Portal Konferencji Episkopatu Polski informuje o śmierci kard. Dominika Duki OP, określając go jako „Prymasa Czech” i „jednego z najwybitniejszych katolickich intelektualistów” w Czechach. Artykuł wychwala jego działalność duszpasterską w okresie komunizmu, przyjaźń z Václavem Havlem oraz nominacje biskupie i kardynalskie od posoborowych antypapieży. Całość prezentacji świadczy o całkowitym oderwaniu od katolickich kryteriów oceny hierarchów.
Fałszywa Sukcesja Apostolska w Neo-Kościele
Kluczowym mechanizmem legitymizacji struktur posoborowych jest tworzenie pozorów ciągłości sukcesji apostolskiej. Portal KEP podaje:
W 1998 r. Jan Paweł II mianował go biskupem Hradec Králové, a Benedykt XVI w 2010 r. arcybiskupem Pragi. W 2012 r. został kardynałem.
Te nominacje – dokonane przez heretyckich uzurpatorów – nie mają żadnej mocy w świetle tradycyjnej eklezjologii. Jak przypomina Lamentabili Sane (1907): „Starsi spełniający funkcje nadzorcze […] zostali przez Apostołów ustanowieni kapłanami lub biskupami dla zapewnienia porządku w rozwijających się gminach, ale nie mieli we właściwym znaczeniu kontynuować posłannictwa i władzy apostolskiej” (propozycja 50). Święcenia Duki w 1970 r. mogły być ważne jedynie pod warunkiem zachowania tradycyjnego rytu, jednak jego akceptacja dla posoborowej rewolucji czyni go współwinnego apostazji.
Komunistyczne Koneksje jako Zasłona Dymna
Artykuł eksponuje rzekomy heroizm Duki podczas prześladowań komunistycznych:
Pięć lat później został pozbawiony przez komunistyczne władze pozwolenia na pełnienie posługi kapłańskiej i kontynuował swą misję w podziemiu, za co w 1981 r. trafił do więzienia. Karę odsiadywał z Václavem Havlem, z którym łączyły go od tej pory silne więzi przyjaźni.
To typowa taktyka neo-kościoła: wykorzystywanie antykomunizmu dla ukrycia modernizmu. Podczas gdy Pius XI w Quas Primas (1925) nauczał, że „Królestwo Odkupiciela naszego obejmuje wszystkich ludzi […] najprawdziwiej cały ród ludzki podlega władzy Jezusa Chrystusa”, Duka – podobnie jak Havel – promował demokratyczny relatywizm. Jego rzekoma walka z dyktaturą służyła jedynie zastąpieniu jej dyktaturą „praw człowieka” sprzecznych z prawem Bożym.
Milczenie w Sprawie Kluczowych Zasad Wiary
W całym artykule brak jakiejkolwiek wzmianki o:
- Obronie tradycyjnej doktryny katolickiej przed posoborowymi innowacjami
- Sprzeciwie wobec ekumenizmu i wolności religijnej potępionych w Syllabusie Errorum Piusa IX (1864)
- Odrzuceniu modernistycznych zmian w liturgii i dyscyplinie kościelnej
To strategiczne przemilczenie demaskuje prawdziwą naturę posoborowego „duchowieństwa”. Jak wskazuje Lamentabili Sane: „Dogmaty, sakramenty i hierarchia […] są tylko sposobem wyjaśnienia i etapem ewolucji świadomości chrześcijańskiej” (propozycja 54) – właśnie tę modernistyczną zasadę wcielał Duka.
Legat Antypapieża w Służbie Rewolucji
Artykuł podkreśla ostatnią „misję” Duki:
Z tego powodu nie mógł przybyć do Gdańska na uroczystości 100-lecia diecezji, na które Leon XIV mianował go swoim legatem.
Funkcja legata antypapieża to ostateczne potwierdzenie zaangażowania w destrukcję Kościoła. Jak nauczał św. Pius X: „Kościół nie może skutecznie obronić etyki ewangelicznej, ponieważ niezmiennie trwa przy swych poglądach, których nie można pogodzić ze współczesnym postępem” (propozycja 63 Lamentabili). Uznanie władzy Leona XIV – głosiciela „braterstwa wszystkich ludzi” zamiast Królewskiej Godności Chrystusa – stanowi akt apostazji.
Teologiczny Bilans Destrukcyjnej Posługi
Analiza działalności Duki ujawnia:
- Akceptację heretyckich reform posoborowych pod przykrywką „walki z komunizmem”
- Kolaborację z uzurpatorami na Stolicy Piotrowej
- Promowanie demokratycznego relatywizmu pod płaszczykiem „dialogu”
W świetle kanonu 188.4 Kodeksu Prawa Kanonicznego (1917), który stanowi, że urząd staje się wakujący ipso facto przez publiczne odstępstwo od wiary, cała posoborowa hierarchia – w tym Duka – utraciła jurysdykcję. Portal KEP, gloryfikujący takich „hierarchów”, działa jako narzędzie antykościoła.
Za artykułem:
Praga: Zmarł kard. Duka, pogrzeb 15 listopada (episkopat.pl)
Data artykułu: 04.11.2025
