Portal LifeSiteNews (10 listopada 2025) prezentuje artykuł Bruno Jambora broniący tytułów Marji jako „Współodkupicielki” (Co-Redemptrix) i „Pośredniczki” (Mediatrix), ostro krytykując stanowisko watykańskiego urzędu doktrynalnego, które uznało je za „nieodpowiednie”. Autor dowodzi, że pomniejszanie roli Matki Bożej w ekonomii zbawienia stanowi zdradę podstawowych zasad katolickiej doktryny o Wcieleniu i Odkupieniu. Już sam fakt, że tak fundamentalna prawda wiary staje się przedmiotem „dyskusji” w strukturach posoborowych, demaskuje teologiczne bankructwo neo-kościoła.
Doktrynalna anarchia posoborowia wobec konstytutywnych prawd wiary
Jambor słusznie wskazuje, że kwestia udziału Marji w dziele Odkupienia nie jest „drobiazgiem do przeoczenia”, lecz dotyka samej istoty zbawczego planu Boga. Niestety, jego argumentacja czerpie z podejrzanych źródeł teologicznych, w tym z Hansa Ursa von Balthasara – postaci de facto modernistycznej, której poglądy powinny być oceniane cum magna cautela (z najwyższą ostrożnością). W artykule czytamy:
„Rola Maryi w odkupieniu została jasno wyjaśniona przez teologów takich jak ojcowie Matthias Scheeben i Hans Urs von Balthasar”.
Tymczasem von Balthasar, pomimo pozorów ortodoksji, propagował niebezpieczne idee jak „nadzieja zbawienia dla wszystkich” czy „Chrystus zstępujący do piekieł jako wyraz solidarności z potępionymi” – co stoi w jaskrawej sprzeczności z niezmiennym nauczaniem Kościoła o wiecznym potępieniu (por. Mt 25:46). Cytowanie go w kontekście obrony tradycyjnej mariologii to teologiczny nonsens.
Monopol Pośrednictwa Chrystusowego a rola Marji
Kluczowy błąd autora polega na niedostatecznym rozróżnieniu między pośrednictwem jedynym i pryncypialnym Chrystusa a pośrednictwem podporządkowanym Jego Matki. Św. Paweł Apostoł stanowczo naucza: „Albowiem jeden jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek, Chrystus Jezus” (1 Tm 2:5). Pius XII w encyklice „Mediator Dei” (1947) precyzował:
„Nikt… nie może być złączony z Bogiem Ojcem inaczej jak przez Chrystusa, jako najwyższego Pośrednika, chociaż w podporządkowaniu Jemu, także Najświętsza Marja Panna jest Pośredniczką u swego Syna”.
Jambor wpada w pułapkę semantyczną, porównując współpracę Marji w Odkupieniu do „małżeńskiego partnerstwa” z Chrystusem. To niebezpieczne uproszczenie zaciera ontologiczną przepaść między Boską Osobą Słowa Wcielonego a stworzoną naturą Jego Matki. Marja jest „służebnicą Pańską” (Łk 1:38), nie zaś „współodkupicielką” w sensie ściśle współsprawczej równorzędności.
Destrukcyjne skutki mariologicznego rewizjonizmu
Artykuł trafnie zauważa, że atak na tytuły maryjne stanowi logiczną konsekwencję posoborowej apostazji:
„To nie jest drobny błąd, który można poprawić i zapomnieć z czasem. Jest to niedopuszczalne zamazanie znaczenia Wcielenia i Odkupienia”.
Rzeczywiście, gdy odrzuca się dogmat o jedynym Pośrednictwie Chrystusa (co posoborowie czyni poprzez ekumenizm i „dialog” z religiami niekatolickimi), wówczas mariologia musi zostać zrelatywizowana. W pliku [Fałszywe objawienia fatimskie] czytamy ostrzeżenie przed „hiper-aktami” kultu zastępującymi centralną rolę sakramentów – tu mamy do czynienia z odwrotnym zjawiskiem: teologiczną kastracją kultu Marji, by dostosować go do protestanckich gustów.
Historyczno-doktrynalne korzenie tytułu „Współodkupicielki”
Autor powołuje się na Ojców Kościoła, którzy widzieli w Marji „nową Ewę”. Owszem, tradycja patrystyczna (św. Ireneusz, Adversus Haereses III, 22,4) przedstawia paralelę między nieposłuszeństwem Ewy a posłuszeństwem Marji. Jednakże żaden sobór powszechny ani papież przed 1958 rokiem nie posunął się do nadania Marji tytułu sugerującego współistotność w dziele Odkupienia. Pius XII w konstytucji apostolskiej „Munificentissimus Deus” (1950) ogłaszającej dogmat o Wniebowzięciu, mówi o Marji jako „niepokalanej Matce Boga, zawsze dziewicy”, ale nie jako „współodkupicielce”.
Wątpliwe źródła przywoływane przez Jambora (jak wizjonerstwo fatimskie) nie mogą stanowić podstawy doktrynalnej. Jak czytamy w [Fałszywe objawienia fatimskie]: „Objawienia prywatne (nawet zatwierdzone) nie mają gwarancji nieomylności Kościoła”.
Mariologiczne nadużycia w służbie modernizmu
Ostrzeżenie Kongregacji Nauki Wiary przed tytułem „Współodkupicielki” – choć samo w sobie błędne – jest logicznym owocem posoborowego rozkładu doktrynalnego. Gdy sekta watykańska odrzuca zasadę „Extra Ecclesiam nulla salus” (poza Kościołem nie ma zbawienia), wprowadza „wolność religijną” (potępioną w „Syllabusie błędów”, pkt 15-18) i neguje konieczność Chrztu dla zbawienia – wówczas musi również zrelatywizować rolę Marji, która jest „Matką Kościoła”, a nie matką heretyków i apostatów.
Artykuł Jambora – mimo pozorów obrony tradycji – ujawnia głębszy problem: brak zrozumienia zasady analogii wiary. Próba budowania mariologii na emocjonalnym kulcie i poetyckich metaforach („Marja jak księżyc odbijający światło”) zamiast na scholastycznej precyzji, prowadzi do teologicznego chaosu, którym żywi się modernizm.
Sedno problemu: negacja królewskiej władzy Chrystusa
Ostateczna przyczyna ataku na maryjne tytuły tkwi w odrzuceniu społecznego panowania Chrystusa Króla. Pius XI w encyklice „Quas Primas” (1925) nauczał nieomylnie:
„Gdyby ludy prywatnie i publicznie uznały nad sobą władzę królewską Chrystusa, wówczas spłynęłyby na całe społeczeństwo niesłychane dobrodziejstwa, jak należyta wolność, jak porządek i uspokojenie, jak zgoda i pokój”.
Posoborowa sekta, negując królewską godność Chrystusa (co wynika jasno z deklaracji „Dignitatis humanae”), musi konsekwentnie zdegradować również Jego Matkę. To logika apostazji: odrzuciwszy Głowę, nie można czcić Serca.
Podsumowując: choć Jambor słusznie broni szczególnej roli Marji w ekonomii zbawienia, jego argumentacja czerpie z podejrzanych źródeł i nie unika modernistycznych pułapek. Prawdziwy problem jednak leży głębiej: w samej naturze neo-kościoła, który – odrzucając nieomylne Magisterium – skazuje się na nieustanne „wymyślanie wiary na nowo”, ku zgorszeniu wiernych i chwale szatana.
Za artykułem:
The Vatican risks grave error by downplaying Mary’s role in salvation history (lifesitenews.com)
Data artykułu: 10.11.2025
