Portal Opoka informuje o skazaniu 26-letniego Donovana Faisona z Florydy za podwójne morderstwo – zabójstwo 18-letniej Kaylin Fiengo i ich nienarodzonego dziecka. Motywem zbrodni miała być odmowa kobiety dokonania aborcji. Ława przysięgłych uznała oskarżonego winnym, grozi mu kara śmierci. Ten przypadek, przedstawiony jako „tragedia osobista”, w rzeczywistości odsłania **metastazy cywilizacji odrzucającej Prawo Boże**, gdzie „prawa reprodukcyjne” prowadzą do kałuży krwi.
Zbrodnia jako logiczny owoc rewolucji obyczajowej
„Każdy grzech jest jakimś samobójstwem duszy” – pisał św. Robert Bellarmin w De Amissione Gratiae. Dramat Faisona i Fiengo to krwawy epilog systemu, który zastąpił Dekalog „wolnością wyboru”. „Portal Opoka” relacjonuje wprawdzie zbrodnię, lecz nie dostrzega jej korzeni w:
„gniewnym SMS-ie: «Aborcja!!!». Prokuratorzy stwierdzili, że Faison uważał, że kobieta kłamie, i był «wściekły i czuł presję, ponieważ mieszkał z inną kobietą, która słusznie podejrzewała go o zdradę»”.
Dlaczego portal nie nazywa rzeczy po imieniu? Faison żył w konkubinacie z jedną kobietą, zdradzał ją z Fiengo, a potem chciał morderczym aktem zatrzeć ślady swojego rozwiązłego życia. To nie „presja”, lecz moralna degrengolada doprowadziła do zbrodni. Pius XI w encyklice Casti Connubii (1930) demaskował takie sytuacje: „Grzech cudzołóstwa (…) plami honor, jest zdradą małżeńskiego zaufania, psuje dyscyplinę rodzinną” (pkt 64). Media przemilczają, że oboje „partnerzy” mieli już dzieci z poprzednich związków – co dowodzi całkowitej erozji pojęcia nierozerwalności małżeństwa.
Aborcja jako „rozwiązanie” – mordercza logika neopogaństwa
Przerażający jest fakt, że Faison najpierw próbował zmusić Fiengo do tzw. „prawa wyboru”:
„Faison miał dziecko z inną kobietą i zaproponował Kaylin zakup tabletki poronnej Planu B. (…) Gniew Faisona narastał, gdy Fiengo odmawiała aborcji, mimo że kilkakrotnie domagał się jej wykonania”.
Gdzie tu „prawo”, gdzie „wybór”? To klasyczny przykład, jak retoryka „wolności reprodukcyjnej” maskuje męski despotyzm. Św. Alfons Liguori w Theologia Moralis (1755) przypominał: „Zarodek od pierwszej chwili jest człowiekiem – kto go zabija, popełnia morderstwo”. Tymczasem współczesne prawodawstwo, akceptujące aborcję, stworzyło psychologiczne przyzwolenie na przemoc wobec kobiet opornych wobec „procedury”.
Dwuznaczność moralna relacji medialnych
Artykuł Opoki zawiera niebezpieczną sprzeczność: z jednej strony słusznie piętnuje zbrodnię, z drugiej – przez brak jednoznacznego osądu – utrwala liberalne schematy.
„Teraz skazaniec czeka na ogłoszenie wymiaru kary. Grozi mu egzekucja”.
Czy kara śmierci jest tu adekwatna? Św. Tomasz z Akwinu w Summa Theologica (II-II, q. 64 a.2) dopuszczał ją dla ochrony dobra wspólnego, ale podkreślał: „Celem kary jest naprawa moralna i odstraszenie”. W społeczeństwie, które legalizuje aborcję, wykonywanie egzekucji za pojedyncze morderstwo jest hipokryzją prawną. Jak trafnie zauważył Pius XII w przemówieniu do prawników (5.10.1953): „Państwo, które przyzwala na zabijanie niewinnych w łonach matek, traci moralne prawo do karania zabójców”.
Milczenie o kluczowych faktach nadprzyrodzonych
Najcięższym zarzutem wobec portalu jest pominięcie perspektywy eschatologicznej. Gdzie wzmianka o:
– Grzechu śmiertelnym obciążającym duszę Faisona (Kanon 2350 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917)
– Stanie łaski zamordowanej Fiengo – czy zdążyła żałować za współżycie pozamałżeńskie?
– Sądzie szczegółowym, przed którym stanęli oboje?
Leon XIII w encyklice Libertas Praestantissimum (1888) ostrzegał: „Gdy usunie się Boga z prawodawstwa, sprawiedliwość staje się teatralną maską”. Kara śmierci dla Faisona nie naprawi społeczeństwa, które systematycznie odrzuca krzyż Chrystusa. Dopóki aborcja pozostanie „prawem”, a rozwiązłość – „stylem życia”, kolejne Fiengo będą ginąć w parkingach, a Faisonowie – w celach śmierci.
Za artykułem:
Zabił swoją dziewczynę, bo nie chciała aborcji. 26-latkowi grozi kara śmierci (opoka.org.pl)
Data artykułu: 01.11.2025
