Portal eKAI (5 października 2025) relacjonuje siódmy pogrzeb dzieci zmarłych przed urodzeniem w Przemyślu, w którym uczestniczyło 95 dzieci – 92 poronionych i 3 martwo urodzonych. Obrzędom w kościele pw. „św.” Józefa Sebastiana Biskupa przewodniczył „abp” Józef Michalik, emerytowany „metropolita przemyski”.
Białe szaty jako symbol teologicznego zamętu
„Nabożeństwo pogrzebowe nie posiada w tym przypadku charakteru pokutnego, dlatego kapłani używają szat koloru białego” – oznajmił „ks.” Marcin Hunia. To jawna sprzeczność z Rituale Romanum, które dla pogrzebów dzieci nieochrzczonych nakazuje szaty fioletowe lub czarne. Biały kolor rezerwowany jest wyłącznie dla dusz w stanie łaski uświęcającej, co implikuje przyjęcie sakramentów.
Zastąpienie pokuty fałszywą „radosną nadzieją” to klasyczny objaw modernizmu, potępiony przez św. Pius X w encyklice Pascendi: „Religia nie jest już tradycyjnym depozytem, lecz ewoluującym produktem świadomości”.
Herezja zbawienia bez chrztu
Najcięższym przewinieniem jest głoszenie zbawienia dzieci bez chrztu. „Wasze dziecko jest już teraz w ramionach Boga. Nie zna grzechu, nie zna lęku, nie zna samotności” – twierdził „ks.” Robert Ryba. To bezpośrednie zaprzeczenie dogmatom z Soboru Florenckiego (1439):
„Dusze tych, którzy umierają w grzechu śmiertelnym lub tylko w grzechu pierworodnym, idą natychmiast do piekła, gdzie jednak doznają kar nierównych”
Św. Robert Bellarmin w De Sacramento Baptismi precyzuje: „Dzieci zmarłe bez chrztu są wykluczone z widzenia uszczęśliwiającego, albowiem 'jeśli się kto nie narodzi z wody i Ducha, nie może wejść do królestwa Bożego’ (J 3,5)”.
Bałwochwalcza personifikacja „miłosierdzia”
Wspomnienie o „zbawczym miłosierdziu” przywołuje heretycką narrację „św.” Faustyny Kowalskiej, której pisma zostały wpisane na Indeks Ksiąg Zakazanych dekretem Świętego Oficjum z 1959 roku. Kult „miłosierdzia” jako substytutu sprawiedliwości Bożej został potępiony przez Piusa XII w Suprema haec sacra (1949).
Kult „św.” Ojca Pio jako parodia świętości
Szpital im. „św.” Ojca Pio to kolejny element modernistycznej mistyfikacji. Rzekomy „stygmatyk” z San Giovanni Rotondo podlegał wielokrotnym sankcjom kościelnym (1923-1933) za niezgodne z duchowością katolicką praktyki. Jego kanonizacja przez Jana Pawła II w 2002 roku stanowiła akt politycznej instrumentalizacji wiary.
Strukturalna nieważność obrzędów
Uczestnictwo „abp” Michalika i kapłanów wyświęconych po 1968 roku podważa ważność samych obrzędów. Jak przypomina bulla Cum ex Apostolatus Officio Pawła IV: „Każdy duchowny, który przed promocją lub wyświęceniem odstąpił od wiary katolickiej, nie może sprawować żadnej jurysdykcji ani udzielać sakramentów”.
Milczenie o praktykach ratujących dusze
Artykuł nie wspomina o katolickiej praktyce baptismus in utero – chrzcie dzieci zagrożonych poronieniem, nakazanej jeszcze w 1949 roku przez Święte Oficjum. To strategiczne przemilczenie demaskuje prawdziwy cel całej inicjatywy: nie ratunek dusz, lecz terapię emocjonalną rodziców w duchu psychologizującej sekularyzacji.
Symptom apostazji posoborowej
Cała ceremonia stanowi perfekcyjną ilustrację modernistycznej strategii opisanej w Lamentabili sane exitu (1907): „Dogmaty, sakramenty i hierarchia są tylko etapem ewolucji świadomości chrześcijańskiej”. Odrzucając niezmienne prawdy o grzechu pierworodnym, konieczności chrztu i sądzie ostatecznym, neo-Kościół zastępuje wiarę terapeutycznym humanitaryzmem.
„Ponieważ człowiek z siebie samego może podnieść się do Boga, objawienie nie może być czymś innym jak tylko uświadomieniem sobie przez człowieka swego stosunku do Boga”
– potępiała tezę XX Syllabus Piusa X.
Zbrodnia przeciwko duszom
Najtragiczniejszym wymiarem tego spektaklu jest pozbawienie rodziców prawdy o rzeczywistym stanie dusz ich dzieci. Zamiast modlitw o łaskę chrztu z żywej wiary i pokuty za grzechy przeciwko życiu – oferuje się im kłamliwy komfort psychologiczny. To duchowe okrucieństwo przewyższa wszelkie fizyczne cierpienie.
Tylko powrót do integralnej doktryny katolickiej może przerwać tę demoniczną farsę. Jak nauczał Pius XI w Quas Primas: „Pokój Chrystusa można znaleźć tylko w Królestwie Chrystusowym”, nie zaś w modernistycznych rytuałach zaprzeczających samej istocie Odkupienia.
Za artykułem:
05 października 2025 | 14:49Pogrzeb 95 dzieci zmarłych przed urodzeniemPo raz siódmy w Przemyślu odbył się pogrzeb dzieci zmarłych przed urodzeniem. W pierwszą sobotę października modlono się za 95 dzieci – 92 zmarłych w wyniku poronienia i 3 martwo urodzonych. Obrzędom pogrzebowym przewodniczył abp Józef Michalik, emerytowany metropolita przemyski. (ekai.pl)
Data artykułu: 28.10.2025
