Portal Centrum Myśli Jana Pawła II (23 października 2025) zaprasza na koncert „Harmonia różnorodności” w przededniu 39. rocznicy spotkania Jana Pawła II z przedstawicielami religii świata w Asyżu. Wydarzenie pod patronatem Samorządu Województwa Mazowieckiego i finansowane przez Ministerstwo Kultury oraz miasto Warszawa ma prezentować muzykę jako „przestrzeń budowania porozumienia ponad podziałami kulturowymi i religijnymi”. W programie utwory Terry’ego Rileya i Corneliusa Cardewa wykonywane przez międzynarodowy zespół oraz wystawa prac ze świetlic Towarzystwa Przyjaciół Dzieci.
Redukcja misji Kościoła do naturalistycznego humanitaryzmu
Projekt „Mosty Dialogu” jawnie sprzeciwia się podstawowemu zadaniu Kościoła: „Idźcie tedy i nauczajcie wszystkie narody… ucząc je zachowywać wszystko, cokolwiek wam przykazałem” (Mt 28,19-20). Przemilczana zostaje jedyna prawdziwa harmonia możliwa jedynie w Chrystusie Królu, o czym nauczał Pius XI w Quas Primas: „Niechaj więc obowiązkiem i staraniem Waszym będzie […] aby przyszła doroczna uroczystość przyniosła im w przyszłości obfite korzyści”. Tymczasem „harmonia” proponowana przez organizatorów to czysto naturalistyczne zbratanie się w duchu potępionej przez św. Piusa X encykliki Pascendi „zjednoczenia wszystkich wyznań”.
Wśród wykonawców pojawią się artyści reprezentujący różne tradycje muzyczne i kontynenty – m.in. Noums Dembele, Adeb Chamoun, Dariush Rasouli
Obecność wykonawców reprezentujących religie niechrześcijańskie w kontekście rocznicy asyskiego bałwochwalstwa z 1986 r. stanowi kontynuację apostazji. Jak przypomina Syllabus błędów Piusa IX (pkt 16-18), „dobra nadzieja o zbawieniu wiecznym” nie może być żywiona wobec wyznawców fałszywych religii, zaś protestanci i schizmatycy „są poza jedyną owczarnią i jedynym przewodnikiem” (Encyklika Satis cognitum Leona XIII). Milczenie o obowiązku nawrócenia uczestników niechrześcijańskich zdradza przyjęcie herezji indyferentyzmu religijnego.
Asyż 1986: rytuał apostazji podszyty symboliką masońską
Upamiętnienie spotkania asyskiego, gdzie Jan Paweł II włączył się w praktyki bałwochwalcze, stanowi jawną profanację katolickiej eschatologii. Już w 1928 r. Święte Oficjum w dekrecie Lamentabili potępiło tezę, jakoby „Ewangelie nie dowodzą Bóstwa Jezusa Chrystusa, lecz jest ono dogmatem, który świadomość chrześcijańska wyprowadziła z pojęcia mesjasza” (pkt 27). Tymczasem cała koncepcja „harmonii różnorodności” opiera się na modernistycznej redukcji Chrystusa do jednego z wielu „nauczycieli duchowych”.
Wybór utworu „In C” Terry’ego Rileya – ikony awangardy lat 60., związanej z ruchami kontrkulturowymi i eksperymentami psychodelicznymi – oraz „The Great Learning” Corneliusa Cardewa (kompozytora-marksisty) odsłania prawdziwy duch wydarzenia: rewolucyjne zerwanie z sacrum na rzecz synkretycznej utopii. Jak trafnie zauważył Marcel Lefebvre: „Asyż to Waterloo Kościoła” – choć i on sam pozostawał w schizmatyckiej relacji z modernistycznym Rzymem.
Polityczne uwikłanie pseudo-Kościoła
Współfinansowanie projektu przez Ministerstwo Kultury i samorząd mazowiecki demaskuje całkowite podporządkowanie struktur posoborowych władzy świeckiej, wbrew nauczaniu Piusa IX (Syllabus, pkt 19-24) i Leonowi XIII w Immortale Dei. Centrum Myśli Jana Pawła II – instytucja jawnie promującie kultu człowieka – staje się narzędziem realizacji polityki kulturalnej opartej na laickich zasadach. „Kościół Boży, udzielając bez ustanku pokarmu duchowego ludziom, rodzi i wychowuje coraz to nowe zastępy świętych mężów i niewiast” (Pius XI, Quas primas) – nie zaś organizatorem happeningów z udziałem wyznawców Allaha czy szamanów.
Organizatorem wydarzenia jest Centrum Myśli Jana Pawła II we współpracy z Samorządem Województwa Mazowieckiego
Współpraca ta stanowi jawne pogwałcenie kanonu 188.4 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r., który za publiczne odstępstwo od wiary uznaje „przystąpienie do sekty niekatolickiej”. Finansowanie przez władze świeckie przedsięwzięcia promującego religijny synkretyzm dowodzi, że mamy do czynienia z czysto masońskim projektem dechrystianizacji, gdzie rolę „kapłanów” przejęli urzędnicy.
Milczenie o Królestwie Chrystusa jako najcięższe oskarżenie
Całość przedsięwzięcia przemilcza fundamentalną prawdę: „Panowanie Jego mianowicie nie rozciąga się tylko na same narody katolickie […] lecz panowanie Jego obejmuje także wszystkich niechrześcijan, tak, iż najprawdziwiej cały ród ludzki podlega władzy Jezusa Chrystusa” (Pius XI, Quas primas). Brak jakiegokolwiek nawiązania do obowiązku uznania Chrystusa Króla przez wszystkie narody ujawnia zdradę misji ewangelizacyjnej na rzecz naturalistycznej „kultury spotkania”.
Wystawa prac ze świetlic TPD – organizacji o korzeniach socjalistycznych – dopełnia obrazu dzieła destrukcji. Jak głosi Syllabus (pkt 77-80), fałszywa tolerancja religijna prowadzi prosto do „skażenia obyczajów i umysłów ludzkich oraz szerzenia zarazy indyferentyzmu”. W miejsce krzyża – multi-kulti instalacje; w miejsce Ewangelii – eksperymentalne dźwięki; w miejsce nawracania pogan – wspólnotowa terapia.
Przed taką właśnie apostazją przestrzegał św. Pius X w Lamentabili, potępiając modernistyczne redukowanie wiary do „pewnej interpretacji faktów religijnych, którą z dużym wysiłkiem wypracował sobie umysł ludzki” (pkt 22). Wydarzenie w Ursynowskim Centrum Kultury Alternatywy to nie „most dialogu”, lecz grobla prowadząca do otchłani.
Za artykułem:
w najbliższym czasieCentrum Myśli Jana Pawła II zaprasza na koncert „Harmonia różnorodności” (ekai.pl)
Data artykułu: 28.10.2025
