Portal LifeSiteNews relacjonuje wypowiedź Nancy Pelosi, amerykańskiej kongresmenki identyfikującej się jako katoliczka, która deklaruje kontynuację działań na rzecz wprowadzania procedur „zmiany płci” u nieletnich. Pomimo zakazu przyjmowania Komunii Świętej nałożonego przez abp. Salvatore Cordileone z powodu jej wieloletniego wspierania aborcji, Pelosi otwarcie przyznaje się do dalszego przyjmowania Eucharystii. Artykuł wskazuje na działania administracji Donalda Trumpa zmierzające do ograniczenia federalnego finansowania tych praktyk oraz przytacza statystyki świadczące o społecznym sprzeciwie wobec ideologii gender.
Zdrada katolickiego depositum fidei w służbie kultu człowieka
Postawa Nancy Pelosi stanowi jawną apostazję od niezmiennej doktryny katolickiej, potępiającej zarówno zabójstwo nienarodzonych, jak i ideologiczne okaleczanie ciała – daru Bożego. Już św. Paweł Apostoł przestrzegał: „Czy nie wiecie, żeście świątynią Boga i że Duch Boży mieszka w was? Jeżeli ktoś niszczy świątynię Boga, tego zniszczy Bóg” (1 Kor 3, 16-17). Tymczasem Pelosi, pod płaszczykiem „troski o dzieci”, propaguje praktyki będące bezpośrednim buntem przeciw Bożemu planowi stworzenia.
Wspomniane „zakazanie Komunii” przez abp. Cordileone – choć teoretycznie zgodne z kanonem 915 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r. – pozostaje jedynie pustym gestem w ramach sekty posoborowej, która dawno porzuciła zasadę extra Ecclesiam nulla salus (poza Kościołem nie ma zbawienia). Pelosi przyjmuje „komunię” w strukturach, które same są niezdolne do strzeżenia Świętych Mysteriów, czego dowodem jest milczące przyzwolenie na jej publiczne świętokradztwo.
Ideologia gender jako narzędzie szatańskiej destrukcji
Portal popełnia karygodny błąd, używając języka ideologicznego przeciwnika: określenia „opieka afirmująca płeć” czy „dzieci trans” to słowne zasłony dymne, mające ukryć rzeczywistość chemicznej kastracji, okaleczania chirurgicznego i psychicznego zniewolenia nieletnich. Kościół Katolicki zawsze nauczał, że „człowiek jest rozumnym zwierzęciem, składającym się z duszy rozumnej i ciała” (Św. Tomasz z Akwinu, Summa Theologiae I, q.75, a.4), zaś płeć jest obiektywnym faktem biologicznym i duchowym, nie zaś „konstruktem społecznym”.
Brakuje tu fundamentalnej analizy teologicznej: każda próba „zmiany płci” to bluźniercza próba poprawiania dzieła Stwórcy, o czym jasno mówi Pius XII w encyklice Humani generis: „Ciało ludzkie (…) zostało bezpośrednio ukształtowane przez Boga” (nr 36). Artykuł pomija całkowicie kwestię grzechu przeciwko cnocie czystości oraz wiecznych konsekwencji takich działań zarówno dla ofiar tej ideologii, jak i dla jej propagatorów.
Milczenie o najwyższej władzy Chrystusa Króla
Najcięższym zarzutem wobec tekstu jest jego całkowicie naturalistyczne ujęcie problemu. Brak jakiejkolwiek wzmianki o konieczności podporządkowania prawodawstwa cywilnego prawu Bożemu, o obowiązku publicznego wyznawania wiary czy o nadprzyrodzonej konsekwencji grzechu. Tymczasem Leon XIII w encyklice Immortale Dei nauczał nieodwołalnie: „Państwa (…) nie mogą (…) bezpiecznie ani mądrze (…) odrzucać posłuszeństwa Bogu i Kościołowi, który jest jedyną strażniczką i nauczycielką prawdy religijnej” (nr 6).
Demokratyczne statystyki przytoczone w artykule (66% sprzeciwu wobec finansowania przemocy genderowej) nie mogą zastąpić absolutnego kryterium Prawa Bożego. Jak przypominał Pius XI w Quas primas, „Nie ma żadnej władzy, która by nie pochodziła od Boga” (Rz 13,1), zaś obowiązkiem władzy cywilnej jest uznanie publicznego panowania Chrystusa Króla.
Neokościół jako inkubator apostazji
Sytuacja Pelosi demaskuje systemową niewydolność posoborowej struktury. Gdyby działał prawdziwy Kościół Katolicki, nie do pomyślenia byłoby, by „biskup” ograniczył się do indywidualnego zakazu Komunii, zamiast natychmiastowej ekskomuniki latae sententiae za propagowanie dzieciobójstwa i okaleczania. Tymczasem sekta posoborowa, która w Dekrecie o ekumenizmie Unitatis redintegratio ogłosiła, że „Duch Święty nie wzbrania się przecież posługiwać się innymi społecznościami chrześcijańskimi jako środkami zbawienia” (nr 3), utraciła zdolność do rozróżnienia między świętością a potępieniem.
Jak wykazał św. Robert Bellarmin w De Romano Pontifice, „heretyk automatycznie traci wszelką jurysdykcję” (ks. II, rozdz. 30). Pelosi działa więc w logicznej konsekwencji antykatolickich zasad Vaticanum II, które w Deklaracji o wolności religijnej Dignitatis humanae uznało bałwochwalczą wolność sumienia za „prawo człowieka”.
Duchowa odpowiedzialność w czasach ostatecznego odstępstwa
Wierni katolicy muszą rozpoznać w tym skandalu wypełnianie się proroctwa św. Pawła o „człowieku grzechu, synu zatracenia, który się sprzeciwia i wynosi ponad wszystko, co się zwie Bogiem” (2 Tes 2,3-4). Wobec takich jawnych aktów apostazji nie wystarczy bierny sprzeciw – konieczne jest publiczne napiętnowanie zła i całkowite oddzielenie od struktur współpracujących z antykościołem. Jak napominał Pius X w Pascendi dominici gregis, modernizm to „zbiór wszystkich herezji” (nr 39), zaś jedyną obroną jest nieustanne powtarzanie depositum fidei w jego integralności.
Każdy głos poparcia dla ideologii gender – czy to w prawodawstwie, czy w pseudo-duszpasterstwie – jest współudziałem w grzechu wołającym o pomstę do nieba. Jak ostrzegał Klemens XI w konstytucji Unigenitus Dei Filius: „Przeklęty każdy, kto czyni dzieła Pańskie zdradliwie!” (nr 80). W czasach, gdy „ohyda spustoszenia” zasiada w miejscu świętym (Mt 24,15), obowiązkiem katolika jest heroiczne świadectwo prawdy – nawet za cenę prześladowań.
Za artykułem:
Pelosi says she’s working to protect ‘gender transitions’ for children ‘at the national level’ (lifesitenews.com)
Data artykułu: 12.08.2025
