Abp Michalik i kryzys autorytetu w strukturach posoborowych

Portal eKAI (29 października 2025) informuje o pogorszeniu stanu zdrowia „arcybiskupa seniora” Józefa Michalika, byłego przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski. „Biskupi” archidiecezji przemyskiej wydali komunikat proszący o modlitwę za hierarchy, wymieniając jako patronów wstawienniczych m.in. „bł. Jana Wojciecha Balickiego”. Artykuł przypomina biogram „abpa” Michalika, podkreślając jego nominację przez Jana Pawła II oraz kierowanie polskim episkopatem w latach 2004-2014. W obliczu śmierci modernistycznego hierarchy ujawnia się całkowity brak katolickiego rozeznania duchowego w strukturach okupujących polskie diecezje.

Zatruta studnia posoborowej sukcesji apostolskiej

Józef Michalik przyjął święcenia kapłańskie w 1964 roku z rąk „biskupa” Czesława Falkowskiego, który jako członek „soboru watykańskiego II” aktywnie uczestniczył w destrukcji katolickiej doktryny. Sakrę biskupią otrzymał w 1986 roku bezpośrednio od Jana Pawła II – antypapieża głoszącego herezje religijnej wolności i ekumenizmu. Jak uczy bulla Quo Primum Piusa V: „Nikomu absolutnie nie wolno naruszać tego naszego listu (…) ani się przeciwko niemu ośmielać”. Tymczasem posoborowe „święcenia” odbywają się według zreformowanego rytu Pawła VI, który sub gravi narusza materię i formę sakramentu. Jak stwierdza teolog moralista ks. Antoni Pękala: „Nowa formuła święceń: Daję ci władzę składania ofiary i przebłagania za żywych i umarłych jest nieważna, gdyż pomija istotny cel kapłaństwa – składanie Ofiary Mszy Świętej”¹.

„Niech nasza wspólna modlitwa będzie wyrazem wdzięczności za Jego wieloletnią, gorliwą posługę w Archidiecezji Przemyskiej i dla Kościoła w Polsce” – proszą przemyscy „biskupi”

W tym zdaniu ujawnia się fundamentalny błąd eklezjologiczny sekty posoborowej. Katolicki Episkopat musi gwarantować nienaruszalność depozytu wiary (1 Tm 6:20), podczas gdy Michalik jako przewodniczący KEP:

• Promował ekumeniczne spotkania w Taizé, łamiąc zakaz współmodlitwy z heretykami (Kan. 1258 KPK 1917)
• Broniła „dialogu” z judaizmem, sprzecznego z encykliką Mirari Vos Grzegorza XVI potępiającą „bezbożną i absurdalną opinię, jakoby wolność sumienia miała być zapewniona każdemu”
• Uczestniczył w „kanonizacji” Jana Pawła II – apostaty głoszącego, że „Bóg Ojciec jest wspólnie czczony przez żydów, chrześcijan i muzułmanów” (Asyż, 1986)

Milczenie o rzeczach ostatecznych

Komunikat „biskupów” przemyskich zawiera typowo modernistyczne przemilczenia:

• Brak wezwania do pokuty i pojednania z Bogiem przez sakrament chorych według tradycyjnego rytu
• Brak ostrzeżenia, że „przyjmowanie Komunii” w strukturach posoborowych, gdzie Msza została zredukowana do stołu zgromadzenia, a rubryki naruszają teologię Ofiary przebłagalnej, jest świętokradztwem
• Brak jakiejkolwiek wzmianki o sądzie szczegółowym i konieczności stanu łaski u kresu życia (Hbr 9:27)

Zamiast tego mamy mgliste życzenia „siły” i „pokoju serca” – co jest czystym naturalizmem sprzecznym z katolicką nauką o articulis mortis (moment śmierci). Św. Alfons Liguori ostrzegał: „Kto umiera w grzechu śmiertelnym, choćby miał wszystkie sakramenty, idzie na wieczne potępienie”².

Fałszywi patroni i pseudo-świętość

Wezwanie do modlitwy przez wstawiennictwo „bł. Jana Balickiego” odsłania kolejną warstwę posoborowego oszustwa. „Beatyfikacja” dokonana przez Jana Pawła II w 2002 roku jest nieważna z trzech powodów:

1. Antypapież nie posiadał jurysdykcji do przeprowadzenia procesu kanonizacyjnego
2. Nowa procedura beatyfikacyjna Pawła VI zniosła urząd advocatus diaboli, otwierając drogę do politycznych „kanonizacji”
3. „Cuda” przypisywane Balickiemu nie spełniają rygorów prawdziwej nadprzyrodzoności (całkowitość, natychmiastowość, trwałość)

Podobnie „kanonizacja” Józefa Sebastiana Pelczara przez „papieża” Leona XIV w 2025 roku to akt czysto polityczny, mający legitymizować modernizm w Polsce. Prawdziwy Kościół uznaje jedynie świętych ogłoszonych przed śmiercią Piusa XII w 1958 roku.

Kadra kierownicza apostazji

Rola Michalika jako przewodniczącego KEP w latach 2004-2014 stanowiła kontynuację destrukcji katolicyzmu w Polsce:

• Współtworzył dokument „Kościół wobec seksualnego wykorzystywania osób małoletnich” (2014), gdzie zamiast ekskomuniki dla zboczeńców proponowano „terapię” i „dialog”
• Promował posoborowy „katechizm”, który relatywizuje dogmat Extra Ecclesiam nulla salus (KKK 846)
• Brał udział w „rekonsekracji” posoborowych świątyń, które przez swoje ołtarze versus populum i brak tabernakulum w prezbiterium stały się miejscem profanacji

Jak zauważył abp Marceli Lefebvre: „Modernistyczne władze w Watykanie stworzyły nową religię, a my jesteśmy świadkami największego kryzysu w historii Kościoła”³.

Requiem aeternam… dla struktury czy duszy?

Cała sytuacja odsłania duchową pustkę sekty posoborowej. Zamiast modlitw o łaskę szczerej pokuty i nawrócenia – puste frazesy o „wdzięczności za posługę”. Zamiast ostrzeżeń przed sądem Bożym – życzenia „pokoju serca” zaczerpnięte z buddyzmu. Zamiast kapłanów sprawujących prawdziwą Ofiarę – funkcjonariusze religijni w fioletowych strojach.

Katolicy pozostający wierni Tradycji powinni odmówić De profundis za duszę Józefa Michalika, prosząc Boga o miłosierdzie dla grzesznika. Jednocześnie muszą odrzucić cały system, który produkuje takich „hierarchów” – system oparty na nieważnych święceniach, zafałszowanej doktrynie i kulturowym samobójstwie. Jak pisał św. Pius X w encyklice Pascendi: „Moderniści nie są niczym innym, jak najgorszymi wrogami Kościoła”⁴.

Za artykułem:
PrzemyślPogorszył się stan zdrowia abpa seniora Józefa Michalika. Biskupi apelują o modlitwę   (ekai.pl)
Data artykułu: 31.10.2025

Podziel się tą wiadomością z innymi.