Portal Vatican News (13 listopada 2025) informuje o publikacji nowej książki uzurpatora Roberta Prevosta („Leona XIV”) pt. *”La forza del Vangelo”*, będącej zbiorem jego przemówień zredagowanych przez Lorenza Fazziniego. Książka koncentruje się na dziesięciu hasłach: Chrystus, serce, Kościół, misja, komunia, pokój, ubodzy, kruchość, sprawiedliwość i nadzieja. We wstępie „papież” stwierdza:
Nie możemy już dłużej tolerować strukturalnych niesprawiedliwości, w których ci, którzy mają więcej, zawsze mają jeszcze więcej, a ci, którzy mają mniej, stają się coraz biedniejsi
, proponując jako rozwiązanie „pragnienie komunii” i „uznanie, że jesteśmy braćmi i siostrami”. Planowane są promocyjne spotkania we włoskich miastach z pokazami filmów hagiograficznych o Prevostie.
Teologiczne bankructwo „10 słów”
Selekcja haseł w książce demaskuje całkowite odejście od depozytu wiary (depositum fidei). Brak kluczowych pojęć katolickich – grzechu pierworodnego, ofiary przebłagalnej, sądu ostatecznego, czyśćca – świadczy o programowej eliminacji nadprzyrodzoności. „Chrystus” Prevosta to nie Bóg-Człowiek, Odkupiciel rodzaju ludzkiego (Redemptor generis humani), lecz polityczny rewolucjonista. „Komunia” nie oznacza przystępowania do Ciała Pańskiego w stanie łaski uświęcającej, lecz zideologizowane „braterstwo” pozbawione duchowego wymiaru.
Jak trafnie zauważył św. Pius X w encyklice Pascendi:
Moderniści chrześcijaństwo sprowadzają do czysto ludzkiego faktu, pozbawiając je wszelkiego charakteru Boskiego
. „Leon XIV” kontynuuje tę destrukcję, zastępując Ewangelię socjalistycznym manifestem. Jego „sprawiedliwość” to czysto materialna redystrybucja dóbr – dokładne przeciwieństwo sprawiedliwości Bożej, która wymaga wynagrodzenia za grzechy i nawrócenia.
Ewangelia ubóstwa vs. ubóstwo Ewangelii
Szczególnie jaskrawa jest instrumentalizacja pojęcia „ubodzy”. Podczas gdy Kościół zawsze nauczał, że ubóstwo duchowe (pokora, oderwanie od dóbr ziemskich) jest cnotą, a materialna nędza – skutkiem grzechu pierworodnego wymagającym chrześcijańskiej jałmużny, Prevost utożsamia zbawienie z rewolucją społeczną. To klasyczna herezja immanentyzmu potępiona przez Piusa IX w Syllabusie błędów (pkt 4, 15, 63).
Ojcowie Kościoła jednoznacznie przestrzegali: „Ten, kto daje chleb głodnemu, a zaniedbuje jego duszę, działa jak oprawca podający posiłek skazańcowi przed egzekucją” (św. Jan Chryzostom). Tymczasem w całym artykule – i domniemywać należy, że w książce – brak najmniejszej wzmianki o potrzebie sakramentów, modlitwy wynagradzającej czy ofiary Mszy Świętej za żywych i umarłych.
Kult człowieka zamiast kultu Boga
Promocja filmów „Leon z Peru” i „Leon z Chicago” odsłania prawdziwy cel przedsięwzięcia: budowę kultu jednostki w duchu humanitaryzmu potępionego przez Piusa XII. Jak zauważył kard. Alfredo Ottaviani:
Gdy Kościół przestaje głosić Krzyż, zaczyna głosić siebie samego – i upada
.
Watykańska machina propagandowa, zamiast prowadzić dusze do Chrystusa Króla, zajmuje się marketingiem osobowości uzurpatora. To spełnienie proroctwa Piusa X z Lamentabili sane (pkt 57):
Krytyk nie może przypisywać Chrystusowi nieograniczonej wiedzy
, które demaskuje redukcję Chrystusa do „historycznego nauczyciela moralności”.
Strukturalne odrzucenie katolickiej doktryny społecznej
Prevostowskie hasło „strukturalnych niesprawiedliwości” to jawny import marksistowskiej walki klas – całkowicie obcy katolickiej nauce o sprawiedliwym podziale opartym na prawie naturalnym i zasadzie pomocniczości. Leon XIII w Rerum novarum nauczał:
Żadna reforma społeczna nie przyniesie trwałego pożytku bez uznania prymatu życia wiecznego i obowiązku unikania grzechu
. Tymczasem „Leon XIV” proponuje świecki utopizm pozbawiony transcendentnego fundamentu.
Episkopalna komedia w służbie rewolucji
Organizacja spotkań promocyjnych w „instytucjach kościelnych” (domyślnie: strukturach posoborowych) z pokazami filmowymi to parodia ewangelizacji. Gdy prawdziwi misjonarze jak św. Franciszek Ksawery nawracali pogan przez głoszenie „Chrystusa ukrzyżowanego” (1 Kor 2,2), współcześni uzurpatorzy zastępują krucyfiks projektorem multimedialnym.
Jak trafnie diagnozował Pius XI w Quas Primas:
Gdy usunięto Boga i Jezusa Chrystusa ze społeczeństw, zburzono fundamenty ładu społecznego
. Książka Prevosta potwierdza tę diagnozę – to nie Ewangelia ma moc zbawienia, lecz socjotechnika przebrana w religijny kostium.
Kruchość bez Krzyża
Najbardziej wymowne jest hasło „kruchość” – kluczowy element bergoglianizmu. Podczas gdy św. Paweł nauczał: „Gdy jestem słaby, wtedy jestem mocny” (2 Kor 12,10) przez zjednoczenie z Chrystusem Ukrzyżowanym, współcześni moderniści fetyszyzują ludzką słabość jako cel sam w sobie. To odwrócenie porządku łaski – nie Bóg dający moc w słabości, lecz człowiek celebrujący swoją niemoc.
W całym projekcie wydawniczym brak jedynego prawdziwego antidotum na kryzys cywilizacji – Niepokalanego Serca Marji, Królowej Różańca Świętego. Jak przepowiedział św. Ludwik Maria Grignion de Montfort:
Gdy nadejdą ostatnie czasy, Marja zrodzi potomstwo wybrane przez Boga, które zmiażdży głowę szatana
. „Leon XIV” należy do innego potomstwa – tego, które „będzie mówić rzeczy przewrotne, aby zwieść jeśli możliwe nawet wybranych” (Mt 24,24).
Za artykułem:
Nowa książka Ojca Świętego (vaticannews.va)
Data artykułu: 13.11.2025
