Portal eKAI (2 października 2025) relacjonuje rozpoczęcie roku formacyjnego przez 109 kleryków dwóch warszawskich „seminariów” – Wyższego Metropolitalnego (57 osób) i Archidiecezjalnego Seminarium Misyjnego „Redemptoris Mater” (52 osoby). Do grupy dołączą kandydaci z „diecezji” łowickiej i związani z „Ordynariatem Polowym”. Artykuł opisuje pielgrzymkę do sanktuarium w Lewiczynie, gdzie „abp” Adrian Galbas wygłosił homilię o „propagowaniu Chrystusa”, „budowaniu Kościoła” i służeniu „kapłaństwu powszechnemu”. Formacja w pierwszym „seminarium” trwa 7 lat, rozpoczynając od zamkniętego roku propedeutycznego w Podkowie Leśnej. Seminarium „Redemptoris Mater” gromadzi 37 Polaków i 15 obcokrajowców z dziewięciu narodowości.
Teatr powołań w obliczu duchowej zapaści
Podawana liczba 109 „kleryków” to jedynie statystyczna zasłona dymna dla katastrofy powołaniowej sekty posoborowej. Dla porównania – samo Archidiecezjalne Seminarium Duchowne w Krakowie w roku akademickim 1956/57 kształciło 280 kleryków*. Obecny stan jest bezpośrednią konsekwencją autodemolitione Ecclesiae (samozniszczenia Kościoła) przepowiedzianej przez Piusa XII, realizowanej przez soborowych rewolucjonistów.
„Chciałbym, żebyście przed oczyma mieli jasny cel, dla którego jesteście” – miał mówić „abp” Galbas, całkowicie pomijając nadprzyrodzony cel kapłaństwa: składanie Ofiary Przebłagalnej i zbawianie dusz.
Wypowiedź uzurpatora odsłania naturalistyczną redukcję kapłaństwa do funkcji społecznej. Brak jakiejkolwiek wzmianki o Ofierze Mszy Świętej, władzy odpuszczania grzechów czy obowiązku zwalczania herezji potwierdza, że formacja koncentruje się na produkcji funkcjonariuszy religijnej administracji, nie zaś kapłanów Chrystusa.
Destrukcja formacji kapłańskiej: od propedeutyku do apostazji
Rok „propedeutyczny” w Podkowie Leśnej, przedstawiany jako czas „rozwoju duchowego”, w rzeczywistości stanowi laboratorium indoktrynacji modernistycznej. Zamknięty charakter nie służy pogłębieniu życia wewnętrznego (jak w tradycyjnych nowicjatach), lecz izolacji od wpływów katolickich i wtłoczeniu w paradygmat „Kościoła-wspólnoty”.
Pełny cykl „formacyjny” trwający 7 lat to parodia prawdziwego kształcenia kapłańskiego, które według norm Piusa X i Piusa XI wymagało minimum 6 lat filozofii i teologii tomistycznej. Tymczasem programy neo-seminariów zdominowane są przez:
- Krytykę biblijną inspirowaną protestantyzmem (potępioną w dekrecie Lamentabili św. Piusa X)
- „Teologię pastoralną” zastępującą dogmatykę
- Ekumeniczne deformacje liturgiczne
„Redemptoris Mater”: masoński klin w posoborowej strukturze
Seminarium neokatechumenalne to awangarda antykościelnej rewolucji. Już sama nazwa „misyjne” jest zwodnicza – zgodnie z encykliką Quas Primas Piusa XI, prawdziwa misja polega na głoszeniu Sociale Regnum Christi (Społecznego Królestwa Chrystusa), nie zaś na synkretyzmie religijnym. Obecność 15 obcokrajowców z 9 narodowości służy stworzeniu międzynarodówki funkcjonariuszy wiernych globalistycznej agendzie, nie katolickiej universitati fidelium (powszechności wiernych).
„Kapłaństwo powszechne” – termin użyty przez Galbasa – został potępiony przez Piusa XII w encyklice Mediator Dei jako „błąd niebezpieczny” zmierzający do zniesienia kapłaństwa hierarchicznego.
Neokatechumenat, inspirowany gnostyckimi praktykami i talmudyczną egzegezą, stanowi religijną mutację doskonale wpasowującą się w plan sekularyzacji opisany w masońskiej encyklice Humanum Genus Leona XIII.
Inkardynacyjny chaos jako symptom rozkładu
Przypadek kleryków z Łowicza i „Ordynariatu Polowego” ujawnia anarchię jurysdykcyjną posoborowia. Przeniesienie formacji z powodu „małej liczby powołań” dowodzi duchowej śmierci diecezji. Tymczasem katolickie prawo kanoniczne (kan. 1354 §1 KPK 1917) wyraźnie zabrania takiej praktyki, nakazując każdemu biskupowi posiadanie własnego seminarium.
Planowana inkardynacja do „Ordynariatu Polowego” po okresie służby w Warszawie to model rodem z korporacyjnego zarządzania kadrami, nie zaś z prawa Bożego. Kapłan katolicki jest alter Christus (drugim Chrystusem), nie zaś urzędnikiem podległym rotacji służbowej.
Pielgrzymka do pseudosanktuarium: mariażyzm w służbie apostazji
Opisywana pielgrzymka do Lewiczyna to klasyczny przykład instrumentalizacji dewocji marjowej dla przykrycia doktrynalnej pustki. Sanktuarium – jak większość posoborowych ośrodków – promuje kult „Matki Bożej” pozbawiony chrystocentrycznego fundamentu, sprowadzony do emocjonalnej pobożności.
Milczenie o Najświętszej Ofierze podczas tej „pielgrzymki” jest wymowne. W tradycyjnym katolicyzmie każda forma pobożności marjowej prowadzi do Chrystusa w Eucharystii – tu staje się celem samym w sobie, zgodnie z duchem potępionym już w bulli Gloriosae Dominae Benedykta XIV.
Kapłaństwo bez Ofiary: protestancka wizja „abpa” Galbasa
Wymienione przez uzurpatora „zadania kapłana” to wierna kopia luterańskiej doktryny ministerium Verbi (służby słowa). Brak najmniejszej wzmianki o:
- Sprawowaniu Ofiary Mszy Świętej (kanon 950 KPK 1917)
- Składaniu Przebłagania za grzechy świata (Dekret o Sakramencie Pokuty Soboru Trydenckiego)
- Wierności niezmiennej doktrynie (Przysięga antymodernistyczna św. Piusa X)
Zamiast tego mamy bezkształtną „służbę” i „propagowanie Chrystusa” – terminy bliższe organizacji pozarządowej niż kapłaństwu ustanowionemu przez Chrystusa. Jak trafnie zauważył św. Robert Bellarmin: „Sacerdos est ad sacrificium” (Kapłan jest po to, by składać ofiarę).
Epilog: Neo-seminaria jako anty-kościelne laboratoria
Cały opisany system to masońska operacja destrukcji kapłaństwa. Od roku propedeutycznego po finalną „inkardynację” – każdy etap służy wykorzenieniu katolickiej tożsamości kapłańskiej. Absolwenci tych instytucji nie będą kapłanami, lecz urzędnikami globalnej religii humanitarnej przepowiedzianej w „Objawieniach” La Salette jako „kościół pozbawiony ofiary i sakramentów”.
W czasach św. Piusa X takie seminarium zostało by natychmiast zamknięte na mocy dekretu Lamentabili, a jego przełożeni oddani pod sąd biskupi za szerzenie herezji modernistycznych. Dziś, gdy Ecclesia militans (Kościół wojujący) przetrwał jedynie w katolikach integralnych, naszym obowiązkiem jest demaskować te anty-sakramenty i modlić się o prawdziwe powołania wierne Niepokalanej i Wiecznemu Kapłanowi.
Za artykułem:
02 października 2025 | 05:00Stu dziewięciu kleryków rozpocznie nowy rok formacyjny w Archidiecezji WarszawskiejDo dwóch warszawskich seminariów na rok propedeutyczny zgłosiło się w tym roku w sumie 20 kandydatów: pięciu do Wyższego Metropolitalnego Seminarium Duchownego i piętnastu do Archidiecezjalnego Seminarium Misyjnego „Redemptoris Mater”. (ekai.pl)
Data artykułu: 28.10.2025
