Portal Opoka relacjonuje śmierć Paula Badde, „znanego watykanisty” i propagatora fałszywych objawień oraz pseudorelikwii, który zmarł 10 listopada w Manoppello – miejscu swojego zaangażowania w promocję rzekomego „Boskiego Oblicza”. Jako długoletni korespondent niemieckich mediów w Rzymie i Watykanie, Badde współtworzył narrację modernistycznej rewolucji, legitymizując działania uzurpatorów na Stolicy Piotrowej od Jana XXIII po obecnego antypapieża Leona XIV.
Teologiczne bankructwo „badań” Badde
Paul Badde zasłynął jako gorliwy promotor dwóch szczególnie szkodliwych fenomenów:
1. Fałszywego kultu „Matki Bożej z Guadalupe” – gdzie indiańsko-maryjny synkretyzm podważa katolicką koncepcję objawienia prywatnego
2. Rzekomego „Całunu z Manoppello” – artefaktu pozbawionego jakichkolwiek historycznych i teologicznych podstaw, którego kult stanowi jawne naruszenie kanonu 1279 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r., zakazującego czci relikwii niezatwierdzonych przez Stolicę Apostolską.
„Od 2008 roku pełnił również funkcję przewodniczącego «Akcji Fatimskiej»”
To zdanie demaskuje istotę duchowego zwichnięcia Badde. Jak wykazano w dokumencie „Fałszywe objawienia fatimskie”, cały fenomen Fatimy to „operacja psychologiczna masonerii przeciw Kościołowi” (FILE: Fałszywe objawienia fatimskie). Założona przez niego „Akcja Fatimska” służyła podtrzymywaniu tego antykatolickiego mirażu, odwracając uwagę od modernistycznej apostazji w łonie Kościoła. Jak słusznie zauważono: „Przesłanie skupia się na zagrożeniach zewnętrznych (komunizm), pomijając główne niebezpieczeństwo: modernistyczną apostazję w łonie Kościoła od początku XX wieku” (ibidem).
Medialny płaszcz dla posoborowej rewolucji
Jako korespondent „Die Welt” i twórca „Vatican-Magazin”, Badde przez dekady budował medialną legitymizację dla:
- Antypapieża Benedykta XVI – który w encyklice Deus Caritas Est głosił herezję o „miłości eros”
- Antypapieża Franciszka – otwarcie propagującego relatywizm religijny i komunistyczne utopie
- Obecnego uzurpatora Leona XIV – kontynuującego demontaż resztek katolickiej doktryny
Jego książki, przetłumaczone na wiele języków, stanowią przykład modernistycznej infiltracji pod pozorem „pobożnej literatury”. Promowanie „Twarzą w twarz” czy „Madonny św. Łukasza” to działania wprost sprzeczne z ostrzeżeniem Piusa X: „Interpretacja Pisma św., jaką daje Kościół, nie należy pogardzać, ale podlega dokładniejszym osądom i poprawkom egzegetów” (FILE: Lamentabili sane exitu).
Manopello: bałwochwalcza mistyfikacja
Szczególnie jaskrawym przykładem duchowego zwiedzenia Badde było jego zaangażowanie w promocję „chusty z Manoppello” – rzekomego autoportretu Chrystusa. Teologiczny absurd tego kultu uderza w samo sedno katolickiej doktryny:
- Kanon 1282 KPK 1917 jasno stanowi, że „do wystawiania publicznej czci relikwii wymagana jest pisemna zgoda Stolicy Apostolskiej” – której Manoppello nigdy nie otrzymało
- Nauka o Całunie Turyńskim jako jedynej autentycznej relikwii Męki została potwierdzona przez Piusa XI w konstytucji „Quam Singulari”
- Kult „autoportretu” sprzeciwia się zasadzie „non fecit taliter omni nationi” (Ps 147,20) – Bóg nie udziela prywatnych wizjiartystycznych w miejsce publicznego Objawienia
Badde, jako przewodniczący „Akcji Fatimskiej”, realizował tym samym program wyrażony w dokumencie o fałszywych objawieniach: „Projekt ekumenizmu: Nieprecyzyjne sformułowanie «nawrócenie Rosji» (bez wskazania na katolicyzm) otwiera drogę do relatywizmu religijnego” (FILE: Fałszywe objawienia fatimskie). Jego działalność stanowiła mistrzowskie połączenie dwóch posoborowych herezji: fałszywego ekumenizmu i pseudomistycyzmu.
Śmierć w cieniu antykościoła
Fakt, że Badde zmarł w Manoppello – swoim „duchowym domu” – symbolicznie zamyka drogę człowieka, który poświęcił życie budowaniu posoborowego mirażu. Jego współpraca z EWTN, mediami głównego nurtu i strukturami okupującymi Watykan pokazuje mechanizm, w jakim modernistyczni „teologowie” stają się użytecznymi idiotami globalnej apostazji.
W świetle niezmiennej doktryny katolickiej, dzieło Badde należy ocenić jako „lamentabili sane exitu” – opłakany koniec, który winien być przestrogą dla wszystkich, ulegających pokusie „katolickiego dziennikarstwa” polegającego na negocjowaniu z modernistyczną herezją. Jak nauczał Pius XI w Quas primas: „Królestwo Odkupiciela naszego obejmuje wszystkich ludzi […] nie można sprzeciwić się, że Chrystus panuje w sercach” (FILE: Encyklika Quas Primas). Badde wybrał służbę królestwu tego świata – i jego dzieło rozsypuje się w proch wraz z upadającą strukturą neo-kościoła.
Za artykułem:
Zmarł Paul Badde – znany watykanista i badacz m.in. chusty z Manopello (opoka.org.pl)
Data artykułu: 11.11.2025
