Portal eKAI (12 listopada 2025) relacjonuje wystąpienie „papieża” Leona XIV podczas audiencji ogólnej, gdzie pod pozorem życzeń z okazji Święta Niepodległości Polski przemyca modernistyczną rewizję katolickiego pojmowania ojczyzny i pokoju. Antypapież – wierny linii soborowej apostazji – nazwał I wojnę światową „bezużyteczną masakrą”, co stanowi jawne zaprzeczenie nauki Piusa X i Benedykta XV o prawie narodów do obrony przed agresją.
Deformacja historii w służbie globalistycznej utopii
W przemówieniu adresowanym do Polaków uzurpator na tronie Piotrowym stwierdził:
„Wczoraj wspominaliśmy zakończenie ‘bezużytecznej masakry’ I wojny światowej, po której wielu narodom, także waszemu, zaświtała jutrzenka niepodległości”
. To perfidne przeinaczenie faktów historycznych:
- Zanegowanie heroizmu: Bitwy pod Verdun czy Warszawą 1920 były bellum iustum (wojną sprawiedliwą) w obronie cywilizacji chrześcijańskiej przed barbarzyństwem pruskim i bolszewickim. Jak pisze kard. Alfred Baudrillart w „La guerre allemande et le catholicisme” (1915): „Obrona ojczyzny jest świętym obowiązkiem, a żołnierz poległy za wiarę i ojczyznę zasługuje na miano męczennika”.
- Relatywizacja niepodległości: Prawdziwa wolność narodów – jak nauczał Pius XI w „Quas Primas” – może zaistnieć jedynie pod berłem Chrystusa Króla, nie zaś w ramach masońskiego projektu „państw narodowych” z Wersalu.
Naturalistyczna herezja „powszechnego braterstwa”
W katechezie streszczonej przez współpracowniczkę sekty posoborowej padły bluźniercze twierdzenia:
„Braterstwo, wpisane w ludzką naturę (…) jest antidotum na samotność i narcyzm”
. To jawny naturalizm potępiony w pkt. 1-7 Syllabusu bł. Piusa IX:
- Chrystus ustanowił „nowe przykazanie” (J 13,34), którego źródłem jest Łaska, nie zaś „wrodzona dobroć” człowieka – jak głosi herezja Rousseau.
- Koncepcja „omnes fratres” św. Franciszka – wyjęta z kontekstu jego heroicznego ubóstwa i posłuszeństwa Magisterium – została przekształcona w narzędzie ekumenicznej apostazji, co demaskował św. Pius X w „Pascendi Dominici gregis” (1907).
Struktury apostazji na audiencji
Wśród uczestników wymieniono grupy stanowiące awangardę rewolucji posoborowej:
- „Odnowa w Duchu Świętym” – ruch charyzmatyczny inspirowany protestancką teologią „drugiego błogosławieństwa”, potępiony przez Św. Oficjum w dekrecie z 1917 r. jako „niebezpieczna duchowa aberracja”.
- „Instytut Maryi Służebnicy Pańskiej” – feministyczna organizacja promująca kapłaństwo kobiet, co stanowi jawne pogwałcenie kanonu 968 §1 Kodeksu Prawa Kanonicznego (1917).
- Kult „św. Maksymiliana Kolbe” – „kanonizowanego” przez sekciarski pseudo-kościół w 1982 r. mimo braku męczeństwa in odium fidei (z nienawiści do wiary), co wymagałoby śmierci za obronę dogmatów, nie zaś czyn humanitarny.
Antyteologia pokoju bez Chrystusa Króla
Wezwanie do „strzeżenia pokoju w duchu braterstwa” pomija fundamentalną zasadę katolicką: „Nie ma pokoju bez panowania Chrystusa” (Pius XI, Ubi arcano Dei). Jak ostrzegał św. Augustyn w „Państwie Bożym” (XIX, 13): „Pokój niegodziwych nie jest prawdziwym pokojem, lecz zmową przeciwko Bogu”.
Brak także ostrzeżenia, że przyjmowanie „Komunii” w strukturach posoborowych, gdzie Msza została zredukowana do stołu zgromadzenia, a rubryki naruszają teologię ofiary przebłagalnej, stanowi świętokradztwo. Jak przypomina bulla „Quo primum” Piusa V: „Ktokolwiek by śmiał czynić zamach na ten nasz list (…) niech wie, że ściągnie na siebie gniew Wszechmogącego Boga”.
Duchowa dekonstrukcja ojczyzny
Fraza „miłości do Ojczyzny” użyta przez uzurpatora jest pusta wobec milczenia o:
- Obowiązku katolickiego państwa (Pius IX, „Quanta cura”)
- Grzechu narodowym apostazji (III Tajemnica Fatimska – odrzucona jako fałszywa w pliku „Fałszywe objawienia fatimskie”)
- Masońskiej genezy współczesnych „świąt narodowych” – 11 listopada 1918 r. był początkiem laickiego reżimu zwalczającego „Christus Rex”.
W miejsce „ojczyzny ziemi”, która ma być „przedmurzem chrześcijaństwa” (Leon XIII), neo-kościół proponuje globalistyczną utopię, gdzie Polska jest jedynie „regionem administracyjnym” Unii Europejskiej – nowego Babilonu.
Jedyną odpowiedzią wiernych musi być nieustanna modlitwa ekspiacyjna i odrzucenie wszelkich form współpracy z tą „ohydą spustoszenia” (Mt 24,15), która zasiadła w świątyni Bożej. Jak głosi kanon 1325 §2 KPK 1917: „Katolikom nie wolno współdziałać w jakikolwiek sposób z apostatami”.
Za artykułem:
Leon XIV do Polaków: strzeżmy pokoju w duchu braterstwa i miłości do Ojczyzny (ekai.pl)
Data artykułu: 12.11.2025
