Synodalna rewolucja w służbie globalistycznej agendy: demaskacja działań polskich „biskupów”
Portal eKAI (15 października 2025) relacjonuje obrady 402. Zebrania Plenarnego Konferencji „Episkopatu” Polski, ukazując kolejne etapy systematycznej dekonstrukcji katolickiej tożsamości pod pretekstem duszpasterskich „aktualizacji”. Pod przewodnictwem „abpa” Tadeusza Wojdy SAC, struktury neo-kościoła forsują:
- relatywizację katolickiej nauki o państwie i narodach poprzez promocję nieograniczonej migracji,
- reformę katechezy w duchu synodalnego „wysłuchania”,
- kontynuację masońskiego projektu komisji „niezależnych ekspertów” do spraw nadużyć,
- propagandę ekumenicznego pojednania z Niemcami, zacierającego historyczną prawdę.
Zdrada społecznego panowania Chrystusa Króla w imię globalistycznej gościnności
„Biskupi przypominają o potrzebie chrześcijańskiej postawy gościnności wobec przybyszów, zwłaszcza uchodźców i migrantów, w myśl słów Jezusa Chrystusa: «byłem przybyszem, a przyjęliście Mnie» (Mt 25, 35)”.
Retoryka „gościnności” służy tu relatywizacji katolickiej nauki o prawach narodów. Podczas gdy Kościół zawsze nauczał, że miłosierdzie winno iść w parze z roztropnością („prudentia”), a przyjmowanie obcych musi uwzględniać dobro wspólne (bonum commune), neo-dokument pomija całkowicie:
- Obowiązek państw katolickich do ochrony swojej tożsamości religijnej i kulturowej przed inwazją obcych wpływów (Pius XI, Quas Primas),
- Kategoryczny zakaz mieszania wyznawców Chrystusa z wyznawcami fałszywych religii (Pius IX, Syllabus Errorum, pkt 77-78),
- Nauki św. Tomasza z Akwinu (Summa Theologica, I-II, q. 105) o konieczności restrykcyjnych ograniczeń imigracyjnych dla zachowania ładu społecznego.
„Apel” przeciwko „rozbudzaniu nastrojów ksenofobicznych” to w rzeczywistości narzucanie laickiej poprawności politycznej, sprzecznej z doktryną o państwie katolickim. Brak jakiegokolwiek odniesienia do obowiązku nawracania migrantów (Mk 16:15) demaskuje prawdziwy cel: budowę synkretycznego społeczeństwa wielokulturowego.
Katecheza jako narzędzie indoktrynacji w duchu „nowej ewangelizacji”
Przyjęcie nowej „Podstawy programowej nauczania religii” i zapowiedź „odnowionego krajowego «Dyrektorium katechetycznego»” to kontynuacja rewolucji zapoczątkowanej przez Directorium Catecheticum Generale (1971) Pawła VI – dokumentu przesiąkniętego modernistycznym duchem. W myśl zasad potępionych w dekrecie Lamentabili (1907):
- Katecheza dorosłych stanie się platformą relatywizacji dogmatów pod pozorem „dojrzałości w wierze”,
- Programy będą forsować hermeneutykę ciągłości ze światem współczesnym, co św. Pius X nazwał „integracją wiary z nauką” („Pascendi Dominici gregis”),
- Podręczniki zredukują Objawienie do „dialogu” i „świadectwa”, usuwając naukę o grzechu, sądzie i potępieniu.
Rzekoma „wdzięczność dla katechetów” to cyniczny gest wobec nauczycieli religii usuwanych za wierność doktrynie. Neo-kościół nie broni ich, gdyż sam współpracuje z laickim państwem w niszczeniu katolickiej edukacji.
Masońska strategia podważania autorytetu duchowieństwa
„Biskupi zaakceptowali roboczą wersję […] dokumentów dotyczących funkcjonowania komisji niezależnych ekspertów do zbadania zjawiska wykorzystywania seksualnego osób małoletnich”.
Tworzenie „niezależnych komisji” to:
- Przyznanie się do bezprawia – kanon 1556 Kodeksu z 1917 r. zastrzega sądownictwo w sprawach duchownych wyłącznie dla władzy kościelnej,
- Wprowadzenie świeckiego trybunału nad kapłanami, co Pius X potępił w „Vehementer Nos” (1906) jako „bezczelny zamach na konstytucję Kościoła”,
- Realizacja planu masońskiego – już w 1897 r. Wielki Wschód Francji postulował „oddanie kleru pod sądy cywilne za przestępstwa moralne” („La Franc-Maçonnerie démasquée”).
Przemilczenie wiarygodnych statystyk pokazujących, że ponad 80% przypadków dotyczy środowisk homoseksualnych wśród „duchownych” posoborowych, dowodzi celowości tej operacji.
Fałszywe pojednanie i synodalna utopia
Planowane obchody 60. rocznicy listu „biskupów” polskich do niemieckich (1965) to gloryfikacja dokumentu, który:
- Zastąpił katolicką sprawiedliwość świeckim „pojednaniem”,
- Zakłócił porządek moralny przez relatywizację niemieckich zbrodni wojennych,
- Stał się narzędziem niszczenia pamięci o męczeństwie Narodu Polskiego (Pius XII, „Summi Pontificatus”).
Nowy program duszpasterski „Uczniowie-misjonarze” i zapowiedź „odnowy parafii w kluczu synodalnym” to bezpośrednia realizacja agendy „Dokumentu końcowego” Synodu w Rzymie (2023), który:
„[…] zredukował zbawczą misję Kościoła do humanitarnego aktywizmu, odrzucając nadprzyrodzony cel ewangelizacji” (Sobór Watykański I, „Dei Filius”).
Strukturalna apostazja w działaniu
Podsumowując, 402. Zebranie Plenarne KEP ujawnia:
- Teologiczne bankructwo – brak jakiejkolwiek wzmianki o grzechu, łasce, obowiązku wyznawania wiary czy czci dla Chrystusa Króla,
- Kolaborację z globalizmem – bezkrytyczne przyjęcie agend ONZ w kwestiach migracji i edukacji,
- Zdradę duchowieństwa – wystawianie kapłanów na pastwę świeckich trybunałów pod pretekstem walki z nadużyciami.
Jak ostrzegał św. Pius X: „Moderniści nie reformują, lecz deformują; nie budują, lecz burzą” („Pascendi”). Struktury okupujące Watykan i polskie kurie realizują dziś tę destrukcję metodami „miękkiej rewolucji” – pod płaszczykiem pobożnych frazesów i pustych rytuałów.
Za artykułem:
15 października 2025 | 14:24Komunikat po 402. zebraniu plenarnym KEP w GdańskuKwestia migracji, stan prac nad powołaniem Komisji niezależnych ekspertów do zbadania zjawiska wykorzystania seksualnego osób małoletnich, a także lekcje religii w szkołach oraz katecheza parafialna – to główne tematy 402. zebrania plenarnego Konferencji Episkopatu Polski, które odbyło się od 13 do 15 października w Gdańsku. (ekai.pl)
Data artykułu: 28.10.2025
