Artykuł z portalu eKAI (19 czerwca 2025) relacjonuje wystąpienie „biskupa” Krzysztofa Zadarki podczas uroczystości Bożego Ciała w Koszalinie. „Biskup” wezwał do rachunku sumienia z powodu marnotrawstwa żywności, po czym skupił się na „głodzie duchowym”, wymieniając grupy nieobecne w Kościele: osoby po rozwodach, mające „problem z tożsamością”, żyjące „na bakier z sakramentami” czy „z marginesu społecznego”. Nawoływał, by „przymuszać” ich do uczestnictwa, kończąc apelem:
Niech Pan Bóg przyjmie dzisiaj nasze wspólne „przepraszam” za wszystkie powody, które sprawiły, że wśród nas nie ma tych, którzy tu powinni być
.
Z perspektywy wiary katolickiej wyznawanej integralnie, wystąpienie to jawnie sprzeciwia się niezmiennemu depozytowi wiary. Po pierwsze, koncepcja zbiorowego „przepraszam” Kościoła za nieobecność wiernych jest heretyckim odwróceniem porządku odpowiedzialności. Jak uczył papież Pius XII w encyklice Mystici Corporis Christi, Kościół jako Mistyczne Ciało Chrystusa jest „święty i nieskalany”, a to grzesznicy – nie Kościół – winni okazywać skruchę. Św. Augustyn w Listach podkreślał, że odłączeni sami ponoszą winę za swe odejście, gdyż Kościół nigdy nie odmawia łaski nawrócenia. Akt „przepraszania” za czyjąś apostazję implikuje błąd, jakoby wspólnota wiernych mogła być współwinna odejścia od prawdy, co podważa boski charakter Kościoła.
Po drugie, wezwanie do „przymuszania” ludzi do uczestnictwa bez wymogu nawrócenia jest zgorszeniem. „Biskup” celowo pomija konieczność stanu łaski uświęcającej do godnego przyjęcia Eucharystii, co definiuje Sobór Trydencki (sesja XIII, kan. 7). Wymienione przez niego grupy (rozwiedzeni w nowych związkach, osoby o nieuporządkowanej „tożsamości”) żyją w obiektywnej sytuacji grzechu śmiertelnego. Zapraszanie ich do uczty eucharystycznej bez uprzedniej spowiedzi i porzucenia grzechu jest świętokradztwem, sprzecznym z kanonami apostolskimi (kanon 9) i nauczaniem papieża św. Piusa X w Sacra Tridentina Synodus. Co więcej, termin „przymuszać” (łac. compelle intrare) tradycyjnie odnosi się do obowiązku nawracania heretyków – jak wyjaśnia św. Tomasz z Akwinu (Summa Theologiae II-II, q.10 a.8) – nigdy zaś do dopuszczania niepokutujących grzeszników do sakramentów.
Po trzecie, redukowanie „głodu duchowego” do subiektywnych kryzysów (wymienione „powody” nieobecności) ignoruje rzeczywistość grzechu i konieczność pokuty. Doktryna katolicka jednoznacznie wskazuje, że nieobecność w Kościele wynika z braku łaski wiary lub trwania w grzechu, nie zaś z „niedostosowania” wspólnoty. Papież Pius XI w Mortalium Animos potępił taki relatywizm, podkreślając, że Kościół nie może zmieniać wymogów moralnych dla pozyskania buntowników. Tymczasem „biskup” Zadarko, wymieniając „osoby z problemem tożsamości” (eufemizm dla zaburzeń przeciw naturze), promuje akceptację nieładu moralnego, co potępia papież Pius XI w Casti Connubii jako sprzeciw wobec prawa naturalnego.
Wreszcie, cała konstrukcja przemówienia opiera się na potępionej hermeneutyce ciągłości. Sugerowanie, że „zbawienie jest przygotowane dla wszystkich” bez wyraźnego wezwania do nawrócenia i przystąpienia do jedynego prawdziwego Kościoła, neguje dogmat Extra Ecclesiam nulla salus (poza Kościołem nie ma zbawienia) potwierdzony przez papieża Bonifacego VIII w bulli Unam Sanctam i Sobór Florencki. „Biskup” utożsamia Kościół z posoborową strukturą, podczas gdy – zgodnie z nauczaniem św. Roberta Bellarmina (De Controversiis) – prawdziwy Kościół jest widzialną społecznością wyznającą nienaruszoną wiarę, której „diecezja koszalińsko-kołobrzeska” nie reprezentuje od czasu przyjęcia herezji Vaticanum II.
Podsumowując, wystąpienie „biskupa” Zadarki to przykład modernistycznej infiltracji: zastępuje obowiązek głoszenia twardej prawdy o grzechu i konieczności pokuty fałszywym ekumenizmem i psychologizującą retoryką „włączania”. Zamiast nawoływać do nawrócenia grzeszników, proponuje Kościołowi samooskarżenie, co jest bluźnierczym zaprzeczeniem jego świętości. Wierni katoliccy winni odrzucić tę nowinkę, pamiętając słowa św. Pawła: Albowiem takich fałszywych apostołów […] kłamców jest wielu (2 Kor 11,13).
Za artykułem: Bp Zadarko: niech Pan Bóg przyjmie dzisiaj nasze wspólne „przepraszam”
Data artykułu: 19.06.2025
