Portal Tygodnik Powszechny (12 listopada 2025) prezentuje tekst „o.” Wacława Oszajcy SJ, który pod płaszczykiem troski o materialne zabezpieczenie duchowieństwa forsuje rewolucyjną tezę:
„Zanim nauczymy kogoś odprawiania mszy, nauczmy go konkretnego zawodu”.
To nie błaha propozycja duszpasterska, lecz jawna negacja kapłaństwa jako poświęconego status clericalis i redukcja święceń do świeckiego urzędu.
Fałszywa ekwiwokacja: Paweł Apostoł vs. modernistyczny aktywizm
Autor nadużywa cytatu z 2 Tes 3,7-12, przedstawiając św. Pawła jako wzór „księdza pracownika”. Tymczasem Doctor Gentium wyraźnie precyzuje motywację: „Nie żebyśmy nie mieli do tego prawa, ale chcieliśmy dać wam samych siebie jako przykład” (2 Tes 3,9 Wlg). Jak tłumaczy św. Tomasz z Akwinu w Super Epistolas S. Pauli Lectura: „Praca Apostoła była wyjątkiem potwierdzającym zasadę – kapłani żyją z ołtarza (1 Kor 9,13), by nie być przeszkodą dla Ewangelii”. Kodeks Prawa Kanonicznego z 1917 r. w kanonie 138 stanowi nieusuwalną podstawę: „Duchowni mają prawo do godnego utrzymania z dóbr kościelnych”. Propozycja Oszajcy to zdrada kanonicznego przywileju klerykalnego, który chroni kapłana przed świecką zależnością.
Teologiczne bankructwo: od specjalisty od sacrum do pracownika produkcyjnego
Przytoczona wypowiedź „Benedykta XVI” o kapłanie jako „specjaliście od spotkania człowieka z Bogiem” zostaje przeinaczona na rzecz naturalizmu:
„Czy jednak nie nadszedł czas, abyśmy […] zaczęli na własne utrzymanie zarabiać własnymi rękami”.
To jawna herezja przeciwko dogmatowi o charakterze sakramentalnym (kan. 108 KPK 1917), który czyni kapłana alter Christus. Św. Pius X w Exhortatio ad clerum catholicum (1908) ostrzegał: „Kapłan, który szuka zajęć świeckich, zdradza swe powołanie – jego miejscem jest ołtarz, ambona i konfesjonał”. Pominięcie w artykule nadprzyrodzonej funkcji kapłaństwa – sprawowania Ofiary i rozdawania łask – demaskuje czysto naturalistyczną wizję posługi.
Symptom apostazji: kryzys sakramentów jako „źródła dochodu”
Najjaskrawszy przejaw modernizmu ukazuje język tekstu:
„Dotychczas żyliśmy z kultu, ale dalej tak się nie da. Mszy coraz mniej, ślubów i pogrzebów tudzież […] co dalej, gdy ten system padnie?”
Redukcja Najświętszej Ofiary do „kultu”, sakramentów do „źródeł dochodu”, a wiernych do „klientów” – oto finał posoborowej dewastacji. Już Pius XI w Quas Primas (1925) wskazywał: „Błąd laicyzmu polega na oddzieleniu życia społecznego od poddania prawom Chrystusa Króla”. Gdy Oszajca pisze: „Niech nas ludzie poznają […] po sposobie życia” (rozumianym jako praca fizyczna), odrzuca nadprzyrodzony charakter kapłaństwa, którym człowiek poznaje kapłana po „owocach duchowych” (Mt 7,20 Wlg).
Strukturalna rewolucja: od kapłaństwa do protestanckiego pastorstwa
Projekt „księdza pracownika” to kopiowanie modelu protestanckich pastorów – świeckich przywódców wspólnoty. Sobór Trydencki w sesji XXIII, kan. 1 potępia: „Jeśliby ktoś twierdził, że w Kościele katolickim nie ma ustanowionego przez prawo Boże kapłaństwa widzialnego i zewnętrznego […] niech będzie wyklęty”. Artykuł Oszajcy jest jawnym aktem nieposłuszeństwa wobec niezmiennej doktryny, co Pius XII w Mediator Dei (1947) nazywa „świętokradzkim zamachem na kapłańską godność”. Propozycja, by „połączyć wytwarzanie namiotów z duszpasterzowaniem”, to podważenie słów Chrystusa: „Nikt nie może dwom panom służyć” (Mt 6,24 Wlg).
Duchowa ruina: od ofiary mszy świętej do etatyzmu
Milczenie autora wobec kluczowego problemu – niemożności pogodnienia pracy zarobkowej z codziennym sprawowaniem Ofiary i brewiarzem – jest wymowne. Kodeks z 1917 r. w kanonie 147 stanowi: „Duchownym nie wolno podejmować zajęć niegodnych stanu duchownego”. Św. Alfons Liguori w Selva przestrzega: „Kapłan oddający się pracom świeckim traci ducha modlitwy i staje się zgorszeniem”. Projekt Oszajcy to ostateczne zerwanie z katolicką koncepcją kapłaństwa, gdzie – jak uczy św. Jan Vianney – „kapłan jest człowiekiem Eucharystii”, nie zaś etatowym pracownikiem.
Za artykułem:
Przyszłość księży nie rysuje się najlepiej. Z czego będą się utrzymywać? (tygodnikpowszechny.pl)
Data artykułu: 12.11.2025
