Portal Catholic News Agency (5 listopada 2025) informuje o śmierci 39-letniego „księdza” Guillermo Treviño Jr. z diecezji Davenport w Iowa, przedstawiając go jako „adwokata imigrantów” i założyciela organizacji Escucha Mi Voz Iowa. Według relacji, „bp” Dennis Walsh wychwalał jego „autentyczność” w pracy z „marginalizowanymi społecznościami”, zaś „abp” Thomas Zinkula podkreślał rzekome „zaangażowanie na rzecz sprawiedliwości”. Artykuł pomija jednak fundamentalne pytanie: czy działalność Treviño miała cokolwiek wspólnego z nadprzyrodzonym powołaniem kapłańskim?
Polityczny aktywizm jako substytut kapłaństwa
„Walczył z deportacjami, zwłaszcza w przypadku swojego chrześniaka, 18-letniego Pascuala Pedro” – czytamy w artykule.
Czy katolicki kapłan może legalnie „zwalczać deportacje” obywateli przebywających nielegalnie w obcym kraju? Quas Primas Piusa XI jednoznacznie stwierdza: „Państwa mają obowiązek publicznej czci Chrystusa Króla poprzez wymiar sprawiedliwości zgodny z prawem naturalnym”. Tymczasem Treviño otwarcie występował przeciwko prawowitej władzy cywilnej, wspierając naruszanie porządku prawnego. Jak zaznacza Syllabus Errorum Piusa IX (pkt 63): „Bunt przeciw prawowitej władzy jest potępiony”.
Watykańska legitymizacja rewolucji
Udział Treviño w „Światowym Spotkaniu Ruchów Ludowych” u „papieża” Leona XIV demaskuje istotę posoborowej apostazji. Lamentabili sane exitu św. Piusa X potępia „ewolucję dogmatów” i „demokratyzację Kościoła”, podczas gdy neo-kościół organizuje synody z marksistowskimi aktywistami. Wspomniana w artykule nagroda kardynała Bernardina – modernistycznego architekta „hermeneutyki ciągłości” – to symbol degeneracji pseudo-katolickiego „zaangażowania społecznego”.
Redukcja kapłaństwa do pracy socjalnej
Opis posługi Treviño wśród „robotników mięsnych i rolników” nie zawiera ani jednego zdania o sprawowaniu Mszy Świętej, sakramencie pokuty czy głoszeniu depositum fidei. To kwintesencja posoborowej herezji: kapłan jako animator społeczny zamiast szafarza łask nadprzyrodzonych. Św. Pius X w Pascendi Dominici gregis przestrzegał: „Moderniści zastępują kult wewnętrzny działalnością filantropijną, redukując religię do systemu humanitarnego”.
Pomijane wymiary duchowej katastrofy
Artykuł milczy na temat:
- Stosunku Treviño do Najświętszej Ofiary – czy odprawiał Novus Ordo czy tradycyjną Mszę?
- Jego nauczania w kwestiach moralnych (aborcja, sodomia, antykoncepcja)
- Ewentualnych związków z lewicowymi organizacjami (np. siecią „parafii sanktuarnych”)
Jak zauważa Lamentabili sane exitu (pkt 58): „Prawda nie może być podporządkowana bieżącym potrzebom społecznym”. Tymczasem cała działalność Treviño koncentrowała się na walce o „prawa” sprzeczne z katolicką koncepcją ładu społecznego.
Teologia wyzwolenia w anglojęzycznym przebraniu
„Abp” Zinkula wspomina o „poważnej stronie” Treviño przejawiającej się w „zaangażowaniu dla imigrantów”. W rzeczywistości mamy do czynienia z importem teologii wyzwolenia do USA. Św. Pius X w Pascendi potępia: „próbę zastąpienia zbawienia wiecznego doczesnym wyzwoleniem społecznym”. Tymczasem Escucha Mi Voz Iowa działa dokładnie według tego schematu, co potwierdza współpraca z Georgetown University – kuźnią katolickiego modernizmu.
Posoborowa mistyfikacja powołania
Wspominana w artykule „droga powołaniowa” Treviño to klasyczny przykład posoborowej mistyfikacji:
- Formacja w Mundelein Seminary – ośrodku odpowiedzialnym za niszczenie liturgii w USA
- „Odnowiona wiara” po śmierci ojca – subiektywne doświadczenie zamiast obiektywnego powołania
- Braki w doktrynie (żadnych informacji o znajomości Tomasza z Akwinu czy kontrreformacyjnych mistrzów)
Św. Pius X w Lamentabili (pkt 53) demaskuje: „Kościół nie jest doskonałym społeczeństwem w sensie teologicznym” – błąd wyraźnie obecny w działalności Treviño.
Konsekwencje doktrynalne
Działalność „ks.” Treviño stanowi żywą ilustrację słów Piusa XI z Quas Primas: „Gdy usunięto Chrystusa Króla, władza oparła się na piasku ludzkich namiętności”. Poprzez:
- Zastąpienie ewangelizacji agitacją społeczną
- Relatywizację prawa naturalnego w imię „sprawiedliwości migracyjnej”
- Kolaborację z rewolucyjnymi ruchami inspirowanymi przez antypapieża
neo-kościół potwierdza swoje całkowite zerwanie z katolicką Tradycją. Jak ostrzegał Pius IX w Syllabusie (pkt 24): „Kościół nie ma prawa używać siły” – co posoborowcy interpretują jako zakaz głoszenia jedynej prawdziwej wiary.
Zamiast zakończenia: memento dla wiernych
Historia Guillermo Treviño Jr. to nie „inspirująca opowieść”, ale przestroga przed duchową pustką posoborowego pseudokapłaństwa. Gdy kapłan zamienia ołtarz na trybunę protestu, a Ewangelię na manifest polityczny – staje się agentem modernizmu, nie sługą Chrystusa Króla. Jak podsumowuje Quas Primas: „Pokój może zapanować tylko pod berłem Wiecznego Kapłana i Króla”.
Za artykułem:
A beloved Iowa priest and immigrant advocate dies at 39 (catholicnewsagency.com)
Data artykułu: 05.11.2025
