Dykasteria pod wodzą heretyka Fernández przygotowuje rewizję doktryny o współudziale Matki Bożej w dziele odkupienia
Portal LifeSiteNews informuje o planowanej publikacji dokumentu „Mater Populi Fidelis” przez Dykasterię Nauki Wiary, która ma dotyczyć tytułów maryjnych w kontekście współpracy w dziele zbawienia. Prezentacji dokona kardynał Víctor Manuel Fernández – znany z promocji komunii dla osób w niesakramentalnych związkach i autor skandalicznych publikacji o tematyce erotycznej – wraz z profesorem Maurizio Gronchim. W artykule przywołano historyczne użycie terminu „Współodkupicielka” (Co-Redemptrix) w nauczaniu papieży przedsoborowych, jednocześnie zaznaczając odrzucenie tego tytułu przez obecnego antypapieża Bergoglio w 2021 roku.
Fałszywy autorytet modernistycznej struktury
Sam fakt, że o doktrynalnych kwestiach dotyczących Błogosławionej Marji Dziewicy rozstrzygać ma osoba publicznie głosząca herezje (Fernández) oraz funkcjonariusz sekty posoborowej (Gronchi), stanowi jawną profanację. Ecclesia abhorret a sanguine (Kościół brzydzi się krwią) – jak głosi starożytna maksyma – lecz współczesna hydra antykościoła rozlewa krew doktrynalną, powierzając straż depozytu wiary autorowi „Sztuki całowania”.
„Bergoglio określił tytuł Co-Redemptrix jako „przesadę”, stwierdzając: „czasami, gdy kogoś kochamy, to przesadzamy”
Ta wypowiedź ujawnia całkowite zerwanie z katolicką hermeneutyką, która od wieków rozumieła współodkupicielstwo Marji w ścisłej podporządkowanej relacji do jedynego Odkupiciela – sola Redemptore. Już Pius XI w encyklice Miserentissimus Redemptor (1928) nauczał: „Najświętsza Dziewica cierpiała i niemal umarła razem ze swoim cierpiącym i konającym Synem; dla zbawienia rodzaju ludzkiego wyrzekła się praw macierzyńskich do Syna i ofiarowała Go dla pojednania Boskiej Sprawiedliwości” (AAS 20 [1928], s. 178).
Systematyczne niszczenie maryjnej doktryny
Przywołanie przez portal nauczania Piusa XI (1933-1935) i wcześniejszych papieży jedynie uwydatnia zdradę doktrynalną posoborowej sekty. Kiedy Bergoglio wyśmiewa tytuł używany przez Leona XIII w encyklice Iucunda semper (1894) czy przez św. Piusa X w Ad diem illum (1904), dokonuje rewizji nie tylko teologii maryjnej, ale całej soteriologii.
Wbrew twierdzeniom pseudo-teologów, określenie Co-Redemptrix nie umniejsza wyłączności Chrystusa, lecz secundum quid (w sposób względny) podkreśla jedyną w swoim rodzaju rolę Najświętszej Marji Panny w ekonomii zbawienia. Św. Alfons Liguori w „Chwale Marji” wyjaśniał: „Bóg uczynił Marję szafarką wszystkich łask, jakie otrzymujemy” (ks. I, rozdz. 1). Tymczasem bergogliańska hydra próbuje zastąpić teologię współudziału (consortium) redukcjonistyczną wizją Marji jako „tylko matki” – co stanowi jawne odrzucenie dogmatu o Bożym Macierzyństwie (Theotokos) potwierdzonego na Soborze Efeskim (431).
Logika apostazji: od współodkupienia do antropocentryzmu
Przygotowywana rewizja doktrynalna wpisuje się w szerszy projekt degradacji nadprzyrodzoności na rzecz naturalistycznego humanizmu. Odmawiając Marji tytułu współodkupicielki, moderniści konsekwentnie realizują program wyartykułowany już w „Syllabusie błędów” Piusa IX, który potępił tezę, jakoby „Objawienie Boże było niedoskonałe” (propozycja 5) i że „wiara Chrystusowa sprzeciwia się pożytkowi ludzkiemu” (propozycja 6).
Kard. Fernández – który wcześniej głosił, że „Bóg dopuszcza grzech” – obecnie dąży do rozmycia roli Marji w dziele zbawienia, by przygotować grunt pod całkowite odrzucenie obiektywnego charakteru Odkupienia. To nie przypadek, że w tym samym czasie sekta posoborowa promuje „synodalność” jako substytut hierarchii i „braterstwo” jako zamienik łaski uświęcającej.
Milczenie o prawowiernej tradycji
Najbardziej wymownym aspektem całej afery jest całkowite pominięcie w artykule nauczania papieży przedsoborowych o powszechnym pośrednictwie Marji. Żaden z przywołanych przykładów (Pius XI, Święte Oficjum z 1908 r.) nie zostaje zestawiony z potępieniami modernizmu zawartymi w Lamentabili sane exitu czy Pascendi dominici gregis św. Piusa X. Tymczasem właśnie ten papież w motu proprio Praestantia Scripturae (1907) przypominał: „Kto by przeczył, że poszczególne księgi Pisma Świętego w całości i w każdej części zostały napisane pod natchnieniem Ducha Świętego, lub wątpił w to – niech będzie wyklęty” – co bezpośrednio odnosi się do prób rewizji biblijnych podstaw współodkupienia (Rdz 3,15; Iz 7,14; J 19,26-27).
Brakuje także jednoznacznego stwierdzenia, iż bergoglianie nie mają żadnej władzy definiowania czy rewidowania doktryny katolickiej, będąc jedynie uzurpatorami zajmującymi rzymskie urzędy. Jak uczył św. Robert Bellarmin w De Romano Pontifice: „Papież-heretyk automatycznie przestaje być papieżem”. Tym bardziej dotyczy to całej struktury pseudokościoła posoborowego.
Za artykułem:
Vatican to publish document addressing Mary’s role in salvation (lifesitenews.com)
Data artykułu: 30.10.2025
