Portal Episkopat.pl relacjonuje, że bp Marek Marczak, sekretarz generalny Konferencji Episkopatu Polski, przewodniczył 4 listopada 2025 r. rzekomej Mszy Świętej za zmarłych pracowników Sekretariatu KEP. Podczas liturgii odczytano nazwiska byłych urzędników struktury posoborowej, w tym abp. Bronisława Dąbrowskiego, bp. Zygmunta Choromańskiego, bp. Tadeusza Pieronka oraz innych duchownych i świeckich współpracowników. W homilii hierarcha stwierdził, że „najważniejsze jest w twoim życiu to, do czego zmierzasz”, kwestionując jednocześnie, czy codzienna praca służy „dojrzewaniu do życia wiecznego”.
Naturalistyczna pseudoliturgia jako wyraz apostazji
Opisywane zgromadzenie to jawna profanacja pojęcia Mszy Świętej, gdyż:
„Msza Święta w intencji zmarłych pracowników Sekretariatu KEP jest tradycyjnie sprawowana w listopadzie”
Kościół katolicki naucza, że Missa est sacrificium crucis in cruento tantum modo differens (Msza jest ofiarą Krzyża różniącą się jedynie sposobem ofiarowania – Sobór Trydencki, Sesja XXII). Tymczasem opisana ceremonia pozbawiona jest:
- Wymiaru przebłagalnego – brak wzmianki o ofierze ekspiacyjnej za grzechy żywych i umarłych
- Modlitw za dusze w czyśćcu cierpiące – zastąpionych mglistym „podziękowaniem za życie”
- Katolickiej eschatologii – pominięto wymiar Sądu Ostatecznego i konieczności stanu łaski u uczestników
Bp Marczak w homilii demaskuje modernistyczną mentalność, pytając:
„Czy może ci to zastępuje dążenie do życia wiecznego?”
Nie mogąc wskazać pewnej drogi zbawienia, kwestionuje sam sens działań podejmowanych w strukturach przez siebie kierowanych. To logiczna konsekwencja herezji antropocentryzmu potępionej w Quas Primas Piusa XI: „Gdy Boga i Jezusa Chrystusa usunięto z praw i z państw […] zburzone zostały fundamenty pod tąż władzą”.
Kryzys władzy i legitymizacji
Wymienieni zmarli „sekretarze generalni Episkopatu” to:
- Abp Bronisław Dąbrowski – główny negocjator porozumień z komunistami w latach 1956-1981, współodpowiedzialny za prześladowania katolików integralnych
- Bp Zygmunt Choromański – uczestnik antysoboru Vaticanum II, sygnatariusz dokumentów narzucających posoborowe „reformy” w Polsce
- Bp Tadeusz Pieronek – jawny progresista głoszący konieczność „dostosowania moralności do współczesności”
Modlitwa za tych duchownych w kontekście Novus Ordo Missae stanowi świętokradztwo podwójnego stopnia:
1. Ze względu na wątpliwą ważność ich święceń (po 1968 r.)
2. Z powodu braku rozeznania stanu łaski u zmarłych, co narusza kanon 1240 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r.
Teologiczne bankructwo homilii
Stwierdzenie hierarchy:
„Pan Jezus nam przypomina, że najważniejsze jest w twoim życiu to, do czego zmierzasz”
To czysty pelagianizm, sprzeczny z nauką św. Augustyna o łasce. Kościół zawsze nauczał, że „bez Mnie niczego nie możecie uczynić” (J 15,5), zaś gratia praeveniens (łaska uprzedzająca) jest niezbędna do wszelkiego działania nadprzyrodzonego.
Brakuje tu:
- Wezwania do pokuty i zadośćuczynienia za grzechy
- Ostrzeżenia przed sądem szczegółowym
- Wskazania na konieczność przynależności do prawdziwego Kościoła do zbawienia (extra Ecclesiam nulla salus)
Strukturalna apostazja neo-Kościoła
Opisana uroczystość ujawnia systemowy charakter kryzysu w strukturach posoborowych:
- Przemilczenie prawdy o czyśćcu – sprzeczne z konstytucją Benedictus Deus Benedykta XII (1336)
- Redukcja Mszy do „tradycji listopadowej” – co stanowi jawne naruszenie kanonu 809 KPK 1917
- Fałszywy ekumenizm w modlitwie za niekatolickich pracowników – potępiony w Mortalium Animos Piusa XI
Brak jakiejkolwiek wzmianki o:
- Ofiarowaniu Mszy w intencji uwolnienia dusz od mąk czyśćcowych
- Wymogu ważnej spowiedzi i stanu łaski u uczestników
- Konieczności jedności z prawdziwym Kościołem katolickim
Historiozbawczy wymiar kryzysu
Wymienienie wśród modlących się o. Adama Schulza SJ (pierwszego rzecznika KEP) i ks. Wacława Rusinka SDB (konsultora ds. życia konsekrowanego) demaskuje perwersyjną logikę apostazji:
- Schulz jako jezuita realizował program sekularyzacji katolicyzmu według wzorców Teilharda de Chardin
- Rusink promował „odnowione” formy życia konsekrowanego, sprzeczne z konstytucją Conditae a Christo Leona XIII
Modlitwa za tych duchownych w rycie posoborowym to circulus vitiosus (błędne koło), gdzie:
- Fałszywi pasterze wprowadzają antyliturgię
- Antyliturgia rodzi fałszywą pobożność
- Fałszywa pobożność legitymizuje antyduszpasterstwo
Doktrynalna kontrpropozycja
Prawdziwy katolik w podobnej sytuacji postąpiłby zgodnie z nauczaniem św. Roberta Bellarmina: „Haeretici manifesti nec sunt orandi cum, nec pro ipsis” (Jawnych heretyków nie należy włączać do modlitw, ani modlić się za nich – De Controversiis, Tom III).
Należy:
- Sprawować Mszę trydencką z czarnymi ornatami
- Ofiarować ją w intencji nawrócenia żyjących apostatów
- Modlić się wyłącznie za zmarłych w łączności z Kościołem katolickim
- Publicznie potępić błędy głoszone przez zmarłych modernistów
Jak nauczał Pius XI w Quas Primas: „Państwo, jako będące źródłem wszystkich praw, jest obdarzone pewnym prawem nie ograniczonym przez żadne granice” (potępiona teza 39 Syllabusu Piusa IX). Tymczasem opisana ceremonia stanowi akt bałwochwalczego kultu państwa wyznaniowego, gdzie:
- Urzędnicy zastępują kapłanów
- Biurokracja wypiera łaskę
- Prawa człowieka unieważniają Prawo Boże
Konkluzja: Duchowa pustynia posoborowia
Opisywany epizod obnaża totalne bankructwo doktrynalne struktury okupującej Watykan. Brak:
- Modlitwy o uwolnienie dusz od mąk czyśćcowych
- Wspominania o konieczności zadośćuczynienia za grzechy
- Ostrzeżenia przed świętokradztwem niegodnego przystępowania do „komunii”
To potwierdza prawdę zawartą w Lamentabili sane exitu św. Piusa X: „Dogmaty, sakramenty i hierarchia […] są tylko interpretacją faktów religijnych, którą z dużym wysiłkiem wypracował sobie umysł ludzki” (potępiona teza 22).
Jedyną drogą powrotu jest odrzucenie całego dorobku posoborowego i powrót do depositum fidei (depozytu wiary) strzeżonego przez katolickich biskupów w łączności z prawowitym papieżem.
Za artykułem:
Sekretarz Generalny Episkopatu sprawował Mszę Świętą za zmarłych pracowników Sekretariatu KEP (episkopat.pl)
Data artykułu: 04.11.2025
