Portal LifeSiteNews relacjonuje transmisję tzw. „Queer Mass” w diecezji Münster, celebrowanej przez „księdza” Karstena Weidischa w kościele św. Anny w Mecklenbeck. Ceremonia, zorganizowana przez diaboliczną „Queergemeinde” („Wspólnotę Queer”), obejmowała tęczowe ornaty, rockową muzykę, świadectwa aktywnych homoseksualistów oraz bluźnierczą medytację podczas Komunii. Niemiecka telewizja publiczna ZDF nadała profanację w ramach cotygodniowego programu religijnego.
„(W Ewangelii) jest ten faryzeusz, który naprawdę w swojej modlitwie odbywa podróż ego, i naprawdę wskazuje palcem na innych. A także na celnika, który tam jest, którego chce wykluczyć, chce odsunąć” – perwersyjnie zinterpretował przypowieść o faryzeuszu i celniku „ksiądz” Weidisch, porównujący osoby utożsamiające się z ruchem LGBT do pokutującego celnika, zaś wiernych broniących katolickiej moralności – do faryzeuszy. „Bądź sobą, bądź wierny temu, kim jesteś, żyj swoją prawdą, wnieś ją w ten świat i przejdź przez życie takim, jakim jesteś” – podsumował swoje kazanie apostata w tęczowej stule.
Teologiczna dekonstrukcja antyliturgii
1. Świętokradztwo jako norma posoborowej „pastorali”
„Msza” ta stanowi jawną realizację potępionych błędów modernizmu z Lamentabili Sane Exitu św. Piusa X, gdzie potępiono tezę, że „Kościół nie może skutecznie bronić etyki ewangelicznej” (punkt 63 Syllabusu Modernistycznego). W rzeczywistości mamy do czynienia nie z liturgią, lecz z scenicznym performansem gloryfikującym peccatum contra naturam (grzech przeciw naturze) – co według Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r. (kan. 2359) podlega ekskomunice.
„Kto publicznie występuje przeciwko prawom Bożym lub kościelnym, lub je lekceważy, lub podżega do nienawiści lub pogardy wobec religii lub Kościoła, albo daje zgorszenie – podlega ekskomunice”
2. Fałszywa eklezjologia „włączającego Kościoła”
Retoryka „włączania” aktywnych sodomitów do życia „wspólnotowego” przy jednoczesnym wykluczaniu zasad moralnych stanowi realizację herezji indyferentyzmu potępionej w Syllabusie Piusa IX (punkty 15-18). Gdy „ksiądz” Weidisch cytuje słowa Bergoglia „Kim jestem, by osądzać?”, dokonuje zwykłego oszustwa – jak zauważył kard. Raymond Burke, słowa te „odnoszą się wyłącznie do osób o skłonnościach homoseksualnych, które zachowują czystość, a nie do tych, którzy żyją w grzechu”.
Strukturalna apostazja niemieckiego antykościoła
3. „Synodalna Droga” jako realizacja programowej rewolucji
Opisywana profanacja nie jest odosobnionym incydentem, lecz logiczną konsekwencją heretyckich postanowień Synodaler Weg, który otwarcie głosił:
– Dopuszczalność „błogosławieństw” związków sodomickich (potępione przez Kongregację Nauki Wiary w 2021 r.)
– Dopuszczenie „osób transpłciowych” do „kapłaństwa” (herezja potępiona w Sacramentum Ordinis Piusa XII)
– Negację obiektywnego zła czynów homoseksualnych (sprzeczne z Persona Humana Pawła VI)
4. Kwestionowanie natury sakramentów
Medytacja Jana Diekmanna podczas Komunii – gdzie zachęcał aktywnych sodomitów do przyjmowania Ciała Pańskiego – stanowi jawne pogwałcenie kanonu 856 KPK 1917: „Komunia święta niech będzie udzielana tylko takim, którzy są w stanie łaski”. Co więcej, sama „msza” celebrowana przez „księdza” wątpliwej sukcesji apostolskiej (święcenia po 1968 r.) jest całkowicie nieważna, jako że:
– Cel celebracji sprzeczny z ex opere operato
– Brak intentio faciendi quod facit Ecclesia (zamiaru czynienia tego, co czyni Kościół)
– Użycie niezatwierdzonych modyfikacji rytu
Filozoficzne korzenie degeneracji
5. Naturalizm jako podstawa teologii queer
Cała koncepcja „teologii LGBT” opiera się na odrzuceniu nadprzyrodzoności na rzecz religii człowieczeństwa potępionej w encyklice Pascendi św. Piusa X. Gdy „ksiądz” Weidisch nawołuje: „Żyj swoją prawdą”, powtarza błąd modernizmu zdefiniowany w punkcie 58 Lamentabili: „Wszelka prawość i doskonałość moralności powinna być umieszczona w gromadzeniu i pomnażaniu bogactw wszelkimi możliwymi środkami” – tyle że tu chodzi o kult „tożsamości” jako nowego bożka.
6. Rewolucja antropologiczna
Medytacja Diekmanna o „noszeniu krzyża bycia LGBT w Kościele” to perfidna inwersja pojęć. Jak nauczał Pius XI w Casti Connubii: „Grzechy przeciw czystości są z natury swojej ciężkie i godne potępienia”. Prawdziwym krzyżem jest walka z nieuporządkowanymi pożądliwościami – nie zaś żądanie akceptacji dla grzechu.
Polityczny wymiar profanacji
7. Kościół narodowy w służbie państwa
Fakt, że publiczna telewizja ZDF (finansowana z podatków) transmituje tę bluźnierczą ceremonię, potwierdza tezę z Quas Primas Piusa XI: „Gdy Boga i Jezusa Chrystusa usunięto z praw i z państw, zburzone zostały fundamenty władzy”. Niemiecki episkopat stał się de facto ministerstwem ds. religijnej socjotechniki, realizującym cele programu ONZ „LGBT Equality”.
8. Grabież dóbr kościelnych
Sanktuarium św. Anny w Mecklenbeck, gdzie odbyła się profanacja, jest zabytkowym kościołem z 1899 r. Jego wykorzystanie do celów antychrześcijańskich stanowi złamanie kanonu 1160 KPK 1917 o świętokradzkim użyciu miejsca konsekrowanego. To część szerszego planu przekształcania świątyń w „centra społeczne” – jak w przypadku 500 zamkniętych kościołów w Niemczech od 2000 r.
Milczenie jako współudział
9. Zdrada lokalnych hierarchy
Choć „biskup” Münster Felix Genn nie uczestniczył osobiście w bluźnierstwie, jego wieloletnie poparcie dla „Queergemeinde” (wspólnota działa od 1999 r.) czyni go particeps criminis (współuczestnikiem zbrodni). Kanon 2332 KPK 1917 przewiduje ekskomunikę dla biskupów aprobujących publiczne zgorszenie.
10. Brak reakcji Rzymu
Fakt, że Stolica Apostolska nie zdyscyplinowała jawnych apostatów z Niemiec, potwierdza tezę o de facto schizmie w strukturach posoborowych. Jak zauważył abp Marcel Lefebvre w 1986 r.: „Rzym stracił wiarę. Modernistyczni papieże są narzędziami zniszczenia Kościoła”.
Podsumowując: opisana „msza” to nie błędna pastoralna inicjatywa, lecz formalne wprowadzenie kultu Lucyfera do budynków kościelnych. Potwierdza ona proroctwo Leona XIII o „100 latach szatańskich doświadczeń” dla Kościoła. Jedyną właściwą reakcją wiernych jest całkowite odcięcie się od struktury Münster i wszystkich podmiotów uczestniczących w tym bluźnierstwie, zgodnie z zasadą: „Non possumus!” („Nie możemy!” – Dz 4,20).
Za artykułem:
German network televises ‘Queer Mass’ sponsored by pro-LGBT diocesan community (lifesitenews.com)
Data artykułu: 06.11.2025
