Portal Catholic News Agency (7 listopada 2025) informuje o decyzji Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych, zezwalającej administracji Donalda Trumpa na wymóg podawania płci biologicznej w paszportach. „Władze mogą żądać od obywateli podawania ich płci biologicznej w paszportach” – komentuje prokurator generalna Pam Bondi, określając wyrok jako „24. zwycięstwo” administracji przed Sądem Najwyższym. Trzy sędzinie – Ketanji Brown Jackson, Sonia Sotomayor i Elena Kagan – wyraziły zdanie odrębne, twierdząc, że wymóg ten narusza równość wobec prawa i naraża osoby transseksualne na „konkretną krzywdę”. Artykuł przypomina również działania administracji Trumpa przeciwko ideologii gender, w tym ograniczanie „operacji zmiany płci” u dzieci oraz przywołuje dokument posoborowej struktury „Dikasterium Nauki Wiary” *Dignitas Infinita* (2024), który krytykuje negowanie „różnicy płciowej między mężczyzną a kobietą”.
Legalistyczna zasłona dymna wobec antropologicznej rewolucji
Decyzja Sądu Najwyższego, choć pozornie korzystna, stanowi jedynie kolejny przejaw naturalistycznej redukcji problemu. Trybunał uzasadnił wyrok stwierdzeniem, że wymóg podawania płci biologicznej „nie narusza zasad równej ochrony w większym stopniu niż wyświetlanie kraju urodzenia”, gdyż rząd „poświadcza jedynie fakt historyczny”. Tym samym sędziowie sprowadzili fundamentalną kwestię ontologiczną do poziomu proceduralnej formalności, ignorując jej metafizyczny i moralny wymiar.
Kościół Katolicki nauczał niezmiennie, że „Bóg stworzył człowieka na swój obraz […] jako mężczyznę i niewiastę” (Rdz 1,27), a sexus nie jest „faktem historycznym”, ale obiektywną rzeczywistością ontologiczną, wypływającą z zamysłu Stwórcy. Pius XI w encyklice Quas Primas przypominał, że „królestwo naszego Odkupiciela obejmuje wszystkich ludzi” i że „ludzie w społeczeństwa zjednoczeni nie mniej podlegają władzy Chrystusa jak jednostki”. Tymczasem zarówno administracja Trumpa, jak i jej oponenci, operują wyłącznie językiem świeckiego prawodawstwa, pomijając absolutny obowiązek podporządkowania prawa cywilnego prawu Bożemu.
Dysonans między retoryką a praktyką „Dikasterium”
Artykuł powołuje się na dokument posoborowej struktury Dignitas Infinita, który krytykuje ideologię gender za „negowanie największej możliwej różnicy między istotami żywymi: różnicy płciowej”. Jednak sama wzmianka o tym dokumencie przez portal CNA jest symptomatyczna dla teologicznego zamętu panującego w strukturach neo-kościoła.
Po pierwsze, wspomniane „dikasterium” nie posiada żadnej legitymacji doktrynalnej, będąc tworem antypapieża Bergoglio. Po drugie, jak zauważa Syllabus błędów Piusa IX, „Kościół nie może pogodzić się z postępem, liberalizmem i współczesną cywilizacją” (pkt 80). Tymczasem dokument z 2024 roku – wydany przez tę samą strukturę, która wcześniej promowała synkretyzm w Fiducia supplicans – próbuje budować iluzję ciągłości doktrynalnej, podczas gdy w rzeczywistości legitymizuje dialektyczną grę z błędem. Święte Oficjum pod Piusem X w dekrecie Lamentabili sane exitu potępiło tezę, jakoby „dogmaty, sakramenty i hierarchia […] były tylko etapem ewolucji świadomości chrześcijańskiej” (pkt 54). Właśnie taką ewolucję obserwujemy w przypadku neo-kościelnych dokumentów, które – używając tradycyjnej terminologii – przemycają rewolucyjne treści.
Milczenie o źródłach zła: odrzucenie królewskiej władzy Chrystusa
Najpoważniejszym zarzutem wobec komentowanego artykułu jest jego całkowite milczenie o nadprzyrodzonej przyczynie współczesnego chaosu. Ani portal CNA, ani administracja Trumpa, ani sędziowie Sądu Najwyższego nie wskazują na sedno problemu: systematyczne odrzucenie społecznego panowania Jezusa Chrystusa, którego wymagał Pius XI w Quas Primas:
„Gdy Boga i Jezusa Chrystusa usunięto z praw i z państw i gdy już nie od Boga, lecz od ludzi wywodzono początek władzy, stało się iż zburzone zostały fundamenty pod tąż władzą, gdyż usunięto główną przyczynę, dlaczego jedni mają prawo rozkazywać, drudzy zaś mają obowiązek słuchać”.
Wszystkie opisane działania – zarówno liberalne eksperymenty z „płcią kulturową”, jak i konserwatywne próby ich powstrzymania na płaszczyźnie prawnej – pozostają w sferze naturalizmu politycznego. Tymczasem Sobór Watykański I nauczał, że „Bóg jest początkiem i końcem wszystkich rzeczy” (Konst. Dei Filius), zaś Leon XIII w Immortale Dei podkreślał, że „państwo, podobnie jak cała społeczność ludzka, winno uznać panowanie Jezusa Chrystusa”. Bez powrotu do tej zasady, jakakolwiek „walka z gender” będzie jedynie gaszeniem pożaru bez ugaszenia jego źródła.
Pułapka fałszywego ekumenizmu i redukcja misji Kościoła
Warto zwrócić uwagę na językowe niuanse artykułu. Portal CNA konsekwentnie używa terminów „osoba transseksualna” i „tożsamość płciowa”, co – nawet w kontekście krytyki – legitymizuje język rewolucji antropologicznej. Tymczasem Święte Oficjum w dekrecie Lamentabili potępiło tezę, że „prawda zmienia się wraz z człowiekiem, ponieważ rozwija się wraz z nim, w nim i przez niego” (pkt 58). Uznanie jakiejkolwiek „tożsamości” sprzecznej z biologiczną i metafizyczną rzeczywistością jest aktem intelektualnego i moralnego samobójstwa.
Podobnie niepokojące jest bezkrytyczne przywołanie rzekomego „sukcesu” administracji Trumpa w ograniczaniu „operacji zmiany płci” u dzieci. Choć działania te są słuszne w warstwie czysto naturalnej, to jednak pozostają one redukcją misji Kościoła do poziomu świeckiego aktywizmu. Jak przypominał św. Pius X w Pascendi dominici gregis, moderniści „sprowadzają religię do czystego sentymentu”, odrywając ją od obiektywnej prawdy. W tym kontekście każda współpraca katolików z siłami politycznymi – nawet pozornie sprzyjającymi – która nie ma na celu przywrotu publicznego panowania Chrystusa Króla, stanowi duchowy kompromis.
Teologiczny wymiar kryzysu: odrzucenie porządku nadprzyrodzonego
Najgłębszy błąd światopoglądowy ujawniony w komentowanym artykule polega na całkowitym pominięciu konsekwencji grzechu pierworodnego i potrzeby Odkupienia. Spór o „płciową tożsamość” przedstawiany jest wyłącznie jako kwestia praw człowieka, psychologii czy medycyny, podczas gdy w rzeczywistości jest to przejaw buntu przeciwko Stwórcy.
Kościół zawsze nauczał, że „nie masz w żadnym innym zbawienia” (Dz 4,12) poza Chrystusem, a wszelkie próby budowania porządku społecznego w oderwaniu od Jego prawa prowadzą do katastrofy. Pius XI w Quas Primas przestrzegał: „Z tego powodu musiało być wstrząśnięte całe społeczeństwo ludzkie, gdyż brakło mu stałej i silnej podstawy”. Administracja Trumpa, skupiając się wyłącznie na aspektach prawnych i medycznych, nie tylko nie sięga do źródła problemu, ale wręcz utrwala iluzję, jakoby człowiek mógł rozwiązać kryzys wyłącznie siłami natury.
Tymczasem Święty Oficjum w dekrecie Lamentabili potępiło modernistyczną tezę, jakoby „Kościół nie był zdolny skutecznie obronić etyki ewangelicznej, ponieważ niezmiennie trwa przy swych poglądach” (pkt 63). To właśnie nieugięte trwanie przy niezmiennej doktrynie – a nie kompromisy ze „współczesnością” – stanowi jedyne lekarstwo na dzisiejsze zło.
W świetle powyższego, decyzja Sądu Najwyższego USA – choć pozornie słuszna – pozostaje jedynie półśrodkiem w świecie, który odrzucił swego Króla. Dopóki narody nie uznają publicznie panowania Chrystusa, dopóty będą tkwić w błędnym kole ideologicznych rewolt i powierzchownych kontrrewolucji. Jak nauczał Pius XI: „Pokój Chrystusowy w Królestwie Chrystusowym!” – i nie ma innej drogi do prawdziwego ładu.
Za artykułem:
U.S. Supreme Court allows Trump administration to require biological sex on passports (catholicnewsagency.com)
Data artykułu: 07.11.2025
