Portal Gość Niedzielny (28 października 2025) relacjonuje rozpoczęcie ćwiczeń NATO „DiBaX” na Łotwie, „najbardziej ambitnego jak dotąd projektu NATO w zakresie nowych technologii obronnych”, obejmującego testy bezzałogowców ze sztuczną inteligencją. Łotewski minister obrony Andris Sprūds podkreśla czteroletnie doświadczenie kraju w podobnych eksperymentach, zaś amerykański wiceadmirał Jeffrey W. Hughes wskazuje na cel: „szybsze wdrożenie zaawansowanych technologii cyfrowych w różnych procedurach i operacjach NATO”. Artykuł kończy się banalnym apelem władz o „zachowanie spokoju” na widok dronów.
Militarystyczna idolatria w służbie globalnego nieładu
Przedstawiony materiał ujawnia symptomatyczną redukcję bezpieczeństwa narodów do kwestii technokratycznej optymalizacji, całkowicie pomijającą nadprzyrodzony wymiar ładu międzynarodowego. Już Pius XI w encyklice Quas Primas (1925) nauczał nieodwołalnej zasady: „nadzieja trwałego pokoju dotąd nie zajaśnieje narodom, dopóki jednostki i państwa wyrzekać się i nie zechcą uznać panowania Zbawiciela naszego”. Tymczasem sekta posoborowa, w duchu soborowej konstytucji Gaudium et spes, konsekwentnie promuje bałwochwalczy kult „pokoju” opartego na przemocy prewencyjnej, sankcjonując tym samym dalsze uzależnienie narodów od masońskich struktur globalnego zarządzania kryzysowego.
Naturalistyczna ułuda postępu technologicznego
Opisywane ćwiczenia odsłaniają kolejny etap demonicznego mariażu militaryzmu z technokratycznym transhumanizmem. Podczas gdy św. Robert Bellarmin w De Laicis wskazywał, iż „wojna sprawiedliwa musi służyć obronie niewinnych lub odzyskaniu zagrabionego mienia”, tutaj mamy do czynienia z czysto ofensywnym projektem badawczym, którego celem jest „identyfikacja celów” – czyli de facto przygotowanie infrastruktury dla prewencyjnych uderzeń. Już Leon XIII w Libertas praestantissimum (1888) potępiał „ślepą ufność w postęp oderwany od moralności”, zaś Pius IX w Syllabusie (1864) ekskomunikował twierdzenie, jakoby „postęp nauk wymagał reformy pojęć chrześcijańskich” (punkt 64).
Milczenie o źródłach prawdziwego pokoju
Najcięższym zarzutem wobec prezentowanej narracji jest całkowite przemilczenie katolickiej nauki o pokoju. Żaden z cytowanych oficjeli nie wspomina, że – jak uczył św. Augustyn – pokój jest „dobrem porządku” (De civitate Dei, XIX, 13), możliwym wyłącznie pod berłem Chrystusa Króla. Tymczasem Łotwa, podobnie jak inne kraje bałtyckie, od 1991 r. trwa w apostazji, usankcjonowanej przez posoborowych uzurpatorów „dialogiem międzyreligijnym”. W myśl bulli Piusa IX Quanta cura (1864), neutralność religijna państwa jest „szaleństwem” i bezpośrednim zaproszeniem do kar Bożych. Niestety, wojskowe przedsięwzięcia NATO skutecznie odwracają uwagę od rzeczywistego zagrożenia: systemowej apostazji elit łotewskich, które zamiast organizować narodowe błagania o nawrócenie, wolą finansować masońskie „eksperymenty” z dronami.
Technokratyczne zniewolenie versus wolność dzieci Bożych
Apel łotewskich władz o „zachowanie spokoju” wobec militarnej aktywności dronów odsłania typowo modernistyczną pogardę dla ludzkiej wolności. Jak zauważył Pius XI w Divini Redemptoris (1937), „pokój Chrystusa może zapanować tylko w Królestwie Chrystusowym”. Tymczasem technokratyczne struktury NATO, podobnie jak cała posoborowa hydra, reprodukują model „spokoju” opartego na inwigilacji i militaryzacji – czyli dokładnie antytezę ewangelicznego Pax Christi in regno Christi. Nie przypadkiem św. Pius X w Liście Apostolskim Notre charge apostolique (1910) potępił „śmiałe twierdzenie, że ludzie zrealizują królestwo Boże na ziemi własnymi wysiłkami”, co idealnie opisuje mentalność kierowników projektu „DiBaX”.
Katastrofalne skutki porzucenia społecznego panowania Chrystusa
Opisywany materiał doskonale ilustruje, do jakich demonicznych konsekwencji prowadzi odrzucenie społecznego panowania Chrystusa Króla. Gdy narody świadomie wyrzekają się publicznego uznania władzy Zbawiciela – co miało miejsce na Łotwie po 1991 r. – nieuchronnie popadają w spiralę militarnej paranoi i technologicznego zniewolenia. Jak przestrzegał Pius XI w Quas Primas, „jeżeliby ludzie prywatnie i publicznie uznali nad sobą władzę królewską Chrystusa, wówczas spłynęłyby na całe społeczeństwo niesłychane dobrodziejstwa, jak należyta wolność, porządek i uspokojenie”. Niestety, łotewscy decydenci – podobnie jak ich sojusznicy z NATO – wolą inwestować w „cyfrowy kręgosłup” sztucznej inteligencji niż w kult Serca Jezusowego, jedynego źródła prawdziwego bezpieczeństwa.
Zatruta studnia posoborowej „neutralności”
Podstawowy błąd logiczny całego przedsięwzięcia polega na założeniu, że pokój można zbudować poprzez technologiczną dominację, bez nawrócenia narodów. Tymczasem Sobór Watykański I w konstytucji Dei Filius (1870) nauczał, że „Kościół jest filarem i fundamentem prawdy” (1 Tm 3,15), zaś bez jego przewodnictwa narody błądzą w ciemnościach. Niestety, posoborowi uzurpatorzy – od Jana XXIII po Franciszka – systematycznie niszczyli tę świadomość, promując utopijną wizję „pokojowego współistnienia” z masonerią. Efekt? Ćwiczenia „DiBaX” to jedynie preludium do globalnego systemu inwigilacji i kontroli, który w imię „bezpieczeństwa” zniewoli ludzkość w sposób niewyobrażalny dla dawnych tyranii.
Za artykułem:
Łotwa: Rozpoczęły się ćwiczenia NATO (gosc.pl)
Data artykułu: 28.10.2025
