Portal Konferencji Episkopatu Polski informuje o konferencji prasowej inaugurującej VIII edycję akcji „Polak z Sercem” – młodzieżowej inicjatywy Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży. „Biskup” Adam Bab, delegat KEP ds. KSM, powołał się na adhortację „Dilexi te” antypapieża Leona XIV, twierdząc, że „miłość bliźniego jest centrum życia Kościoła”. Zebrano dane o 55 tys. zł i 2 tonach darów zebranych w poprzedniej edycji. Akcja ma opierać się na „czterech filarach”: doświadczeniu spotkania, konkretnej potrzebie, gotowości do służby i inspiracji historycznej.
Humanitaryzm zamiast nadprzyrodzonej caritas
Przedstawiona inicjatywa stanowi klasyczny przykład redukcji katolickiej miłości bliźniego (caritas) do naturalistycznego humanitaryzmu. Jak ostrzegał Pius XI w encyklice Quas Primas: „Pokój Chrystusowy w Królestwie Chrystusowym! Inaczej mówiąc, zasadą pomyślności i prawdziwej szczęśliwości tak dla pojedyńczych obywateli, jak i dla państw jest uznanie królewskiej władzy naszego Pana”. Tymczasem akcja całkowicie pomija nadprzyrodzony cel miłosierdzia – doprowadzenie dusz do stanu łaski uświęcającej.
„Wchodzimy w Boży świat wtedy, kiedy wchodzimy w realizację miłości bliźniego, będąc gotowymi do dużych poświęceń” – podkreślił „bp” Bab.
To jaskrawe pomieszanie pojęć! Wiara katolicka uczy, że „wejście w Boży świat” dokonuje się wyłącznie przez chrzest, łaskę uświęcającą i życie sakramentalne, a nie przez akcje społeczne. Św. Paweł wyraźnie ostrzega: „Choćbym rozdał na żywność dla ubogich wszystką majętność moją… a miłości bym nie miał, nic mi nie pomoże” (1 Kor 13,3).
Masoneria patriotyzmu w służbie synkretyzmu
Współpraca z „Stowarzyszeniem Kocham Polskę” demaskuje prawdziwy charakter przedsięwzięcia. Tomasz Rutkowski z tej organizacji chwali się, że „kultywowanie ducha polskości odbywa się przede wszystkim w spotkaniu z drugim człowiekiem”. To ewidentne narzucenie świeckiego patriotyzmu jako substytutu religijnego celu, co Pius XI potępiał jako „bałwochwalstwo narodowe” w encyklice Mit brennender Sorge.
Ks. dr Andrzej Lubowicki próbuje nadać działaniom pozór duchowości, mówiąc o „duchu inicjatywy” rzekomo zrodzonym z „przeżywania 100-lecia niepodległości”. To typowy przykład posoborowego synkretyzmu, gdzie cele narodowe stawia się na równi z nadprzyrodzonymi, co św. Pius X w Liście Apostolskim Notre charge apostolique nazwał „zdradą obowiązków urzędu”.
Statystyki jako miara sukcesu
Podkreślanie przez Katarzynę Szczepanik „250 wolontariuszy”, „55 tys. zł” i „2 ton darów” ujawnia modernistyczne myślenie w kategoriach utylitarystycznych. Jak przypomina Syllabus błędów Piusa IX: „Nie należy stawiać postępu nauk przyrodniczych ponad prawdy wiary” (punkty 13-14). Tymczasem cała prezentacja skupia się na wymiernych efektach, całkowicie pomijając:
- Czy pomoc obejmowała katolicką katechezę?
- Czy odbiorcy zostali pouczeni o obowiązku uczestnictwa w prawdziwej Mszy Świętej?
- Czy rozdawano katolickie modlitewniki zamiast posoborowych „katechizmów”?
Maria Panfil deklaruje: „razem czynimy wiele dobra”, ale w świetle Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 (kan. 1325) wszelka współpraca z heretykami lub schizmatykami w sprawach religijnych jest zakazana pod karą ekskomuniki.
„Dilexi te” – dokument apostazji
Powołanie się „bp” Baba na adhortację Leona XIV to jawna zdrada katolicyzmu. Jak wykazuje dekret Świętego Oficjum Lamentabili sane exitu (1907): „Dogmaty, które Kościół podaje jako objawione, nie są prawdami pochodzenia Boskiego, ale są pewną interpretacją faktów religijnych” (propozycja 22 potępiona). Tym samym „dokument” Bergoglia stanowi heretycką reinterpretację podstaw wiary.
Gdyby inicjatorzy naprawdę chcieli pomóc Polakom na Kresach, wysłaliby kapłanów sprawujących prawdziwą Mszę Świętą i rozdających sakramenty ważnie udzielane. Tymczasem – jak ujął to św. Pius X – „moderniści zastępują ewangelicznego cieślę z Nazaretu jakimś bezcielesnym Chrystusem wyobrażonym przez ich sentymentalizm” (Encyklika Pascendi).
Za artykułem:
Bp Bab: Akcja „Polak z Sercem” to przejaw konkretnej miłości bliźniego (episkopat.pl)
Data artykułu: 10.11.2025
