Zdrada pasterza czy systemowa zgnilizna neo-kościoła?
Portal EWTN News (6 listopada 2025) informuje o rezygnacji „biskupa” Jean-Paula Guschinga z diecezji Verdun we Francji, początkowo tłumaczonej względami zdrowotnymi. Watykańska nuncjatura potwierdziła jednak, że powodem były „relacje wobec kobiet”, które naruszały „zobowiązania kapłańskie”. „Papież” Leon XIV nakazał Guschingowi życie w odosobnieniu, zakaz publicznych celebracji oraz wszczął dochodzenie kanoniczne prowadzone przez emerytowanego „biskupa” Stanislasa Lalanne’a i „arcybiskupa” Philippe’a Ballota. Gusching przyznał się do siedmioletniego „konsensualnego związku” z dorosłą kobietą, kwestionując jednocześnie rzetelność procedur watykańskich. „Kościół przypomina, że kapłani — a więc przede wszystkim biskupi — są wezwani do życia zgodnie ze zobowiązaniami podjętymi w czasie święceń” — stwierdził Ballot, podkreślając „obowiązek przejrzystości”.
Prelat w sieci grzechu: Parodia dyscypliny kościelnej
Fakt, iż hierarcha neo-kościoła przez siedem lat prowadził publiczny grzech cudzołóstwa, podczas gdy struktury posoborowe ograniczyły się do wygodnego przeniesienia go na emeryturę, demaskuje całkowity rozkład dyscypliny w sekcie Vaticanum II. Kanon 2359 §1 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 roku stanowił: „Klerycy, nawet w stopniach wyższych, którzy publicznie współżyją z kobietą podejrzaną o nieczystość bądź z nią w konkubinacie, mają być zawieszeni, a po bezskutecznym upomnieniu — zdeponowani lub pozbawieni stanu duchownego”. Tymczasem „bp” Gusching nie tylko unika degradacji, ale otrzymuje jedynie nakaz zamieszkania poza diecezjami Amiens i Verdun — niczym wysoko postawiony urzędnik objęty golden parachute.
Hermeneutyka kłamstwa: Zdrowie jako zasłona dymna
Początkowa mistyfikacja dotycząca „względów zdrowotnych” jako przyczyny rezygnacji, a dopiero późniejsze ujawnienie prawdy pod presją, to klasyczny przejaw kultury oszustwa dominującej w strukturach posoborowych. Jak czytamy w encyklice Pascendi Dominici gregis Piusa X: „Moderniści posługują się kłamstwem jako metodą, gdyż prawda objawiona jest dla nich jedynie wytworem zmiennej świadomości religijnej”. Farsą jest też powołanie „Trybunału Narodowego ds. Przestępstw Kanonicznych” (TPCN) — instytucji, która w rzeczywistości służy legitymizacji degeneracji poprzez nadanie jej pozorów legalności.
„Przyznał się do utrzymywania przez siedem lat związku z kobietą, który określił jako «konsensualny» i z «dorosłą kobietą»”
Ta jawna profanacja święceń kapłańskich kontrastuje z nauczaniem Soboru Trydenckiego (sesja XXIII, kan. 9): „Jeśliby ktoś powiedział, że duchownym związany węzłem święceń lub zakonnikom złożonym śluby czystości nie wolno zawierać małżeństwa, i że ci, którzy zawarli, nie są przez to samo małżeństwem związani, choćby nawet złożyli ślub czystości — niech będzie wyklęty”. Tymczasem „bp” Gusching nie tylko nie został ekskomunikowany, ale wciąż formalnie pozostaje „duchownym”, co dowodzi, że posoborowie całkowicie zerwało z katolicką koncepcją świętości stanu kapłańskiego.
Teologia zdrady: Od „przejrzystości” do kultu człowieka
Słowa „abpa” Ballota o „zaufaniu między wiernymi Chrystusa a tymi, którzy otrzymali misję bycia ich pasterzami” są czystą drwiną z zasady sacra potestas. Prawdziwy Kościół katolicki uczy, że władza biskupia pochodzi z sakramentalnego charakteru święceń, a nie z jakiegokolwiek „zaufania” czy społecznego konsensusu. Jak przypominał Pius XI w Quas primas: „Królestwo Chrystusa obejmuje wszystkich ludzi — czy to jednostki, czy rodziny, czy państwa — gdyż ludzie w społeczeństwa zjednoczeni nie mniej podlegają władzy Chrystusa jak jednostki”.
Brakuje natomiast w całym komunikacie jakiegokolwiek odniesienia do:
– Grzechu świętokradztwa (profanacja Eucharystii przez niegodnego celebransa)
– Obowiązku publicznej pokuty
– Szkód duchowych poniesionych przez owczarnię
– Sądu Bożego i odpowiedzialności wiecznej
To milczenie o sprawach nadprzyrodzonych jest najbardziej wymownym oskarżeniem przeciwko neo-kościołowi, który zredukował wiarę do psychospołecznego zarządzania kryzysowego.
Masoneria w sutannie: Systemowa apostazja
Sprawa Guschinga nie jest odosobniona, lecz wpisuje się w globalny kryzys moralny sekty posoborowej, gdzie:
– W 2025 r. „bp” Ciro Quispe López z Peru ustąpił za „nadużycia finansowe i seksualne”
– W 2025 r. o. Jesús María Delgado z Madrytu aresztowany za molestowanie
– W 2022 r. powstaje TPCN — świecki twór imitujący sądownictwo kościelne
Jak ostrzegał św. Pius X w Lamentabili sane exitu: „Moderniści pragną Kościół pozbawić wszelkiej nadprzyrodzonej siły, redukując go do poziomu czysto ludzkiej instytucji”. Reakcja Watykanu na skandal potwierdza, że posoborowie stało się antykościołem, gdzie:
1. Sakrament święceń jest fikcją (brak intencji zachowania Tradycji)
2. Dyscyplina kanoniczna — teatrem
3. Grzech — problemem wizerunkowym
4. Wiara — pustym rytuałem
Kościół Katolicki zaś trwa w wiernych strzegących niezmiennej doktryny, gdzie zdrada ślubów czystości pociąga za sobą natychmiastową degradację i pokutę pod groźbą wiecznego potępienia — nie zaś „odosobnienie” i medialne oświadczenia.
Za artykułem:
Vatican confirms French bishop’s resignation linked to inappropriate conduct toward women (catholicnewsagency.com)
Data artykułu: 06.11.2025
