Portal eKAI (16 października 2025) przedstawia działalność Parafii „Przemienienia Pańskiego” w Drezdenku jako wzorcowy przykład zaangażowania. Wspólnota kierowana przez „ks.” Pawła Grenia CRL chwali się licznymi inicjatywami charytatywnymi, pielgrzymkami do Medjugorje i Gietrzwałdu, oraz „ekologicznymi” projektami. Artykuł wymienia „dzieła miłosierdzia” (zbiórki, festyny), działalność wspólnot (m.in. Ruch Światło-Życie), kult relikwii „błogosławionej” rodziny Ulmów i zaangażowanie sportowe ministrantów. Całość tworzy obraz parafii jako „żywego centrum”, jednak pomija fundamentalne kryterium katolickie: wierność niezmiennej doktrynie i liturgii.
Redukcja misji Kościoła do naturalistycznego humanitaryzmu
Działalność charytatywna drezdeneckiej parafii koncentruje się wyłącznie na wymiarze społecznym, całkowicie pomijając nadprzyrodzony cel Kościoła: zbawienie dusz. „Cokolwiek uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili” (Mt 25,40) zostaje wykorzystane jako pretekst do promocji świeckiego aktywizmu. Instrukcja Świętego Oficjum z 1949 roku Contra doctrinam jednoznacznie potępia taką instrumentalizację Ewangelii: „Nie wolno sprowadzać religii do systemu filantropii czy czysto ludzkiej kultury”.
Zbiórki elektrośmieci, grille parafialne i festyny (np. „grill po Bożym Ciele”) to przejaw modernistycznej redukcji religii do przedsięwzięcia socjalnego. Pius XI w Quas Primas przypominał: „Królestwo Chrystusa nie jest z tego świata. Jego celem jest prowadzenie ludzi do życia wiecznego”. Tymczasem w Drezdenku liczy się wyłącznie rachunek kilogramów żywności i zebrane kwoty (ok. 20 tys. zł rocznie) – bez najmniejszej wzmianki o nawracaniu dusz, stanie łaski u beneficjentów czy obowiązku przywrócenia Chrystusowi publicznego panowania.
Destrukcja życia sakramentalnego i liturgicznego
Opis życia liturgicznego ujawnia całkowitą dezintegrację katolickiej koncepcji kultu.
„W niedziele i święta Msze św. w kościele parafialnym sprawowane są o 7:00 (jesień–zima), 8:30, 10:00, 11:30 i 18:00”
– ta linia produkcyjna „Eucharystii” stanowi jawną obrazę prawdziwej Ofiary Mszy Świętej, gdzie kapłan działa in persona Christi, a nie jako animator spotkań. Brak jakiejkolwiek wzmianki o rycie trydenckim (jedynym pewnym) potwierdza, że parafia całkowicie przyjęła protestancką koncepcję „wieczerzy Pańskiej”.
Nabożeństwa fatimskie (wspomniane w kontekście pierwszych sobót) to kolejny element duchowego zamętu. Jak wykazano w dokumencie Fałszywe objawienia fatimskie, przesłanie z Fatimy „podważa centralną rolę Kościoła i sakramentów, żądając spektakularnych aktów zamiast ufności w Ofiarę Mszy Świętej”. Kult „MB Nieustającej Pomocy” podczas środowych nowenn dodatkowo odciąga wiernych od adoracji prawdziwego Boga w Najświętszym Sakramencie, sprowadzając pobożność do emocjonalnego folkloru.
Ekumeniczno-masońska infiltracja wspólnot
Wspólnoty parafialne stanowią mieszankę struktur sprzecznych z katolicką Tradycją. Ruch Światło-Życie, założony przez „ks.” Franciszka Blachnickiego (kryptomasona), od dziesięcioleci propaguje „dialog” i „otwarcie” – eufemizmy oznaczające relatywizm doktrynalny. Jak zauważa dokument Lamentabili sane exitu, takie grupy „burzą organiczny rozwój doktryny, zastępując go rewolucyjnymi konstruktami”.
Obecność „nadzwyczajnych szafarzy Komunii Świętej” (czterech osób!) to jawna drwina z kanonu 845 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r., który dopuszcza nadzwyczajnych szafarzy tylko w sytuacjach necessitas, a nie jako stały element „duszpasterskiej kreatywności”. Podobnie działalność „scholi dziecięco-młodzieżowej” podczas „uroczystości parafialnych” wprowadza elementy show, rozbijając sacrum liturgii.
Pielgrzymki do ośrodków antykościelnych
„W 2025 r. parafianie udali się m.in. do Medjugorje (kwiecień), Gietrzwałdu (13–14 września), Rokitna […] Torunia i Gniezna”
– ten fragment demaskuje duchową pustkę posoborowego „duszpasterstwa”. Medjugorje, wielokrotnie potępione przez prawowitych biskupów (m.in. dekret bp. P. Žanića z 1991 r.), to ośrodek propagujący synkretyzm religijny i nieposłuszeństwo Magisterium. Pielgrzymowanie tam stanowi akt jawnego buntu przeciw Kościołowi.
Kult „błogosławionej” rodziny Ulmów (relikwie wprowadzano w parafii) to kolejny przykład posoborowej fabrykacji „świętych”. Ulmowie zginęli z rąk nazistów za pomoc Żydom, jednak – jak przypomina teologia katolicka – męczeństwo wymaga śmierci odium fidei (z nienawiści do wiary), czego w tym przypadku nie udowodniono. Kanonizowanie „bohaterskich czynów” zamiast świętości to przejaw naturalizmu potępionego w Syllabusie Piusa IX (pkt 3).
Ekologiczne bałwochwalstwo i sportowy naturalizm
Projekty „zielonej przystani”, „łąk kwietnych” i „ekologicznych turniejów” to wcielenie encykliki „Laudato si’” antypapieża Franciszka, która gloryfikuje „matkę ziemię” kosztem kultu Boga Stwórcy. Pius XI w Quas Primas przestrzegał: „Gdy ludzie wyrzucają Boga z życia publicznego, zaczynają czcić stworzenie zamiast Stwórcy”. Organizowanie „rodzinnego sadzenia drzew” podczas gdy dzieci nie uczą się katechizmu, to wyraz totalnego wypaczenia misji Kościoła.
Ministranckie wycieczki rowerowe i mecze piłkarskie, choć same w sobie niegrzeszne, stają się tu substytutem formacji duchowej. Jak zauważa św. Pius X w Pascendi dominici gregis, moderniści „zastępują ascezę i umartwienie fizyczną rekreacją, bo nie wierzą w nadprzyrodzony cel człowieka”. Brak jakiejkolwiek wzmianki o pielgrzymkach do prawdziwych sanktuariów (np. Częstochowy przed posoborową deformacją) potwierdza, że parafia całkowicie utraciła katolicką tożsamość.
Komunikacja: technokratyczny PR zamiast głoszenia prawdy
Chlubienie się obecnością w „Gazecie Drezdeneckiej” i TVP Gorzów Wlkp. oraz aktywnością na Facebooku (wspomnianą jako istotne osiągnięcie) odsłania prawdziwy cel działań: budowanie wizerunku, nie zbawianie dusz. Św. Pius X w Lamentabili sane exitu potępił takich „reformatorów”: „Przedkładają opinię tłumu nad niezmienne Magisterium, gubiąc wiernych w labiryncie względności”.
Parafia w Drezdenku to modelowy przykład posoborowego eksperymentu: zachowuje kościelny folklor, lecz usuwa z niego wszystko, co katolickie. Jak konstatował Pius IX w Syllabusie (pkt 77): „Współczesny Kościół powinien być oddzielony od Państwa i wyrzec się nadprzyrodzoności” – to właśnie dzieje się w Drezdenku pod płaszczykiem „aktywności parafialnej”.
Za artykułem:
Finaliści Konkursu Aktywna Parafia 2025 – Parafia Rzymskokatolicka Przemienienia Pańskiego w Drezdenku (ekai.pl)
Data artykułu: 28.10.2025
