Portal LifeSiteNews informuje o serii zdarzeń ukazujących głęboki kryzys struktury posoborowej: ataki na świątynie w Nowym Jorku z antychrześcijańskimi napisami, „msza” bierzmowania dla homoseksualnego dziennikarza celebrowana przez „księdza” Jamesa Martina, rytualna konsekracja USA Sercu Jezusa bez władzy duchowej, oraz wybór modernistycznych przywódców USCCB. „Papież” Leon XIV wzywa do „uroczystszych liturgii”, podczas gdy „biskup” Flores otwarcie relatywizuje moralność, porównując deportacje do aborcji.
Teologia wandalizmu: konsekwencja apostazji
„Dwa kościoły protestanckie i jeden katolicki zostały uszkodzone, z graffiti oskarżającymi je o bycie ‚antygayowskimi sektami’” – donosi portal. To nie przejaw „przemocy”, lecz logiczny owoc systemowej dechrystianizacji prowadzonej przez samo posoborowie. Gdy neo-kościół przez dekady głosił „dialog” i „inkluzywność”, wyrzekając się obowiązku „ogłaszania Królestwa Chrystusa nad narodami” (Pius XI, Quas Primas), niczym innym nie mogło się to skończyć.
„Kościół który milczy o grzechu sodomskim, nie głosząc kary wiecznej czekającej niepokutujących, traci prawo do nazywania się strażnikiem moralności”
– komentuje się w kręgach katolickich. Instrukcja Świętego Oficjum z 1864 r. potępia błąd nr 15: „Każdy człowiek może wyznawać jakąkolwiek religię, którą uzna za prawdziwą”, co otworzyło drogę do dzisiejszego chaosu.
Skandaliczna „msza” bierzmowania: sakrament na usługach rewolucji
Fakt, że jawny homoseksualista otrzymuje sakrament w strukturach posoborowych, to nie „nadużycie”, lecz nieunikniona konsekwencja doktrynalnego bankructwa Vaticanum II. „Ksiądz” James Martin, znany propagandysta ruchu LGBT, działa konsekwentnie z duchem soborowej konstytucji Gaudium et spes, która zrównała „godność” grzeszników z godnością świętych.
Kanony Soboru Trydenckiego (sesja VII, kan. 9) wyraźnie stwierdzają: „Jeśli ktoś mówi, że wśród katolików mogą być udzielane sakramenty heretykom… niech będzie wyklęty”. Tymczasem neo-kościół, łamiąc zasadę extra Ecclesiam nulla salus, dopuszcza do ołtarzy jawnych wrogów moralności katolickiej.
Konsekracja bez władzy: puste rytuały neo-kościoła
Doniesienia o rzekomej „konsekracji USA Sercu Jezusa z okazji 250-lecia narodu” to kolejny przykład magicznego myślenia sekty posoborowej. Jak można konsekrować cokolwiek, gdy sami „konsekratorzy” działają poza sukcesją apostolską? Pius XI w Quas Primas nauczał: „Królestwo naszego Odkupiciela obejmuje wszystkich ludzi… abyśmy poznali prawa Chrystusa nie tylko w życiu prywatnym, ale i publicznym”. Tymczasem USCCB, które od lat finansuje proaborcyjne organizacje (wg raportu ponad 355 tys. dolarów od 2019 r.), nie ma moralnej legitymacji do reprezentowania Kościoła.
Nowe władze USCCB: maskarada „konserwatyzmu”
Wybór „arcybiskupa” Coakleya na prezydenta i „biskupa” Floresa na wiceprezydenta USCCB odsłania hipokryzję neo-kościelnej hierarchii. Flores, który porównuje deportacje do aborcji, realizuje w praktyce potępiony w Syllabusie błąd nr 56: „Prawa moralne nie potrzebują sankcji Bożej”. Tymczasem prawdziwa nauka katolicka głosi: „Żadna ludzka władza nie ma prawa rozluźniać nawet w jednym punkcie powiązania najściślej obowiązującego przykazań Bożych” (Leon XIII, Libertas praestantissimum).
„Uroczystsze liturgie” antypapieża: parodia reformy
Wezwanie „papieża” Leona XIV do „bardziej uroczystych liturgii zgodnych z ustalonymi normami” to czysty teatr mający zamaskować liturgiczną anarchię. Jaką „normę” może ustanawiać uzurpator, który sam łamie kanon 2336 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r., zakazujący komunii z heretykami? Prawdziwy katolik pamięta słowa Piusa XII: „Liturgia jest przede wszystkim kultem Boskiego Majestatu” (Mediator Dei), podczas gdy neo-kościół uczynił z niej narzędzie „dialogu” z światem.
Fałszywi święci i masoneria w sutannach
Promocja filmu o „świętym” Maksymilianie Kolbe przez portal to kolejna próba legitymizacji posoborowych herezji. Jak można czcić jako męczennika człowieka, który zginął za współwięźnia, a nie za wiarę? Tymczasem prawdziwi męczennicy, jak ci z Cristeros, są przemilczani. Równolegle doniesienia o „wpływach masonerii na współczesną kulturę śmierci” brzmią jak hipokryzja, gdy sam neo-kościół od dekad realizuje program Światowej Rady Kościołów, będącej marionetką w rękach globalistów.
„Kościół który nie głosi konieczności nawrócenia pod groźbą piekła, staje się współwinny duchowej zagładzie dusz”
– przypomina się w komentarzach tradycyjnych katolików. Podczas gdy struktury posoborowe organizują kolejne „konferencje” i „dialogi”, prawdziwi wierni trwają na modlitwie, oczekując odnowy Kościoła przez interwencję Niepokalanej.
Za artykułem:
year-end-tax-strategy-signup (lifesitenews.com)
Data artykułu: 13.11.2025
