Portal Vatican News informuje o rzekomo „duchowym” projekcie renowacji Groty Narodzenia w Betlejem, zainicjowanym przez prezydenta Palestyny Mahmuda Abbasa po konsultacjach z „papieżem” Leonem XIV. Cytowany artykuł (14 listopada 2025) przedstawia tę inicjatywę jako „znak nadziei i odrodzenia„, podkreślając jej znaczenie dla lokalnej ekonomii i „współistnienia religii”.
Teologia betlejemskiej iluzji
W modernistycznej narracji całkowicie zanika nadprzyrodzony wymiar miejsca Wcielenia. Pius XI w encyklice Quas Primas nauczał: „Królestwo Odkupiciela naszego obejmuje wszystkich ludzi […] nie tylko jako jednostki, lecz także jako państwa„. Tymczasem Abbas deklaruje udział w „Pasterce” jako „znak współistnienia religii„, co stanowi jawną herezję przeciwko dogmatowi Extra Ecclesiam nulla salus.
„Betlejem jest zranione” – mówił w ubiegłym roku jeden z miejscowych księży
Milczenie tego „księdza” o prawdziwej ranie – apostazji hierarchów i profanacji miejsc świętych przez ekumeniczne praktyki – demaskuje jego współudział w posoborowej destrukcji. Consensus Patrum jednoznacznie potępia jakąkolwiek współpracę z heretykami czy schizmatykami w sprawach kultu (Św. Cyprian, De unitate ecclesiae).
Masońska architektura „odrodzenia”
Projekt „Bethlehem Reborn” realizuje dokładnie te same założenia, co modernistyczna rewolucja liturgiczna:
- Redukcja sacrum do dziedzictwa kulturowego (Sobór Watykański II, Gaudium et spes 58)
- Substytucja łaski uświęcającej przez „dialog” i „współpracę” między wyznaniami (potępione w Syllabusie Piusa IX, pkt 15-18)
- Demontaż katolickiej koncepcji pracy na rzecz utopijnego „pokoju światowego” (Leon XIII, Humanum genus o masonerii)
Zenit – tuba propagandowa neo-Kościoła – entuzjastycznie donosi o „chrześcijanach i muzułmanach pracujących razem„, co stanowi jawne naruszenie kanonu 1258 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r. zabraniającego communicatio in sacris.
Polityczna teologia antypapieża
Spotkanie Abbasa z „Leonem XIV” w Rzymie odsłania prawdziwy cel operacji: legitymizację Palestyńskiego Autonomii jako „strażnika świętych miejsc„. To kontynuacja herezji „świętej demokracji” potępionej już przez Piusa VI w Quod aliquantum (1791).
Renowacja będzie drugim etapem wieloletniego projektu ochrony Bazyliki Narodzenia Pańskiego
W rzeczywistości chodzi o etap drugi niszczenia autentycznej pobożności – po fizycznej „konserwacji” murów (etap I), następuje inżynieria dusz poprzez ekumeniczne rytuały. Św. Pius X w Lamentabili potępił taką „ewolucję dogmatów” (pkt 21, 26, 59).
Grobowa cisza o prawdziwym Odkupieniu
Artykuł pomija kluczowe fakty:
- Większość „chrześcijan” w Betlejem to apostaci z greckokatolickich wspólnot, które przyjęły herezje prawosławia i modernizmu
- „Pasterka” odprawiana w Bazylice od 1964 r. jest niegodnym parodią Mszy Świętej, z udziałem schizmatyków i heretyków
- Fundusze na renowację pochodzą z organizacji masońskich (UNESCO) i krajów islamskich (ZEA, Katar)
W miejsce mysterium fidei oferuje się turystyczną atrakcję – dokładnie jak przepowiedział Pius XI: „Gdy Boga i Jezusa Chrystusa usunięto z praw i z państw […] zburzone zostały fundamenty” (Ubi Arcano).
Betlejemska szopka antychrysta
Cała inicjatywa stanowi spektakularne wypełnienie proroctwa o ohydzie spustoszenia na miejscu świętym (Mt 24,15). Renowacja Groty – miejsca narodzin Króla Wszechświata – przez władzę uznającą islam za równorzędną religię, to akt symbolicznego detronizacji Chrystusa.
Św. Robert Bellarmin ostrzegał: „Gdy książęta świeccy mieszają się w sprawy kultu, zawsze zmierzają do zniszczenia religii” (De Romano Pontifice, II,29). Abbas i „Leon XIV” występują w tej szopce jako dwaj świadkowie Apokalipsy (Ap 11), głoszący „pokój i bezpieczeństwo” przed ostateczną katastrofą.
Jedyną odpowiedzią katolika na tę bluźnierczą farsę może być modlitwa ekspiacyjna i nieustanne głoszenie: Christus vincit, Christus regnat, Christus imperat!
Za artykułem:
Betlejem odżywa: jest plan renowacji Groty Narodzenia (vaticannews.va)
Data artykułu: 14.11.2025
