Portal eKAI (8 listopada 2025) relacjonuje wydarzenie w Wyższym Seminarium Duchownym „Hosianum” w Olsztynie, gdzie zgromadzeni „księża”, „klerycy” i świeccy modlili się za zmarłych związanych z tą instytucją. „Abp” Józef Górzyński określił tę praktykę jako „tradycję, ludzką powinność i chrześcijański obowiązek”, podczas gdy „rektor” Wojciech Kotowicz mówił o działaniach jako „Pielgrzymi Nadziei”. Całość stanowi jaskrawą ilustrację teologicznej degrengolady struktury okupującej Watykan.
Naturalistyczne zawężenie modlitwy za zmarłych
„Czynimy to z wdzięcznością za ich życie i posługę. Czynimy to z nadzieją” – deklarował Kotowicz, całkowicie pomijając nadprzyrodzony wymiar modlitwy za dusze czyśćcowe. Jak trafnie nauczał św. Robert Bellarmin: „Modlimy się za zmarłych nie dla uczczenia ich cnót, ale dla ulżenia w mękach czyśćcowych, które ponoszą za nieodpokutowane winy” (De Purgatorio, II, 15). Tymczasem w relacji portalu nie padło ani jedno słowo o:
konieczności stanu łaski u zmarłych, obowiązku zadośćuczynienia za grzechy ani o mękach czyśćcowych – kluczowych elementach katolickiej doktryny potwierdzonych na Soborze Florenckim (Bull Laetentur coeli, 1439).
Arcybiskup Górzyński posunął się do bluźnierczego stwierdzenia: „obyśmy [dziedzictwa] nie uszczuplili ale wzbogacili”, co stanowi jawną drwinę z niezmiennego depozytu wiary. Pius XI w encyklice Quas Primas stanowczo potępił taką postawę: „Jeśliby ludzie prywatnie i publicznie uznali nad sobą władzę królewską Chrystusa, wówczas spłynęłyby na całe społeczeństwo niesłychane dobrodziejstwa, jak należyta wolność, jak porządek i uspokojenie, jak zgoda i pokój”.
Eucharystia czy profanacja?
Fakt, że wydarzenie odbyło się pod przewodnictwem „arcybiskupa” w ramach „Eucharystii”, jedynie pogłębia skalę skandalu. Nowy ryt Mszy promulgowany przez Montiniego w 1969 roku nie jest ważną Ofiarą przebłagalną, o czym świadczą zarówno zmienione słowa konsekracji, jak i ogólna orientacja na ucztę wspólnotową zamiast bezkrwawej ofiary Kalwarii. Święte Oficjum w dekrecie Lamentabili sane potępiło podobne nadużycia: „Dogmaty wiary należy pojmować według ich funkcji praktycznej, tzn. jako obowiązujące w działaniu, nie zaś jako zasady wierzenia” (punkt 26).
Ks. Cezary Opalach w homilii stwierdził: „mamy nadzieję, że wszyscy oni godnie przeżyli swoje życie”, co jest jawnym zaprzeczeniem nauki o grzechu pierworodnym i powszechnej potrzebie odkupienia. Św. Augustyn przypominał: „Nikt nie jest czysty od grzechu, nawet gdyby życie jego trwało tylko jeden dzień” (De civitate Dei, XXI, 16).
Strukturalny duch apostazji
Obecność świeckich pracowników kurii i sądu „biskupiego” podczas ceremonii demaskuje prawdziwy charakter tej instytucji. Jak trafnie zauważył Pius X w Lamentabili sane: „Organiczny ustrój Kościoła podlega zmianie, a społeczność chrześcijańska, podobnie jak społeczność ludzka, podlega ciągłej ewolucji” (punkt 53) – co Kongregacja Świętego Oficjum jednoznacznie potępiła jako herezję modernistyczną.
W całym przekazie brak jakiegokolwiek odniesienia do:
- Konieczności ważnej spowiedzi przed śmiercią (Sobór Trydencki, sesja XIV)
- Obowiązku odprawiania Mszy Świętej w rycie trydenckim za zmarłych (kanon 809 KPK 1917)
- Nauki o czyśćcu jako dogmacie wiary (Sobór Lyoński II, 1274)
Dziedzictwo destrukcji
„Seminarium Hosianum” – jak wszystkie instytucje formacyjne posoborowia – stało się kuźnią antykapłanów. Świadczy o tym choćby sama nazwa „Pielgrzymi Nadziei”, będąca jawną kpiną z prawdziwej pobożności maryjnej. Jak nauczał Pius XI: „Doroczny obchód tej uroczystości napomni także i państwa, że nie tylko osoby prywatne, ale i władcy i rządy mają obowiązek publicznie czcić Chrystusa i Jego słuchać” (Quas Primas).
Zamiast modlitwy za dusze w czyśćcu cierpiące, mamy tu do czynienia z sentymentalnym spotkaniem towarzyskim, gdzie:
„środowiska świeckie pamiętają o swoich kolegach z pracy” (słowa Górzyńskiego)
co stanowi jawne naruszenie kanonu 1188 KPK 1917, zastrzegającego modlitwy za zmarłych wyłącznie w kontekście nadprzyrodzonym.
Jedyna droga naprawy
W obliczu tak głębokiego kryzysu, jedynym rozwiązaniem pozostaje powrót do niezmiennej doktryny katolickiej wyrażonej w bulle Cum ex Apostolatus Officio Pawła IV: „jeśli kiedykolwiek w jakimkolwiek czasie okaże się, że jakikolwiek Biskup […] odstąpił od Wiary Katolickiej lub popadł w jakąś herezję: promocja lub wyniesienie […] będą nieważne, nieobowiązujące i bezwartościowe”.
Prawdziwi katolicy winni odrzucić tę farsę i:
- Odmówić różaniec w intencji nawrócenia apostatów
- Zlecić odprawienie Mszy Świętej trydenckiej za dusze zmarłych z seminarium
- Ostrzegać wiernych przed uczestnictwem w pseudosakramentach neo-kościoła
Jak ostrzegał św. Paweł: „Nie błądźcie: Bóg nie dopuści szyderstwa z siebie!” (Ga 6,7 Wlg).
Za artykułem:
08 listopada 2025 | 15:13Olsztyn: modlitwa za zmarłych ze wspólnoty seminaryjnej (ekai.pl)
Data artykułu: 08.11.2025
