Portal Gość Niedzielny relacjonuje decyzję „prezydenta” Karola Nawrockiego, który odmówił nominacji 46 „sędziom”, argumentując to rzekomym kwestionowaniem przez nich „porządku konstytucyjno-prawnego”. W konferencji prasowej Nawrocki powołał się na art. 179 konstytucji, podkreślając: „nie będę także dawał awansów tym sędziom, którzy kwestionują porządek konstytucyjno-prawny Rzeczpospolitej”. Szef „Kancelarii Prezydenta” Zbigniew Bogucki dodał, że chodzi o osoby angażujące się w „działania quasi-polityczne” kwestionujące izby „Sądu Najwyższego”.
Laicka pseudosprawiedliwość bez fundamentu
Cała dyskusja toczy się w kategoriach czysto naturalistycznych, gdzie abstrakcyjne „prawo ludzkie” zastąpiło niezmienne Boże przykazania. Pius XI w Quas primas nauczał niezbicie: „królestwo naszego Odkupiciela obejmuje wszystkich ludzi […] tak, iż najprawdziwiej cały ród ludzki podlega władzy Jezusa Chrystusa”. Tymczasem Nawrocki, jak współcześni mu polityczni grabarze katolickiej Polski, traktuje wymiar sprawiedliwości jako autonomiczną strefę, gdzie Bóg nie ma prawa weta.
„Dzisiaj dotyka to także życia naszych obywateli, zwykłych ludzi, którzy nie mogą otrzymać sprawiedliwego i zgodnego z polskim prawodawstwem wyroku sądowego”
To zdanie demaskuje duchową pustkę całej narracji. Sprawiedliwość ograniczona do „polskiego prawodawstwa” to karykatura prawdziwej sprawiedliwości, która – jak przypomina św. Augustyn – polega na oddaniu każdemu tego, co mu się należy w świetle prawa wiecznego. Gdy w 2012 roku Trybunał Konstytucyjny wydał orzeczenie będące dziś alibi Nawrockiego, uczynił to w państwie gdzie:
- Dopuszcza się mordowanie nienarodzonych („kompromis aborcyjny”)
- Promuje się rozwiązłość pod płaszczykiem „edukacji seksualnej”
- Bluźniercze „sztuki” otrzymują państwowe dotacje
Teatr marionetek w państwie apostazji
Gdy Nawrocki przywołuje sprawę gwałciciela 14-latki czy mordercy z Puszczykowa, czyni to w sposób cynicznie instrumentalny. Wystarczy przypomnieć, że w tzw. III RP:
- Wprowadzono prawo zezwalające na profanację niedzieli (handel)
- Legalizuje się rozpustę poprzez „związki partnerskie”
- Finansuje się antykatolickie organizacje z budżetu państwa
W tym kontekście cały spór o „niezależność sądów” to walka dwóch laickich frakcji o władzę nad duszami Polaków. Jak trafnie diagnozował Pius IX w Syllabusie błędów: „Kościół powinien być oddzielony od państwa, a państwo od Kościoła” (błąd nr 55 potępiony). Właśnie tę herezję realizują zarówno Nawrocki, jak i jego oponenci.
Ukoronowanie Chrystusa Króla jedynym remedium
Katolicka odpowiedź na kryzys wymiaru sprawiedliwości brzmi jednoznacznie: „Chrystusowi królować!” (1 Kor 15,25). Dopóki polskie elity nie uznają – jak nakazywał Pius XI – że:
„królestwo Chrystusa obejmuje nie tylko narody katolickie, nie tylko tych, którzy należą do Kościoła, lecz także wszystkich niechrześcijan, tak, iż najprawdziwiej cały ród ludzki podlega władzy Jezusa Chrystusa”
– dopóty żadne „reformy sądownictwa” nie będą niczym więcej niż przestawianiem krzeseł na Titanicu cywilizacji śmierci. Władcy mają obowiązek korzyć się przed Majestatem Bożym, nie zaś – jak Nawrocki – używać religijnej retoryki do legitymizacji świeckiego legalizmu.
Historia poucza, że gdy w 1925 roku Pius XI ustanawiał święto Chrystusa Króla, Polska jako jedyne państwo świata uznała je świętem narodowym. Dziś „prezydent” występujący w Pałacu zbudowanym z ofiar katolickich pielgrzymów, odmawia nominacji „sędziom” bez najmniejszego odniesienia do ich wierności Dekalogowi – to najlepszy dowód, jak głęboko zatruto dusze narodu.
Za artykułem:
Prezydent: odmawiam nominacji 46 sędziów; nie będę dawał awansów (gosc.pl)
Data artykułu: 12.11.2025
