Ekumeniczna modlitwa w Płocku jako przejaw synkretyzmu i odejścia od katolickiej misji

Podziel się tym:

Portal eKAI (28 września 2025) informuje o ekumenicznej „Modlitwie w Ogrodach” na płockim Tumskim Wzgórzu z udziałem przedstawicieli różnych wyznań. Inicjatywa związana z „Dniem Modlitwy o Ochronę Świata Stworzonego” ustanowionym przez „papieża” Franciszka miała charakter synkretycznego zgromadzenia w bazylice katedralnej i ogrodzie biskupim. W wydarzeniu uczestniczyli „biskup” Szymon Stułkowski, pastor ewangelicki Szymon Czembor, „biskup” Jan Opala (Kościół Starokatolicki Mariawitów) oraz prawosławny proboszcz Eliasz Tarasiewicz. Artykuł podkreśla „duchowe zadanie chrześcijan” w zakresie ekologii, powołując się na fragmenty orędzia Bergoglia. Ta pozorna pobożność stanowi w rzeczywistości kolejny etap demontażu katolickiej tożsamości na rzecz naturalistycznej religii ziemi.


Ekumenizm jako narzędzie dekonstrukcji wiary

Opisywana praktyka łamie fundamentalną zasadę wyrażoną w encyklice Mortalium animos Piusa XI: „Jedność nie może inaczej się dokonać jak tylko przez popieranie powrotu odszczepieńców do jedynego prawdziwego Kościoła Chrystusowego”. Tymczasem płockie spotkanie przedstawia równoległe istnienie „siostrzanych Kościołów”, co stanowi jawne zaprzeczenie dogmatu Extra Ecclesiam nulla salus.

„Kaznodzieja” ewangelicki Szymon Czembor głosił:

„Syn Boży jest początkiem wszystkiego, co nas otacza. 'Z Niego, przez Niego i dla Niego wszystko zostało stworzone’. Dlatego korzystając z darów stworzenia, nie możemy ich niszczyć ani marnować”

. To klasyczny przykład redukcji Objawienia do naturalistycznej etyki środowiskowej. Święty Pius X w dekrecie Lamentabili sane exitu potępił podobne błędy: „Objawienie było tylko uświadomieniem sobie przez człowieka swego stosunku do Boga” (propozycja potępiona nr 20).

Kult stworzenia zamiast kultu Stwórcy

Przeniesienie modlitwy do ogrodu biskupiego nazwanego „drugą katedrą” odsłania bałwochwalczy charakter całego przedsięwzięcia. Jak zauważył „bp” Stułkowski: „Prośmy Pana, abyśmy umieli piękno chronić w sobie i wokół nas”. Tymczasem Sobór Watykański I naucza: „Jeśliby ktoś […] służył stworzeniu zamiast Stwórcy – niech będzie wyklęty” (konst. Dei Filius, rozdz. 1).

Organizator ks. Włodzimierz Piętka deklaruje:

„Organizujemy to ekumeniczne spotkanie, aby uświadomić sobie, jak nasz styl życia wpływa na świat stworzony”

. To ewidentne przedłożenie ekologicznego aktywizmu nad nadprzyrodzony cel Kościoła – zbawienie dusz. Pius XI w Quas primas stanowczo określił hierarchię wartości: „Pokój domowy zakwitnie […] gdy wszyscy chętnie przyjmą panowanie Chrystusa”.

Posoborowa pseudoteologia „ekologii integralnej”

Wspomniane orędzie Bergoglia o „ziarnach pokoju i nadziei” kontynuuje modernistyczną linię Laudato si’, które błędnie utożsamia ekologię z duchowością. Tymczasem Leon XIII w Humanum genus przestrzegał: „Nauka o pochodzeniu człowieka i świata od wspólnego początku […] nie daje podstaw do braterstwa, jeśli nie uznaje się jedności wiary i zwierzchnictwa Kościoła”.

Rytuał wręczania donic z roślinami jako symboli „mikroogrodów” odsłania pogański charakter całej inicjatywy. Nie sposób nie dostrzec tu analogii do starożytnych kultów wegetacyjnych, gdzie rośliny stanowiły fetysze płodności. Święty Pius X w liście apostolskim Pascendi dominici gregis demaskował takie praktyki: „Moderniści mieszają sferę naturalną z nadprzyrodzoną, prowadząc wiernych ku czystemu naturalizmowi”.

Milczenie o grzechu pierworodnym i konieczności nawrócenia

Najcięższym zarzutem wobec płockiego wydarzenia jest całkowite pominięcie tematów zbawczych. W relacji nie znajdziemy ani słowa o:

  • Grzechu pierworodnym jako źródle degradacji świata (Rdz 3,17-19)
  • Konkretnych praktykach pokutnych wynagradzających za ekologiczne nadużycia
  • Konieczności przynależności do Kościoła Katolickiego do zbawienia
  • Czci należnej wyłącznie Bogu w Trójcy Jedynemu

To potwierdza diagnozę Piusa IX z Syllabusa errorum: „Kościół jest wrogiem postępu nauk teologicznych” (potępiona propozycja 57). W rzeczywistości to moderniści odrzucają rozwój doktryny wiernej Tradycji, zastępując ją świeckim aktywizmem.

Symboliczne zakończenie „Czasu dla Stworzenia” we wspomnienie Franciszka z Asyżu (4 października) dodatkowo uwydatnia fałszywą duchowość inspirowaną herezjami joachimitów. Jak przypomina dekret Lamentabili: „Dogmaty […] są tylko etapem ewolucji świadomości chrześcijańskiej” (potępiona propozycja 54). Tym samym płocka inicjatywa wpisuje się w długą tradycję posoborowych odejść od depozytu wiary.


Za artykułem:
28 września 2025 | 16:32Płocka Modlitwa w Ogrodach – wołanie o piękno stworzeniaW piątek, 26 września 2025 r., na Tumskim Wzgórzu w Płocku odbyła się ekumeniczna Modlitwa w Ogrodach – wyjątkowe spotkanie przedstawicieli siostrzanych Kościołów, organizowane z okazji Dnia Modlitwy o Ochronę Świata Stworzonego, obchodzonego w całym Kościele od 1 września do 4 października.
  (ekai.pl)
Data artykułu: 28.10.2025

Więcej polemik ze źródłem: ekai.pl
Podziel się tą wiadomością z innymi.
Pin Share

Zostaw komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Ta strona używa Akismet do redukcji spamu. Dowiedz się, w jaki sposób przetwarzane są dane Twoich komentarzy.

Przewijanie do góry
Ethos Catholicus
Przegląd prywatności

Ta strona korzysta z ciasteczek, aby zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o ciasteczkach są przechowywane w przeglądarce i wykonują funkcje takie jak rozpoznawanie Cię po powrocie na naszą stronę internetową i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje witryny są dla Ciebie najbardziej interesujące i przydatne.