Portal eKAI (5 listopada 2025) relacjonuje rozmowę z Jerzym i Ireną Grzybowskimi, założycielami ruchu Spotkania Małżeńskie, którzy od 50 lat promują „dialog” jako rzekomą „drogę do świętości”. Chwalą się wydaniem dwutomowej publikacji „Ocalić od zapomnienia”, współpracą z antypapieżem Leonem XIV oraz „otwartością” na związki nieformalne i niekatolików. Ich koncepcja sprowadza nadprzyrodzone życie łaski do naturalistycznej techniki komunikacji, co stanowi klasyczny przykład modernistycznej herezji potępionej przez św. Piusa X.
Naturalizm podszywający się pod duchowość
„Dialog to nie technika komunikacji, ale droga do świętości” – podkreślają Jerzy i Irena Grzybowscy
To zdanie streszcza fundamentalne wypaczenie porządku nadprzyrodzonego. Świętość w katolickim rozumieniu to stan łaski uświęcającej, owoce Ducha Świętego (Ga 5, 22-23) oraz heroiczne praktykowanie cnót teologalnych i moralnych. Tymczasem Grzybowscy redukują ją do psychologicznej metody komunikacji, co Pius X w encyklice Pascendi dominici gregis (1907) nazwał „przeniesieniem wiary ze sfery nadprzyrodzonej do naturalnej”.
Ich odwołania do rzekomego „błogosławieństwa” antypapieża Leona XIV oraz dokumentów takich jak Nostra Aetate czy Dilexit te potwierdzają całkowite zerwanie z niezmienną doktryną. Jak stwierdza Syllabus błędów Piusa IX (1864): „Kościół powinien się pogodzić z postępem, liberalizmem i nowoczesną cywilizacją” (błąd 80) – właśnie to wcielają w życie Spotkania Małżeńskie.
Synkretyzm i indyferentyzm religijny
Duchowy zamęt ruchu uwidacznia się w deklaracjach typu:
„otwartość na prawosławnych i na baptystów”
oraz w spotkaniu z „kardynałem” Konradem Krajewskim, jawnym modernistą. To jawne odrzucenie dogmatu Extra Ecclesiam nulla salus oraz potępienie godne dekretu Lamentabili sane exitu (1907), który potępia tezę, że „Ewangelia św. Jana to mistyczna kontemplacja, a nie historia” (błąd 16).
Jak zauważył św. Pius X: „Moderniści nie uznają żadnej doktryny jako stałej, bo dla nich wszystko podlega ewolucji” (Pascendi, 26). Dlatego Grzybowscy mogą twierdzić, że ich ruch „stopniowo rozpoznawał dialog jako drogę duchowości”, co jest klasycznym przykładem ewolucji dogmatu.
Psychologia zastępująca teologię łaski
Gdy Irena Grzybowska stwierdza:
„Samo mówienie o dialogu nie wystarczy – trzeba go doświadczyć. Zaczyna się od spotkania z samym sobą, rozpoznania swoich emocji, potrzeb i temperamentu”
– następuje całkowite odwrócenie porządku zbawczego. Katolicka duchowość zaczyna się od łaski uświęcającej otrzymanej w sakramentach, nie zaś od samopoznania emocjonalnego.
Ich warsztaty oparte na „podstawach psychologii” i „dzieleniu się świadectwem” to dokładnie to, co Pius X potępił jako „przeniesienie religii w sferę uczuć subiektywnych” (Pascendi, 6). Brak jakichkolwiek odniesień do konieczności stanu łaski, spowiedzi czy ofiary Mszy Świętej dowodzi, że mamy do czynienia z czystym naturalizmem.
Fałszywa eklezjologia i profanacja świętości
Kiedy twórcy ruchu deklarują:
„dialog jest drogą do nieskończoności, ponieważ pozwala coraz bardziej słuchać, coraz lepiej rozumieć drugiego człowieka”
– dokonują bluźnierczego zawłaszczenia słów Chrystusa „Ja jestem drogą” (J 14,6). To nie dialog, ale łaska sakramentalna jest środkiem uświęcenia, jak uczy Sobór Trydencki: „Jeśli ktoś twierdzi, że człowiek może być usprawiedliwiony bez łaski Bożej (…) niech będzie wyklęty” (sesja VI, kan. 1).
Równie groźna jest ich „otwartość na związki nieformalne”, co stanowi ciche przyzwolenie na grzech ciężki przeciwko VI przykazaniu. Jak przypomina Pius XI w Casti connubii: „Każde użycie aktu małżeńskiego pozbawione wewnętrznego odniesienia do prokreacji jest sprzeczne z prawem Bożym i naturą”.
Struktura apostazji wpisana w DNA ruchu
Duchowa pustka Spotkań Małżeńskich objawia się w ich programowych założeniach:
1. Brak nauczania o grzechu – koncentracja na „dialogu” pomija konieczność nawrócenia i pokuty.
2. Relatywizacja sakramentu małżeństwa – zrównanie związków sakramentalnych z niesakramentalnymi.
3. Psychologizacja łaski – redukcja życia duchowego do technik komunikacji.
4. Fałszywy ekumenizm – zaproszenie schizmatyków i heretyków jako równoprawnych uczestników.
To wszystko stanowi realizację najczarniejszych przewidywań św. Piusa X, który ostrzegał: „Moderniści usiłują wprowadzić Kościół w śmierć poprzez wewnętrzną gangrenę” (Pascendi, 39).
Antykatolicka rewolucja w działaniu
Gdy Jerzy Grzybowski ubolewa:
„Przerażający jest brak dialogu wśród polityków”
– ujawnia się sekularystyczna agenda ruchu. Katolicka doktryna społeczna uczy, że państwo ma obowiązek publicznego czci Chrystusa Króla (Quas Primas, Pius XI), a nie uprawiania „dialogu” z błędem.
Propozycje warsztatów dla „kapłanów i osób konsekrowanych” to próba zarażenia duchowieństwa modernistyczną zarazą. Jak stwierdza Syllabus: „Kościół nie może nigdy pogodzić się z postępem” (błąd 80) – tymczasem twórcy Spotkań wręcz chełpią się ewolucyjnym rozwojem swej doktryny.
Duchowa ruina zamiast świętości
Cała filozofia ruchu streszcza się w zdaniu:
„Wielu mówi, że zasady dialogu pozwoliły im w pracy zawodowej, np. nauczycielom z uczniami, urzędnikom z klientami”
To czysto utylitarne podejście dowodzi, że „dialog” służy tu budowaniu społeczeństwa konsumpcyjnego, a nie zbawieniu dusz. Brak jakiejkolwiek wzmianki o krzyżu, ofierze czy wieczności ujawnia czysto ziemskie horyzonty tej pseudoduchowości.
Jak ostrzegał Pius XI w Quas Primas: „Odrzucenie panowania Chrystusa prowadzi do ruiny osobistej i społecznej”. Spotkania Małżeńskie, promując „dialog” zamiast prawdy, stają się narzędziem tej właśnie destrukcji.
Za artykułem:
„Dialog to nie technika komunikacji, ale droga do świętości” – rozmowa z założycielami Spotkań Małżeńskich (ekai.pl)
Data artykułu: 06.11.2025
