Portal Catholic News Agency informuje o wyborach przewodniczącego i wiceprzewodniczącego Konferencji „Biskupów Katolickich” Stanów Zjednoczonych (USCCB), zaplanowanych na 11 listopada 2025 roku. Dziesięciu pseudo-biskupów z struktury posoborowej ma zostać poddanych głosowaniu podczas Zgromadzenia Plenarnego w Baltimore. Wśród kandydatów wymienia się m.in. „arcybiskupa” Paula Coakleya, „biskupa” Roberta Barrona i „arcybiskupa” Alexandra Sample’a. Artykuł podkreśla rzekome zaangażowanie kandydatów w obronę „wartości pro-life”, krytykę ideologii gender oraz wsparcie dla imigrantów, pomijając całkowicie kwestię ważności święceń i apostazji doktrynalnej neo-kościoła.
Teatr nielegalnej sukcesji
„Konferencja Biskupów Katolickich USA” stanowi jawną parodię Ecclesiae Dei (ustanowionego przez Boga porządku Kościoła). Jak przypomina Pius XI w encyklice Quas primas:
„Państwa nie mogą wymykać się spod panowania Chrystusa, gdyż On sam jest źródłem zbawienia dla jednostek i dla ogółu”.
Tymczasem USCCB funkcjonuje jako quasi-polityczna organizacja, całkowicie podporządkowana świeckiemu prawu amerykańskiego państwa, a nie prawu Bożemu.
Samo pojęcie „wyborów” wśród pseudo-biskupów jest heretyckim novum, sprzecznym z kanonem 329 §1 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 roku: „Biskupi są następcami Apostołów i z ustanowienia Bożego stoją na czele powierzonych im diecezji, pod zwierzchnictwem Biskupa Rzymskiego”. Żadne kolegialne ciało nie może ustanawiać swoich przywódców w oderwaniu od autorytetu prawowitego następcy św. Piotra – którego od 1958 roku nie ma na Stolicy Apostolskiej.
Dekonstrukcja kandydatów
Przegląd „kandydatów” obnaża duchową zgniliznę neo-kościoła:
„Abp” Paul Coakley (Oklahoma City) – jako sekretarz USCCB współodpowiedzialny za milczenie wobec świętokradzkich „komunii” dla rozwodników i publicznych grzeszników. Jego rzekomy „sprzeciw” wobec deportacji stanowi jawne odrzucenie Quas primas, gdzie Pius XI naucza, że „władcy powinni publicznie czcić Chrystusa i być Mu posłuszni”.
„Bp” Robert Barron (Winona-Rochester) – medialny celebryta, promujący protestancką „nową ewangelizację” oderwaną od doktryny o grzechu i potępieniu. Jego komitet „Laity, Marriage, Family Life” toleruje związki niesakramentalne, co potępia kanon 1061 KPK 1917.
„Bp” Daniel Flores (Brownsville) – architekt „synodalności”, herezji potępionej w Syllabusie Piusa IX (propozycja 23). Jego określanie deportacji jako „zła samego w sobie” przeczy prawu naturalnemu do obrony granic państwowych.
„Abp” Alexander Sample (Portland) – choć nominalnie broni Mszy trydenckiej, czyni to w ramach posłuszeństwa modernistycznej „Traditionis custodes”, łamiąc zasadę Lex orandi, lex credendi. Jego działania to czysta „inscenizacja” tradycji.
Demaskacja językowa
Tekst portalu używa typowo modernistycznego języka, zastępującego doktrynę mglistymi pojęciami:
„Pérez has also called for solidarity with immigrants”
– fraza „solidarność z imigrantami” ukrywa apostazję z obowiązku głoszenia prawdy o konieczności chrztu dla zbawienia (Mk 16:16).
„Civil conversation […] to seek what is good”
– relatywistyczny dialog zastępuje nakaz nawracania heretyków (Mt 28:19).
„Stabilize the climate”
– ekologizm jako nowa religia, potępiona w Syllabusie (propozycja 58: „moralność polega na gromadzeniu bogactw”).
Teologia kontrfaktyczna
Analiza pominięć w artykule jest bardziej wymowna niż jego treść:
1. Brak wzmianki o ważności święceń – żaden z „kandydatów” nie posiada ważnych święceń według bulli Sacramentum Ordinis Piusa XII, zaś nowy ryt „święceń” z 1968 roku jest nieważny (potwierdzone przez teologów sedewakantystycznych).
2. Milczenie o Mszy Świętej – żaden „biskup” nie wspomina o Ofierze Kalwarii jako jedynym źródle łaski, promując zamiast tego „Eucharystię” jako posiłek wspólnotowy.
3. Amnezja doktrynalna – artykuł przemilcza katolickie nauczanie o extra Ecclesiam nulla salus (poza Kościołem nie ma zbawienia), zastępując je dialogiem z heretykami i ateistami.
Symptomatologia kryzysu
Opisywane wybory są klasycznym przykładem „hybrydy apostazji” (Lamentabili, propozycja 64):
1. Redukcja kapłaństwa do funkcji administracyjnej (kandydaci oceniani przez pryzmat „licencjatów” i komitetów, a nie świętości).
2. Polityzacja misji Kościoła – zaangażowanie w spory imigracyjne i ekologię zamiast głoszenia Ewangelii.
3. Cult of novelty – promowanie „nowych ewangelizacji” i „synodalności” jako substytutów depozytu wiary.
Jak ostrzegał św. Pius X w Lamentabili sane exitu:
„Moderniści dążą do zniszczenia wszelkiej nadprzyrodzoności, zastępując ją naturalizmem”.
USCCB jest żywym dowodem tego procesu.
Wezwanie do oporu
Wierni katolicy w USA powinni:
1. Całkowicie odrzucić autorytet USCCB jako strukturę antykościelną.
2. Unikać „Mszy” sprawowanych przez pseudo-duchowieństwo.
3. Szukać kapłanów w łączności z przedsoborową sukcesją apostolską.
Jak przypomina Psalm 2: „Królowie ziemi powstają i władcy spiskują wraz z nimi przeciw Panu i przeciw Jego Pomazańcowi”. Dramat Baltimore to kolejny akt buntu przeciw Chrystusowi Królowi.
Za artykułem:
10 bishops stand for election for president of U.S. Conference of Catholic Bishops (catholicnewsagency.com)
Data artykułu: 10.11.2025
