Portal Catholic News Agency (15 listopada 2025) informuje o podpisaniu przez Donalda Trumpa dekretu wykonawczego dotyczącego systemu opieki zastępczej. Dokument ma na celu modernizację systemu, rozwój partnerstw z sektorem prywatnym oraz „priorytetowe traktowanie udziału osób o szczerze wyznawanych przekonaniach religijnych”. Wskazuje się na przypadki dyskryminacji rodzin chrześcijańskich w Vermont, którym odmówiono prawa do pełnienia funkcji rodzin zastępczych z powodu wyznawania tradycyjnej nauki o małżeństwie i płci. Prawnicy z sojuszniczej organizacji protestanckiej Alliance Defending Freedom (ADF) wyrażają nadzieję, że dekret zmusi stany do „priorytetyzowania najlepszego interesu dziecka ponad ideologicznymi agendami”.
Protestancka mentalność w służbie naturalizmu
„Szczerze wyznawane przekonania religijne” (sincerely-held religious beliefs) – oto kluczowe sformułowanie demaskujące duchowe bankructwo całej inicjatywy. Jak uczy Pius XI w encyklice Quas Primas: „Państwa powinny uznać panowanie Chrystusa, gdyż bez tego nie zdołają osiągnąć wewnętrznego pokoju”. Tymczasem dekret wpisuje się w protestancką koncepcję religii jako prywatnego „przekonania”, a nie obiektywnego porządku prawdy objawionej.
„Polityki, które 'zakazują wykwalifikowanym rodzinom służenia dzieciom w potrzebie jako rodziny zastępcze i adopcyjne z powodu ich szczerze wyznawanych przekonań religijnych lub przestrzegania podstawowych biologicznych prawd’”
To jawna redukcja dogmatów wiary do poziomu subiektywnych preferencji. Katolickie nauczanie o nierozerwalności małżeństwa czy komplementarności płci nie jest „przekonaniem” ani „przestrzeganiem biologicznych prawd”, lecz de fide divina et catholica. Jak ostrzega św. Pius X w encyklice Pascendi: „Moderniści mieszają sferę naturalną z nadprzyrodzoną, doprowadzając do rozmycia Objawienia”.
Legalistyczna fikcja zamiast katolickiego porządku
Komentowany artykuł ujawnia typowo modernistyczne pomieszanie pojęć. Z jednej strony słusznie wskazuje na przypadki dyskryminacji rodzin wyznających „wiarę, że osoby nie mogą zmienić płci biologicznej, a małżeństwo jest tylko między mężczyzną a kobietą”. Z drugiej jednak – promuje świeckie, proceduralne rozwiązania jako odpowiedź na kryzys duchowy.
„Trumpowski dekret wykonawczy nakazuje Departamentowi Zdrowia i Opieki Społecznej, Biuru ds. Wiary Białego Domu oraz Biuru ds. Międzyrządowych 'podjęcie odpowiednich działań w celu rozwiązania problemu polityk i praktyk stanowych i lokalnych, które w niewłaściwy sposób zabraniają udziału w federalnie finansowanych programach opieki nad dziećmi wykwalifikowanym osobom lub organizacjom ze względu na ich szczerze wyznawane przekonania religijne lub przekonania moralne’”
To klasyczny przykład legalistycznej iluzji, gdzie „naprawa systemu” zastępuje nawrócenie społeczeństwa. Jak nauczał Pius XI w Divini Redemptoris: „Nie ma zbawienia ani w liberalizmie, ani w socjalizmie – jedynie Chrystus Król może naprawdę uzdrowić społeczeństwa”. Żadne dekrety wykonawcze nie zastąpią konieczności poddania narodów pod panowanie Chrystusa.
Protestancko-katolicki ekumenizm w służbie ideologii
Szczególnie niepokojące jest nagłaśnianie działalności Alliance Defending Freedom – organizacji o korzeniach ewangelikalnych, która wielokrotnie wspierała protestanckie interpretacje „wolności religijnej”. W myśl encykliki Piusa XI Mortalium animos: „Katolicy nie mogą w żaden sposób aprobować tych ruchów, które nie zmierzają do powrotu rozłamowców do jedynego prawdziwego Kościoła”.
Johannes Widmalm-Delphonse z ADF deklaruje: „Powinniśmy 'mieć szerokie horyzonty, przyjmując jak najwięcej kochających rodzin’”. To hasło demaskuje relatywizm ekumeniczny, gdzie „dobro dziecka” usprawiedliwia współpracę z heretykami. Tymczasem Kodeks Prawa Kanonicznego z 1917 r. (kan. 1325) wyraźnie zabrania „współdziałania w sprawach religijnych z heretykami”.
Zawłaszczenie pojęć przy milczeniu o łasce
Artykuł pomija fundamentalną prawdę: prawdziwe sieroctwo jest duchowe. Jak uczy Sobór Trydencki (sesja VI, kan. 3): „Bez łaski uświęcającej niemożliwe jest spełnienie przykazań Bożych w sposób zbawienny”. Wspominane „bezpieczne i kochające domy” to pusta frazeologia, jeśli nie zapewniają one dzieciom dostępu do prawdziwych sakramentów i katolickiego wychowania.
W całym tekście brak jakiejkolwiek wzmianki o:
- Konieczności wychowania dzieci w stanie łaski uświęcającej
- Obowiązku zapewnienia dostępu do sakramentów i katolickiej edukacji
- Nadprzyrodzonej misji rodziny jako „domowego Kościoła” (Pius XI, Casti connubii)
To milczenie jest naiwniejsze niż wszystkie błędy – dowodzi całkowitej akceptacji świeckiego paradygmatu „opieki społecznej” oderwanej od życia wiecznego.
Fałszywa alternatywa: państwo czy anarchia
Przedstawiony materiał wpisuje się w liberalną dialektykę, gdzie jedyną alternatywą dla państwowej tyranii jest „wolność religijna” rozumiana jako wolność wyznaniowa. Tymczasem Leon XIII w Immortale Dei naucza jednoznacznie: „Państwo winno nie tylko czcić samo Boga, ale i święte Jego prawo mieć za jedyne źródło i podstawę swego władztwa”.
Przypadki dyskryminacji w Vermont są logiczną konsekwencją odrzucenia społecznego panowania Chrystusa Króla. Jak ostrzegał św. Pius X w liście apostolskim Notre charge apostolique: „Gdy społeczeństwo nie jest poddane Bogu, nie może być poddane władzy”. Rozwiązaniem nie są więc „lepsze przepisy”, lecz publiczne uznanie praw Chrystusa nad narodami.
Duchowa adopcja czy humanitarna przysługa?
Najgłębszą zdradą w komentowanym tekście jest redukcja rodzicielstwa zastępczego do technicznej usługi socjalnej. Portal katolicki powinien przypominać słowa Piusa XII: „Każde dziecko przyjęte przez rodzinę katolicką musi stać się żywym kamieniem w Mistycznym Ciele Chrystusa”. Tymczasem artykuł promuje czysto naturalistyczne podejście, gdzie „kochający dom” zastępuje łaskę, a „wolność religijna” – obowiązek ewangelizacji.
W świetle niezmiennej doktryny katolickiej cała inicjatywa – choć pozornie broniąca rodzin – pozostaje więzieniem w liberalnej matrixie. Dopóki państwo nie uzna publicznie władzy Chrystusa Króla, żadne dekrety nie zabezpieczą prawdziwego dobra dzieci i rodzin. Jak podsumowuje Pius XI w Quas primas: „Niechaj więc obowiązkiem i staraniem Waszym będzie, Czcigodni Bracia, aby (…) lud wezwano, by tak życie urządził i ułożył, iżby ono odpowiadało życiu tych, którzy wiernie i gorliwie słuchają rozkazów Boskiego Króla”.
Za artykułem:
Trump signs executive order prioritizing faith-based participation in foster care (catholicnewsagency.com)
Data artykułu: 15.11.2025
