Diecezja ełcka podała, że „abp” Mirosław Wachowski, mianowany przez antypapieża Leona XIV na stanowisko „nuncjusza apostolskiego” w Iraku, przewodniczył 13 listopada 2025 r. uroczystościom w katedrze w Ełku. „Przewodniczący” Konferencji „Episkopatu” Polski „abp” Tadeusz Wojda SAC wystosował list, w którym życzył nominatowi, by „misja w Iraku była okazją do odkrywania na nowo zadania i powołania”. Ceremonia odbyła się pod fałszywym hasłem wyjścia „do kraju, który ci ukażę”, zaczerpniętym z Księgi Rodzaju (12,1), lecz pozbawionym kontekstu nawracania pogan.
Nieważność święceń i urzędu
„Nominacja biskupia oraz misja Nuncjusza Apostolskiego jest wielkim wyróżnieniem” – czytamy w liście „abp” Wojdy.
Tym samym struktury neo-kościoła kontynuują bluźnierczą praktykę udawania sukcesji apostolskiej. Święcenia udzielone 26 października 2025 r. przez antypapieża Leona XIV w „bazylice” św. Piotra są nieważne ex defectu formae et intentionis (z powodu braku właściwej formy i intencji). Jak nauczał Pius XII w konstytucji Sacramentum Ordinis, święcenia biskupie wymagają nieodwołalnie materii (nałożenie rąk), formy (słowa konsekracji) oraz intencji czynienia tego, co czyni Kościół. Tymczasem posoborowy ryt „święceń” narusza wszystkie trzy elementy, co potwierdziła Kongregacja Świętego Oficjum w dekrecie z 1947 r. dotyczącym ważności anglikańskich święceń.
Zdrada misyjnego mandatu Kościoła
„Abp” Wojda określa zadanie „nuncjusza” jako „pójście w nieznane”, co stanowi jawną negację niezmiennego celu misji katolickiej. Sobór Trydencki w dekrecie De Reformatione jasno nakazywał: „Biskupi niech mają staranie o nawrócenie heretyków”. Tymczasem Irak, gdzie 95% mieszkańców wyznaje islam, a chrześcijanie stanowią mniej niż 1% populacji, powinien być terenem predicationis verbi Dei et conversioneem infidelium (głoszenia słowa Bożego i nawracania niewiernych). Zamiast tego neo-kościół redukuje swoje posłannictwo do dialogu i „wzajemnego poznania”, co Pius XI w encyklice Quas Primas potępił jako „odstępstwo od posłannictwa, które Zbawiciel powierzył Kościołowi”.
Mariologiczne nadużycia
W liście pojawia się wezwanie do „Matki Miłosierdzia” – terminologii zapożyczonej z fałszywych objawień „Faustyny Kowalskiej”. Kongregacja Świętego Oficjum pod Piusem XII w dekrecie z 1958 r. zakazała rozpowszechniania tego kultu, uznając go za „niebezpieczny synkretyzm”. Tymczasem neo-kościół kontynuuje bałwochwalczą praktykę mieszania objawień prywatnych z liturgią, podczas gdy prawowierny katolicyzm czci Marję jako Reginam Apostolorum (Królową Apostołów) i Advocatam nostram (Orędowniczkę naszą), nie zaś jako samodzielne źródło „miłosierdzia”.
Polityka wobec islamu
Nominacja „nuncjusza” do kraju muzułmańskiego bez żadnego programu ewangelizacyjnego potwierdza systemowy apostazję posoborowia. Już Pius IX w alokucji Singulari quadam (1854) przypomniał: „Należy koniecznie wyznawać, że poza Kościołem Apostolskim, Rzymskim, nikt nie może być zbawiony”. Tymczasem struktury okupujące Watykan od 1958 roku realizują agendę zawartą w masonerii Nostra Aetate, która w punkcie 3 głosi szacunek dla islamu – religii jawnie zaprzeczającej Bóstwu Chrystusa. Jak zauważył św. Pius X w liście apostolskim Notre charge apostolique, jest to „zdrada Ewangelii na rzecz świeckiego humanizmu”.
Teologiczne konsekwencje posoborowej farsy
Cała ceremonia w ełckiej „katedrze” stanowi symulację sakramentalną. Uczestniczący w niej „biskupi” i „duchowni” nie posiadają ważnych święceń, zaś sama „msza” jest jedynie zgromadzeniem protestanckim, jak określił to arcybiskup Marceli Lefebvre w liście do kardynała Ottavianiego (1969). Wierni uczestniczący w tym widowisku narażają dusze na niebezpieczeństwo świętokradztwa, co potwierdziło Święte Oficjum w dekrecie Lamentabili sane exitu (1907), potępiającym modernistyczne rozumienie liturgii.
Wezwanie do powrotu
Jedyną drogą ocalenia dla wiernych pozostaje „absolutne zerwanie z antykościołem posoborowym” (Św. Oficjum, instrukcja o ekumenizmie, 1949). Zamiast „odkrywania na nowo powołania” w dialogu z islamem, katolicy w Polsce powinni wrócić do praktyki extra Ecclesiam nulla salus (poza Kościołem nie ma zbawienia) i jedynej ważnej Ofiary Mszy Świętej. Jak pisał Pius XI w Quas Primas: „Pokój Chrystusowy w Królestwie Chrystusowym – oto jedyna nadzieja dla narodów”.
Za artykułem:
Życzenia od przewodniczącego Episkopatu dla abp. Wachowskiego (vaticannews.va)
Data artykułu: 14.11.2025
