Portal Opoka (14 listopada 2025) relacjonuje ogólnopolski protest rolników sprzeciwiających się umowie Mercosur i importowi produktów z Ukrainy. Akcja odbywa się w około 50 miejscach kraju, głównie w województwie zachodniopomorskim, z przejazdami traktorów przy drogach krajowych. Organizatorzy podkreślają, że nie blokują dróg, ograniczając się do „zwrócenia uwagi” na problemy ekonomiczne sektora rolnego. Protestujący wskazują na „duży spadek cen” płodów rolnych i „nieopłacalność produkcji”, domagając się rozmów z ministrem rolnictwa.
Jałowy aktywizm oderwany od nadprzyrodzonego porządku
Przedstawiona relacja to modelowy przykład sekularyzacji katolickiej wrażliwości społecznej, zredukowanej do czysto materialistycznych kalkulacji. Brak jakiegokolwiek odniesienia do zasady Socialis Regni Christi (Społecznego Królestwa Chrystusa) obnaża duchową pustkę współczesnych ruchów społecznych, nawet tych pozornie broniących „polskiej wsi”.
„Produkcja rolna w Polsce staje nieopłacalna. Czym byśmy nie obsiali, nie mamy nawet zwrotu kosztów, a co dopiero spłaty kredytów itd.”
To zdanie współorganizatora protestu Stanisława Barny demaskuje herezję ekonomizmu potępioną już przez Piusa XI w Quadragesimo Anno (1931). Gdy ludzkie działanie sprowadza się wyłącznie do rachunku zysków i strat – „kosztów”, „kredytów”, „ton” i „hektarów” – zatraca się nadprzyrodzony cel pracy ludzkiej, jakim jest chwała Boża i uświęcenie siebie oraz bliźnich.
Bierność duchowieństwa wobec grabieży dóbr chłopskich
Szokujące milczenie relacji o jakiejkolwiek roli kapłanów w proteście potwierdza całkowitą apostazję posoborowego kleru od obowiązku obrony ludu przed lichwą i niesprawiedliwością. Gdzie głos pasterzy, którzy według Syllabusu Piusa IX (1864) mają prawo i obowiązek „potępiać błędy filozoficzne i ingerować w sprawy doczesne, gdy chodzi o zbawienie dusz” (prop. 24)?
Organizatorzy wymieniają „kółka rolnicze, Solidarność RI, Krajowy Związek Plantatorów Buraka Cukrowego” – świeckie struktury pozbawione nadprzyrodzonej perspektywy. Tymczasem kanon 1404 Kodeksu Prawa Kanonicznego (1917) wyraźnie nakazuje biskupom „bronić wiernych przed szkodliwymi stowarzyszeniami”, zaś encyklika Quas Primas Piusa XI (1925) podkreśla: „Państwa nie mogą odmawiać posłuszeństwa Chrystusowi, jeśli nie chcą stracić władzy i upaść”.
Ukryta promocja globalistycznej rewolucji
Próba przedstawienia protestu jako obrony „polskiego rynku” to sofizmat. Prawdziwym problemem nie jest konkretna umowa Mercosur czy import z Ukrainy, lecz systemowa apostazja narodów od społecznego panowania Chrystusa Króla. Jak przypomina Pius XI: „Pokój Chrystusa w Królestwie Chrystusa – oto hasło katolickiego działania społecznego”. Bez odwołania do tej zasady wszelkie protesty są jałowe, a nawet szkodliwe, gdyż utrwalają naturalistyczne złudzenie, jakoby gospodarkę dało się naprawić bez powrotu do Bożego prawa.
Fałszywa pokora wobec antychrześcijańskiej władzy
Deklaracje organizatorów o „nieutrudnianiu życia obywatelom” i „czekaniu na rozmowy z rządem” obnażają duchową klęskę. Katolicka nauka społeczna nie zna pojęcia „pokojowych protestów” wobec władzy lekceważącej prawa Boże – przypomina to raczej postawę faryzeuszy współpracujących z Rzymem niż żar proroków w rodzaju św. Jana Chrzciciela. Gdy rolnicy skarżą się, że „nie otrzymali odpowiedzi” na swoje postulaty, nie rozumieją, iż w państwie wyparłszym się Chrystusa Króla „nie ma już mowy o prawdziwej sprawiedliwości” (Quas Primas).
Ekonomiczny samobójstwo narodu pozbawionego wiary
Opisywana sytuacja – ceny pszenicy 400 zł/t przy kosztach produkcji 4 tys./ha – to owoc systemowego odrzucenia katolickich zasad sprawiedliwej ceny i zakazu lichwy. Gdyby Polska zastosowała naukę św. Tomasza z Akwinu o „iustum pretium” (cena sprawiedliwa) czy bulle antylichwiarskie Benedykta XIV, problem importu zniknąłby samoczynnie. Tymczasem rolnicy błagają tych samych urzędników, którzy podpisali umowy Mercosur, by „stworzyli mechanizmy ochrony rynku” – jak gdyby wilk miał strzec owczarni.
„Nie chcemy utrudniać życia obywatelom, więc dziś nie będzie blokować dróg”
Ta koncesyjna retoryka dowodzi całkowitej internalizacji liberalno-masońskiego dogmatu o prymacie „społecznego pokoju” nad sprawiedliwością. Gdyby protestujący znali encyklikę Libertas Praestantissimum Leona XIII (1888), wiedzieliby, że „wobec niesprawiedliwych praw i rozporządzeń nie tylko wolno, ale trzeba stawiać opór”, nawet za cenę przejściowych utrudnień.
Patologiczny brak odniesienia do Opatrzności
Najcięższą zbrodnią relacji Opoki jest całkowite pominięcie nadprzyrodzonej perspektywy. Ani słowa o modlitwie, błogosławieństwie kapłanów, wezwaniu do nawrócenia czy zadośćuczynieniu za grzechy prowadzące do klęsk gospodarczych. To jawna zdrada zasad katolickiego działania społecznego, gdzie – jak uczy Pius XI – „pierwszym środkiem naprawy jest powrót do chrześcijańskiego życia”. Protest pozbawiony krzyża i różańca to jedynie „ciało bez duszy”, skazane na porażkę.
W świetle encykliki Quas Primas prawdziwym rozwiązaniem problemów rolników nie jest „dialog z ministrem”, lecz publiczne poświęcenie Polski Najświętszemu Sercu Jezusa i wprowadzenie katolickiego ustroju społecznego. Dopóki tego nie uczynimy, wszelkie protesty będą li tylko przejawem modernistycznej herezji, która – jak demaskuje św. Pius X w Lamentabili – redukuje religię do „świadomości społecznej” pozbawionej transcendencji (prop. 22).
Za artykułem:
Rolnicy protestują przeciwko Mercosur. 50 zgromadzeń i kolumny traktorów przy drogach krajowych (opoka.org.pl)
Data artykułu: 14.11.2025
