Portal eKAI (30 września 2025) relacjonuje wydarzenie pod nazwą „Projekt Kostka” w Złotowie, przedstawiając je jako szczyt młodzieżowego zaangażowania katolickiego. W rzeczywistości mamy do czynienia z parodią prawdziwej pobożności, gdzie emocje zastępują doktrynę, a protestanckie praktyki wypierają katolicką liturgię.
Naturalistyczny spektakl zastępujący kult
Opisywane „uwielbienie” w postaci „głębokiego spotkania z Bogiem w ciszy, modlitwie i wspólnym śpiewie” to jawna kalka zielonoświątkowych zgromadzeń, całkowicie obca katolickiemu rozumieniu kultu. Jak przypomina Pius XI w Quas primas: „Królestwo Odkupiciela naszego obejmuje wszystkich ludzi… tak, iż najprawdziwiej cały ród ludzki podlega władzy Jezusa Chrystusa”. Tymczasem opisane praktyki:
„dynamiczny występ skłaniał jednocześnie do refleksji… publiczność żywo reagowała, śpiewając, tańcząc i pokazując, że wiara może być pełna pasji”
demaskują redukcję religii do emocjonalnego przeżycia, sprzeczną z katolicką koncepcją kultu jako latreia (cześć oddawana wyłącznie Bogu). Brak wzmianki o Najświętszej Ofierze jako centrum życia duchowego – poza pobieżnym odnotowaniem „Mszy Świętych” – świadczy o całkowitej degeneracji rozumienia ofiary przebłagalnej.
Masońska infiltracja duszpasterstwa
Organizatorzy z „zgromadzenia” Misjonarzy Świętej Rodziny bezwstydnie propagują:
„Bitwa o Chwałę – pojedynki freestyle’owe, w których raperzy wychwalali Bóg”
To jawne naśladownictwo protestanckich „służb uwielbieniowych”, potępione już w dekrecie Lamentabili (pkt 62): „Dogmaty wiary należy pojmować według ich funkcji praktycznej, tzn. jako obowiązujące w działaniu, nie zaś jako zasady wierzenia”. Wspomniane warsztaty typu „Nie musisz być idealny” odzwierciedlają indyferentyzm moralny, gdzie grzech pierworodny i konieczność uświęcenia zostają zastąpione terapią samoakceptacji.
Demonstracja siły neo-kościoła
Przemarsz ulicami pod hasłem „Raban na mieście” z transparentami i hałaśliwymi manifestacjami przypomina bardziej happeningi środowisk LGBT niż katolicką procesję. Jak nauczał św. Pius X w Pascendi: „Moderniści dążą do zastąpienia kultu wewnętrznego zewnętrznym aktywizmem, niszcząc tym samym istotę religii”. Brak chociażby wzmianki o różańcu, adoracji Najświętszego Sakramentu czy innych praktykach pokutnych dowodzi, że mamy do czynienia z czysto naturalistycznym zjawiskiem społecznym.
Teologiczne bankructwo „nowej ewangelizacji”
Redakcja portalu ekai.pl bezkrytycznie powiela frazes o „Kościele wypełnionym po brzegi młodymi, śpiewającymi ludźmi [jako] najpiękniejszym świadectwem żywego Kościoła”. Tymczasem już Leon XIII w Satis cognitum przypominał, że „prawdziwość Kościoła mierzy się wiernością depozytowi wiary, a nie frekwencją na imprezach”. Współczesne „zgromadzenia” młodzieżowe są dokładnym odwróceniem katolickiej ascezy – zamiast umartwienia zmysłów proponują rozbuchaną stymulację emocjonalną pod płaszczykiem „ewangelizacji”.
Kryptoprotestanckie korzenie wydarzenia
Wykorzystywanie postaci św. Stanisława Kostki jako patrona „uniwersytetu” z warsztatami rozwoju osobistego to profanacja pamięci młodzieńca znanego z surowej dyscypliny duchowej. Jak odnotowuje Lamentabili (pkt 58): „Postęp nauk wymaga reformy pojęcia nauki chrześcijańskiej o Bogu, stworzeniu, Objawieniu (…)” – co realizują organizatorzy poprzez zastąpienie teologii moralnej psychologią.
Posoborowa destrukcja liturgii
Całkowite przemilczenie jakichkolwiek informacji o formie sprawowanych „Mszy Świętych” pozwala domniemywać, że chodzi o posoborową parodię liturgii. Gdyby rzeczywiście sprawowano Mszę Wszechczasów, stanowiłoby to centralny punkt relacji. Tymczasem opis sugeruje, że sakrament został zepchnięty do roli jednego z wielu „wydarzeń” – co dokładnie odpowiada modernistycznej strategii zrównania Najświętszej Ofiary z ludzkimi działaniami.
Tego typu inicjatywy stanowią realizację planów masonerii opisanych w Syllabusie błędów (pkt 77-80), gdzie zakłada się stopniowe zastąpienie katolicyzmu „religią humanitarną”. XV edycja Projektu Kostka to nie „owoc wiary”, ale objaw śmiertelnej choroby neo-kościoła, który porzucił nadprzyrodzoną misję na rzecz tanich emocji i społecznej aktywizacji.
