Proponowany model „jedności poprzez wymianę darów” to czysty modernizm potępiony w Lamentabili sane exitu Piusa X (propozycja 65). Kościół Katolicki nie jest federacją wspólnot religijnych, lecz jedynym Mistycznym Ciałem Chrystusa, założonym na Piotrze. Jak nauczał Pius IX w Syllabusie błędów: „Ludzie mogą znaleźć drogę do wiecznego zbawienia i osiągnąć wieczne zbawienie w każdej religii” (błąd 16) – co stanowi herezję ekskomunikowaną latae sententiae.
Wspomniany koncept „wspólnego ołtarza” to profanacja zapowiadana już przez Piusa XI w Quas primas: „Ci, którzy usunęli Chrystusa z praw i państw, zburzyli fundamenty władzy, wprowadzając społeczeństwo w chaos”. Katolicki kult wymaga jedności doktryny, a nie synkretycznego teatru.
Fałszywa historia jako narzędzie apostazji
Manipulacja faktami historycznymi osiąga apogeum w stwierdzeniu, jakoby 1500-letni spór chrystologiczny został „rozwiązany” przez modernistycznych negocjatorów. Św. Cyryl Aleksandryjski w liście do Nestoriusza jednoznacznie potępił dualistyczną herezję: „Nie dzielimy między dwie hipostazy czy osoby jednego i tego samego Chrystusa”. Tymczasem Asyryjski Kościół Wschodu wciąż używa nestoriańskiej liturgii teodoretowej, co dokumentują badania ks. Michela van Esbroeck SJ.
Wprowadzenie św. Izaaka z Niniwy do martyrologium to akt czystej prowokacji. Ten pisarz ascetyczny, choć ceniony duchowo, pozostawał w jawnym oderwaniu od katolickiej ortodoksji. Jak zauważa kardynał Louis Billot w De Ecclesia: „Żaden święty nie może istnieć poza widzialnymi granicami Kościoła, gdyż świętość jest owocem łaski płynącej wyłącznie przez sakramenty Kościoła Katolickiego”.
Rytuał apostazji w świetle prawa kanonicznego
Kanon 1258 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 jasno zabrania katolikom active communicare in sacris z heretykami. Tymczasem „Leon XIV” otwarcie nawołuje do wspólnych celebracji, co stanowi przestępstwo zagrożone ekskomuniką (kanon 2314). Wspomniane „owoce dialogu” to w rzeczywistości toksyczne fermenty zniszczenia, o których Pius XI pisał: „Moderniści nie są reformatorami, lecz wyniszczycielami” (Studiorum Ducem).
Teologia zniszczenia jako narzędzie Antychrysta
Cały spektakl ekumenicznego dialogu stanowi wypełnienie proroctwa Piusa X z Pascendi Dominici gregis: „Moderniści dążą do zniszczenia Kościoła nie przez zewnętrzny atak, lecz przez rozkład od wewnątrz”. Proklamowane dążenie do „widzialnej jedności” przy zachowaniu odrębności doktrynalnych to realizacja masońskiego planu „syntezy religii” z protokołów mędrców Syjonu.
Prawdziwy Kościół Katolicki trwa w nieprzerwanej ciągłości wiernych wyznających depositum fidei. Jak głosi bulla Cum ex Apostolatus Officio Pawła IV: „Nikt będący heretykiem nie może być papieżem”. „Dialog” prowadzony przez uzurpatorów z Watykanu to jedynie potwierdzenie, że „ohyda spustoszenia” zajęła miejsce święte.
Za artykułem:
Papież do patriarchy Kościoła Asyryjskiego: jaki model jedności? (vaticannews.va)
Data artykułu: 27.10.2025
