Portal EWTN News (31 października 2025) relacjonuje szereg wydarzeń, m.in.: interwencję Donalda Trumpa ws. uwolnienia Jimmy’ego Lai, nagrodę dla EWTN Poland, działania syryjsko-ormiańskiej fundacji w Aleppo, kryzys powołań na Filipinach, podniesienie kościoła w Bahrajnie do rangi sanktuarium, świadectwo prześladowanej w Sudanie Mariam Ibrahim, nominację administratora apostolskiego w Libii oraz apele biskupów Mjanmy.
Polityczny pragmatyzm zamiast obrony wiary
Doniesienie o interwencji Donalda Trumpa w sprawie Jimmy’ego Lai, więzionego za działalność prodemokratyczną w Hongkongu, pomija fundamentalną prawdę: „Żadna władza nie jest od Boga, jeśli nie uznaje publicznie panowania Chrystusa Króla” (Pius XI, Quas primas). Portal nie wskazuje, że Lai współpracuje z ruchami wspierającymi chińskich „katolików” w łączności z nielegalną „patriotyczną” strukturą podporządkowaną Pekinowi. Brakuje potępienia samej istoty komunistycznych prześladowań – odrzucenia sociale regnum Christi (społecznego panowania Chrystusa).
„Nagroda” dla EWTN Poland: medialna mistyfikacja
Entuzjazm wobec nagrody „Christoforos” dla EWTN Poland jest objawem głębszej choroby posoborowego eklezjalnego dyskursu. Cytowany Piotr Pietrus deklaruje: „Poprzez media staramy się nieść Chrystusa tam, gdzie trudno dotrzeć”. Tymczasem sama struktura EWTN – finansowo powiązana z neo-kościelnymi „biskupami” – promuje herezję ekumenizmu i wolności religijnej potępionej w Quanta cura Piusa IX (1864). Jak zauważa św. Pius X w Lamentabili: „Kościół nie może pogodzić się z postępem nauk, który wymagałby przekształcenia go w protestantyzm” (propozycja 65).
Syria: synkretyzm pod płaszczykiem „spójności społecznej”
Działalność syryjsko-ormiańskiej fundacji w Aleppo, chwalona za „wzmacnianie różnorodności”, to klasyczny przykład naturalistycznej redukcji misji Kościoła. Gdy Ohannes Shahrayan mówi o „miejscu w syryjskiej rodzinie społecznej”, a Sonia Kabrielian o „dziedzictwie jako źródle wspólnej tożsamości”, wprost odrzucają katolicką zasadę: „Extra Ecclesiam nulla salus” (Poza Kościołem nie ma zbawienia). Brak jakiegokolwiek odniesienia do nawracania niewiernych czy ostrzeżenia przed islamem dowodzi całkowitej kapitulacji przed duchem czasu.
Filipiński kryzys powołań: owoc apostazji elit
Skargi „biskupa” Roberta Gaa na brak powołań kapłańskich na Filipinach to wiara w moc. Gdy „kapłani” odprawiają heretycką Mszę posoborową, głoszą ekumenizm i milczą o grzechu, nie dziwi zanik powołań. Św. Pius X w Vehementer nos ostrzegał: „Gdy kapłan przestaje być alter Christus, lud odwraca się od ołtarza”. Liczba „jeden kapłan na 70 000 wiernych” to nie statystyka, lecz wyrok na neo-kościół.
Bahrajn: sanktuarium bez Króla
Podniesienie kościoła Serca Jezusowego w Bahrajnie do rangi „sanktuarium apostolskiego” przy jednoczesnym milczeniu o obowiązku ewangelizacji muzułmanów to akt zdrady. Cytowany „biskup” Aldo Berardi mówi o „wzmacnianiu roli duchowej” i „współistnieniu”, lecz Quas primas stanowi niezbicie: „Narody nie mogą się obejść bez publicznego uznania panowania Chrystusa”. „Częściowy odpust” przyznany wiernym odwiedzającym sanktuarium jest nieważny – odpusty wymagają intencji Kościoła, którego neo-kościół nie reprezentuje.
Prześladowania w Sudanie: półprawda niebezpieczna dla dusz
Wzruszające świadectwo Mariam Ibrahim, która ukrywała strony Biblii w więzieniu, służy tu do promowania fałszywego kultu „męczenników ekumenicznych”. Portal nie wspomina, że Sudan oficjalnie uznaje wolność religijną – herezję potępioną przez Grzegorza XVI w Mirari vos. Brak ostrzeżenia, że „męczeństwo” bez przynależności do prawdziwego Kościoła nie prowadzi do zbawienia, czyni z tej relacji narzędzie relatywizmu.
Libia: nominacja nieważna z urodzenia
Mianowanie „ojca” Magdiego Helmyego Ibrahim Mansoura na „administratora apostolskiego” Trypolisu przez „Dykasterię Ewangelizacji” to farsa kanoniczna. Jak stwierdza bulla Piusa V Regnans in Excelsis: „Nikt nie może rozgrzeszać heretyków ani udzielać im urzędów”. Wspomniana „medal Pro Ecclesia et Pontifice” przyznana przez „papieża” Leona XIV jest nieważna – antypapież nie ma władzy nad Kościołem.
Mjanma: pacyfistyczna herezja biskupów
Oświadczenie „biskupów” Mjanmy, wzywające do „pokoju bez odpoczynku” i „prawdy w łagodności”, to jawny przykład modernizmu. Gdy cytują: „Niech nienawiść nami nie rządzi”, odmawiają jednocześnie wskazania jedynego źródła pokoju – Chrystusa Króla. Syllabus errorum Piusa IX potępia jako błąd pogląd, że „pokój możliwy jest bez uznania władzy Kościoła” (pkt 77).
Teologiczna martwota mediów „katolickich”
Całość doniesień portalu EWTN News to manifestacja teologii wykorzenienia. Brak jakiejkolwiek wzmianki o:
- Obowiązku państw do publicznego wyznawania katolicyzmu (Pius IX, Quanta cura);
- Grzeszności wolności religijnej (Grzegorz XVI, Mirari vos);
- Herezji ekumenizmu (Pius XI, Mortalium animos);
- Absolutnego zakazu współpracy z komunizmem (Pius XI, Divini Redemptoris).
Język „współistnienia”, „dialogu” i „praw człowieka” dowodzi całkowitego przejęcia agendy masońskiej. Jak trafnie zauważył św. Pius X: „Moderniści nie zwalczają Kościoła – oni go pożerają od środka” (encyklika Pascendi).
Wiara katolicka nie negocjuje, nie ewoluuje i nie „dialoguje”. Gdy media nazywające się katolickimi zaczynają głosić inną Ewangelię, obowiązkiem wiernych jest odrzucić je jak zgniły owoc – nawet jeśli przywdziewają szaty pobożności.
Za artykułem:
White House official: Trump spoke with Xi Jinping about Jimmy Lai’s release (catholicnewsagency.com)
Data artykułu: 31.10.2025
