Niemiecki eksperyment synodalny: kolejny krok ku formalnej schizmie
Struktury okupujące Watykan oraz konferencja pseudo-biskupów niemieckich kontynuują destrukcję resztek katolickiej tożsamości pod płaszczykiem „dialogu”. Jak podają źródła posoborowe, 12 listopada 2025 roku odbyło się kolejne spotkanie w ramach „kontynuacji dialogu uzgodnionego podczas wizyty ad limina apostolorum niemieckich biskupów w listopadzie 2022 r.”. W rzeczywistości mamy do czynienia z instytucjonalizacją apostazji poprzez tworzenie „Konferencji Synodalnej” – organu będącego kwintesencją modernistycznej rewolty przeciw niezmiennemu Depozytowi Wiary.
Przeanalizowano różne punkty dotyczące przyszłego statutu organu synodalnego Kościoła w Niemczech (nazwanego „Konferencją Synodalną”), takie jak: jego charakter, skład oraz kompetencje
Demontaż hierarchii pod płaszczykiem „reform”
Projekt niemieckiej „Konferencji Synodalnej” stanowi jawne pogwałcenie konstytucji Bożej Kościoła, gdzie Christus Dominus (Chrystus Pan) ustanowił monarchiczną strukturę władzy z Następcą Piotra jako widzialną głową. Jak stwierdza Pius XII w encyklice Mystici Corporis: „W społeczności chrześcijańskiej władza pochodzi wyłącznie od Boga poprzez Jezusa Chrystusa i Jego Namiestnika na ziemi”. Tymczasem proponowany model wprowadza:
- Demokratyzację zarządzania sprawami wiary poprzez równouprawnienie laikatu w kwestiach doktrynalnych
- Relatywizacją władzy biskupiej poprzez podporządkowanie jej gremiom synodalnym
- Niemożliwą do pogodzenia z katolicyzmem zasadę kolegialności w sprawach zastrzeżonych Magisterium
Personel apostazji: kim są „architekci” nowego ładu?
Skład uczestników spotkania potwierdza jego antykatolicki charakter:
- Ze strony neo-Kurii: kardynałowie Fernandéz (autor bluźnierczego dokumentu Fiducia supplicans), Koch (główny „ekumenista” relatywizujący jedyność Kościoła), Roche (niszczyciiel liturgii) – wszyscy wyświęceni już w nieważnych rytach posoborowych
- Delegacja niemiecka: „biskup” Georg Bätzing (jawny propagator błogosławieństw związków sodomickich), Franz-Josef Overbeck (aktywista klimatyczny) oraz dr Beate Gilles (sekretarka generalna, świecka urzędniczka de facto rządząca episkopatem)
Milczenie o obecności „biskupa” Stephana Ackermanna – notorycznego kryjaka pedofilów – tylko potwierdza systemowy charakter zepsucia tych struktur.
Teologiczny bankructwo w działaniu
Jak zauważa św. Robert Bellarmin w De Romano Pontifice: „Żadna część Kościoła nie może stanowić praw sprzecznych z całym Ciałem Mistycznym, pod karą automatycznej schizmy”. Tymczasem:
- Proces synodalny jawnie odrzuca Regulam Fidei (Zasadę Wiary) poprzez kwestionowanie nierozerwalności małżeństwa, kapłaństwa wyłącznie męskiego i moralności objawionej
- Tworzony organ ma charakter permanentnej rewolucji przeciw dogmatom, czego dowodzi choćby sama nazwa „Konferencja Synodalna” – instytucja nieznana w 2000-letniej Tradycji
- Milczenie na temat necessitas fidei (konieczności wiary) i salus extra Ecclesiam nulla est (nie ma zbawienia poza Kościołem) demaskuje naturalistyczne przesłanie całego przedsięwzięcia
Nie przypadkiem Pius X w encyklice Pascendi ostrzegał: „Moderniści dążą do zastąpienia boskiej konstytucji Kościoła demokratyczną federacją wspólnot autonomicznych”. Niemiecki eksperyment to realizacja tego programu krok po kroku.
Milczenie jako aprobata dla zła
Najjaskrawszą zbrodnią teologiczną uczestników jest całkowite pominięcie w dyskusji:
- Obowiązku głoszenia Ewangelii wszystkim narodom (Mt 28:19)
- Grzesznego charakteru niemoralnych postulatów ruchów LGBT
- Konieczności pokuty i nawrócenia jako warunku uczestnictwa w życiu Kościoła
Jak przypomina Sobór Trydencki w sesji VI, kan. 21: „Jeśli ktoś powie, że Chrystus Jezus został dany ludziom jako Odkupiciel, w którym mają pokładać nadzieję, a nie także jako prawodawca, któremu mają być posłuszni – niech będzie wyklęty”.
Quo vadis, Germania?
Tworzona „Konferencja Synodalna” to:
- Instytucjonalizacja herezji poprzez nadanie strukturze władzy doktrynalnej
- Próba narzucenia całemu neo-Kościołowi niemieckiego modelu „katolicyzmu” bez krzyża, pokuty i dogmatów
- Krok ku formalnej schizmie, która – jak uczy historia – zawsze kończy się całkowitą apostazją
Oby tylko słowa św. Hilarego z Poitiers nie okazały się prorocze dla tych pseudo-pasterzy: „Kościół boi się nie tyle prześladowań, co episkopatów prowadzących go na zatracenie”.
Za artykułem:
Spotkanie przedstawicieli Watykanu i Episkopatu Niemiec ws. drogi synodalnej (vaticannews.va)
Data artykułu: 12.11.2025
