Portal LifeSiteNews (7 listopada 2025) relacjonuje przypadłość Martine Croxall, prezenterki BBC, która podczas czerwcowej audycji dotyczącej zagrożeń związanych z upałami, skorygowała termin „ciężarne osoby” na „kobiety”, dodając znaczące eye rolling. Działająca w ramach BBC jednostka skarg (ECU) uznała, że gest ten zdradzał „kontrowersyjne poglądy na temat osób trans” oraz naruszał zasadę bezstronności. W ciągu kilku dni po incydencie, liczba obserwatorów Croxall w mediach społecznościowych wzrosła z 56 000 do 127 000, podczas gdy jedynie 20 widzów złożyło skargi do nadawcy.
BBC początkowo broniło dziennikarki, tłumacząc, że korekta wynikała z niezgrabnego zapożyczenia języka z komunikatu prasowego, który używał nienaturalnego dla stylu nadawcy określenia „w podeszłym wieku” oraz „ciężarne osoby” – wbrew bezpośrednim słowom cytowanego badacza. ECU odrzuciło jednak tę argumentację, wskazując, że mimika Croxall „sugerowała przyjęcie stanowiska w bieżących sporach dotyczących tożsamości trans”, co potwierdzały zarówno gratulacje na portalach społecznościowych, jak i krytyka ze strony części widzów. Warto odnotować, że w kwietniu 2025 r. Sąd Najwyższy Wielkiej Brytanii orzekł, iż termin „kobieta” odnosi się wyłącznie do biologicznych kobiet, co stoi w sprzeczności z polityką językową BBC.
Relatywizacja płci jako akt apostazji współczesnych struktur
Incydent z Croxall nie jest błahym sporem lingwistycznym, lecz objawem systemowej apostazji struktur pseudokatolickich i świeckich, które dobrowolnie poddały się dyktatowi ideologii gender. Już w 1930 r. Pius XI w encyklice Casti connubii podkreślał nierozerwalny związek pomiędzy „małżeństwem a godnością kobiety”, przypominając, że „Bóg stworzył człowieka na obraz i podobieństwo swoje: mężczyzną i niewiastą stworzył ich” (Rdz 1,27). Tymczasem próby zastąpienia pojęcia „kobieta” genderowym neologizmem „ciężarna osoba” stanowią bezpośrednie odrzucenie lex naturalis (prawa naturalnego), a co za tym idzie – samego Prawodawcy.
Malcolm Mistry, który brał udział w badaniach, mówi, że osoby starsze, ciężarne osoby — kobiety! – oraz ci z istniejącymi już schorzeniami, muszą podjąć środki ostrożności.
Poprawka Croxall, choć słuszna w intencji, pozostaje jedynie powierzchowną korektą w ramach systemu, który od dekad konsekwentnie niszczy fundamenty cywilizacji chrześcijańskiej. Jak trafnie zauważył św. Pius X w encyklice Pascendi dominici gregis, moderniści dążą do „zniszczenia wszelkiego autorytetu kościelnego jako zgubnego, a jednak sami zastępują go własnym autorytetem, który jest najgorszym ze wszystkich, ponieważ jest czysto ludzki”. W tym świetle językowa pułapka „inkluzji” okazuje się narzędziem rewolucji antykatolickiej, której celem jest zastąpienie rzeczywistości stworzonej przez Boga – płci biologicznej – subiektywnymi „tożsamościami”.
Milczenie pseudo-hierarchii jako współudział w bałwochwalstwie
Najcięższą zbrodnią struktur okupujących Watykan nie jest bierność, lecz aktywny udział w demontażu antropologii katolickiej. Podczas gdy BBC karze dziennikarkę za obronę oczywistości biologicznej, „biskupi” posoborowi od lat promują herezję gender poprzez dokumenty takie jak „Mężczyzną i kobietą stworzył ich” (Kongregacja Edukacji Katolickiej, 2019), gdzie pod pozorem potępienia „ideologii” wprowadzono rozróżnienie między „płcią biologiczną” a „tożsamością płciową”, legitymizując tym samym mentalność transhumanistyczną.
Prawdziwy Kościół Katolicki nie prowadzi „dialogu” z błędem. Jak nauczał Leon XIII w encyklice Humanum genus, „Kościół zawsze uważał za swój obowiązek zwalczanie wszelkich błędów, zwłaszcza gdy one zagrażają wierze i moralności”. Tymczasem współczesne struktury, zajmując się „duszpasterstwem osób LGBT+”, faktycznie sankcjonują grzech przeciwko naturze, co Pius XI w Casti connubii nazwał „ohydną zbrodnią niegodną imienia chrześcijanina”.
Ideologia gender jako narzędzie antychrysta
Spór o określenie „ciężarne osoby” ujawnia jedynie wierzchołek metafizycznej wojny toczonej przeciwko porządkowi stworzonemu. Już w 1864 r. Pius IX w Syllabusie błędów potępił tezę, że „Kościół powinien pogodzić się z postępem, liberalizmem i współczesną cywilizacją” (pkt 80). Ideologia gender, będąca syntezą wszystkich potępionych herezji – od gnostyckiego odrzucenia materii po libertyńską wolność sumienia – stanowi realizację tego postulatu.
W świetle nauczania Piusa XII, który w przemówieniu do położnych (1951) przypominał, że „macierzyństwo jest świętym powołaniem kobiety”, redukcja kobiet do „ciężarnych osób” to akt spirytualnego ludobójstwa. Jak bowiem głosił Pius XI w Quas primas, „Chrystus Król panuje nie tylko nad jednostkami, ale i nad rodzinami oraz państwami, które winny być poddane Jego prawom”. Odrzucenie tej zasady przez BBC i rządzących to jedynie symptom głębszej choroby – całkowitego zerwania z Regnum Christi (Królestwem Chrystusowym).
Duchowa pustka współczesnego oporu
Choć wzrost popularności Croxall w mediach społecznościowych może budzić nadzieję na społeczną reakcję, to jednak jakikolwiek opór pozostający w ramach systemu jest skazany na klęskę. Jak uczy św. Robert Bellarmin w De Romano Pontifice, „jawny heretyk automatycznie traci jurysdykcję” – analogicznie, struktury które przyjęły herezję modernizmu (potępioną w dekrecie Lamentabili z 1907 r.), nie mogą być narzędziem odnowy.
Jedyną drogą ocalenia jest powrót do integralnej wiary katolickiej, która odrzuca nie tylko ideologię gender, ale cały posoborowy projekt pseudokościoła. Jak ostrzegał św. Pius X w Pascendi, „modernizm to zbiór wszystkich herezji” – walka z jednym aspektem tego systemu (jak język inkluzywny), bez odrzucenia jego fundamentów, przypomina stawianie oporu powodzi za pomocą łyżki.
Za artykułem:
BBC rebukes newscaster for refusing to say ‘pregnant people’ on air (lifesitenews.com)
Data artykułu: 07.11.2025
